Szatnia w Bombaju, w której na przestrzeni lat wydali jedni z najwybitniejszych indyjskich zawodników, po raz pierwszy może wydawać się onieśmielająca. Dotyczy to nie tylko zawodników, ale także głównych trenerów. Szczególnie, jeśli główny trener nie był zawodnikiem określonej rangi.

Omkar Salvi, mający jedno pierwszorzędne doświadczenie w meczach dla kolei, dokładnie wiedział, na co się pisze, podejmując pracę w Bombaju.

„Punktem odniesienia zawsze jest podniesienie trofeum. Bycie wicemistrzem to porażka. Taka zawsze była kultura” – powiedział w wywiadzie, gdy Mumbai świętował swój 42. tytuł Ranji.

Większość byłych głównych trenerów Bombaju to uznani gracze testowi, jak Balwinder Sandhu, Pravin Amre, Chandrakant Pandit, lub artyści krajowi, jak Amol Mazumdar i Sulakshan Kulkarni.

Salvi nie był jednak obcy szatni w Bombaju, gdyż przez cztery sezony pełnił funkcję trenera kręgli. Zdobył także doświadczenie trenerskie IPL, będąc asystentem trenera kręgli w KKR.

„To, co zrobiliśmy inaczej, to fakt, że po raz pierwszy odbyliśmy długi obóz przedsezonowy w Alur z 20–25 zawodnikami, podczas którego poznaliśmy ich – nie tylko ich grę, ale także osobowość. Pomogło nam to dobrze się zintegrować i zrozumieć ich styl gry” – powiedział. „Mieliśmy kolejny obóz w Bombaju, a następnie zagraliśmy w turnieju Buchi Babu, gdzie mogliśmy zobaczyć ich w sytuacjach meczowych”.

W ten sposób Bombaj był w stanie wypełnić luki, nawet gdy gracze wyjeżdżali, aby grać dla Indii. W zwycięskiej kampanii Mumbaju w różnych momentach rywalizowało aż 22 graczy. „W tym zespole zawsze znajdą się gracze, którzy odejdą, aby reprezentować Indie. Dla nas U23 było łańcuchem dostaw, a mecze klubowe oglądane przez selekcjonerów. W krykiecie w Bombaju to właśnie tam odbywa się wymiana pomysłów w krykiecie w Bombaju” – powiedział. „Wielkim krokiem, jaki podjęła nasza administracja, była zmiana harmonogramu formatów zgodnie z harmonogramem BCCI”.

Salvi został zaufanym partnerem kapitana Ajinkyi Rahane – w drużynie indyjskiej były kapitan reprezentacji Indii grał przez cały sezon. Powroty Rahane’a z kijem były słabe, ale pozostał mentorem dla graczy. „Ajinkya ma wyjątkowe umiejętności przywódcze. Są chwile, kiedy jesteś na siebie zły, ale sposób, w jaki się zachowywał… niezależnie od jego własnych występów, przyglądał się, jak młodzieniec może stać się lepszy. Oprócz dawania wolności, dał graczom obowiązki” – powiedział.

Rahane również wylewnie wychwalał Salviego. „Pamiętam, kiedy był naszym trenerem kręgli, przyjechałem i rozegrałem kilka meczów dla Bombaju (z obowiązków w Indiach). Właściwie robił notatki. Te małe rzeczy mają znaczenie” – powiedział Rahane. „Jestem bardzo szczęśliwy i dumny z Omkara. Nasza podróż zaczęła się od czerwca, a wszystko za sprawą wizji Omkara. Skupiliśmy się na sprawności, tworzeniu kultury i zapewnieniu graczom wolności na boisku i poza nim. Bardzo ciężko pracował na tę chwilę. Nie graliśmy razem zbyt wiele, ale cała ciężka praca się opłaciła.

Nawet Dhawal Kulkarni, który rozgrywał swój pożegnalny mecz, wypowiadał się z entuzjazmem. Chcesz, żeby trener był dobrym przyjacielem. Omkar bardzo mi pomógł w grze w kręgle. W ten sam sposób opiekowałby się mną, Ajinkyą, a nawet 16. członkiem zespołu”.

„Osobiście jest to satysfakcjonujące i jestem szczęśliwy, że mogłem wygrać jako trener” – powiedział Salvi. „Ale to gracze tworzą magię i to do nich należy zasługa. Dla niektórych z nich będzie to zmiana życia. Cieszę się, że chłopcy w drużynie wyrastają na mężczyzn”.