Zastanawiając się nad osobistymi i zawodowymi wyzwaniami, jakie napotykała na swojej drodze zawodowej, Reshma Mahtani, DO, stwierdza, że ​​pokonane przez nią przeszkody pomogły ukształtować jej perspektywę jako onkologa piersi i ostatecznie przyczyniły się do rozwoju jej kariery. W wyniku tych wyzwań Mahtani stał się zdecydowanym orędownikiem tworzenia sieci kontaktów i wykorzystywania możliwości przywództwa, pozostając otwartym na różnorodne doświadczenia i perspektywy oraz traktując priorytetowo samoopiekę.

„Przeżywanie chwil niepewności i bezbronności nauczyło mnie lekcji na temat empatii i opieki nad pacjentem. Zyskałam także głębsze zrozumienie obaw i obaw, jakie mogą mieć moi przyszli pacjenci” – wyjaśniła Mahtani, opisując swoje doświadczenia z opieką zdrowotną z punktu widzenia członka rodziny wiele lat temu. Przeprowadziła z nią wywiad OncLive^® po jej udziale jako panelistka w wydarzeniu Women in Oncology, które odbyło się podczas 41. edycja Konferencja na temat raka piersi w Miami. „Ta wiedza wzmocniła moje zaangażowanie w zapewnianie pełnej współczucia i kompleksowej opieki każdej osobie, którą leczę”.

W wywiadzie Mahtani, onkolog medyczny w Miami Cancer Institute i szefowa onkologii medycznej piersi w kompleksie Wellness and Medical Baptist Health w Miami na Florydzie, omówiła ewolucję opieki nad rakiem piersi na przestrzeni swojej kariery zawodowej i rzuciła światło na wyjątkowe wyzwania kobiety spotykają się w onkologii i podkreśliła znaczenie mentoringu, sponsoringu i polityki wsparcia w miejscu pracy dla kobiet na początku ich kariery.

OncLive: Proszę opisać swoją drogę do zostania onkologiem. Z jakimi wyzwaniami zawodowymi się spotkałeś i jaki wpływ miały one na Twoją ścieżkę kariery?

Mahtani: Na początku mojej edukacji i kariery napotkałem kilka wyzwań, które wystawiły na próbę moją wytrwałość i zdolność adaptacji. Jednym z istotnych wyzwań było to, że w czasie moich studiów mój ojciec doznał poważnego zawału serca i musiał długo przebywać w szpitalu z powodu powikłań. Godzenie rygorystycznych wymagań szkoły z obowiązkami osobistymi i rodzinnymi było niezwykle stresujące. Zaplanowana przeze mnie ścieżka kariery nie przebiegła tak gładko, jak się spodziewałem, ale ta walka pozwoliła mi przyjrzeć się bliżej moim celom i mojemu prawdziwemu zainteresowaniu medycyną. Ostatecznie był to okres wzrostu i rozwoju, który doceniam, patrząc wstecz. Myślę też, że czas spędzony na kontaktach z zespołem opieki zdrowotnej po drugiej stronie miejsca, w którym obecnie siedzę, był niezwykle cenny.

Jak w trakcie Twojej kariery zawodowej ewoluowały próby zaspokojenia niezaspokojonych potrzeb w zakresie raka piersi?

Widziałam postęp w wielu obszarach raka piersi i można to ogólnie pogrupować [these developments] w 4 [areas]. Pierwszym z nich jest wczesne wykrywanie i diagnoza. Jedna z najwcześniej niezaspokojonych potrzeb [had to do with] niezawodne wczesne wykrywanie. Z biegiem czasu postęp technologiczny, taki jak mammografia, MRI i USG, ewoluował, aby poprawić wskaźniki wczesnego wykrywania. Ponadto dostępność testów genetycznych umożliwiła spersonalizowane badania przesiewowe i strategie wczesnej interwencji, które poprawiły wyniki.

Drugą kategorią, w której widzę dużą poprawę, jest medycyna spersonalizowana. Lepsze zrozumienie biologii i genetyki raka piersi doprowadziło do opracowania terapii celowanych. Dla naszych pacjentek z rakiem piersi z przerzutami jest to niezwykle ważne, ponieważ postęp w tej dziedzinie umożliwił wielu pacjentom poszerzenie możliwości leczenia.

Trzecim obszarem byłaby przeżywalność i jakość życia. Zajęcie się długoterminowymi fizycznymi i psychologicznymi skutkami leczenia raka piersi stało się priorytetem, dlatego stworzono plany opieki nad osobami, które przeżyły, grupy wsparcia i kliniki dla osób, które przeżyły. Badania nad zmęczeniem i dysfunkcjami poznawczymi doprowadziły do ​​interwencji, które poprawiły wsparcie dla osób, które przeżyły.

Ostatnim obszarem są różnice w dostępie do opieki zdrowotnej i opiece zdrowotnej ze względu na rasę, pochodzenie etniczne i status społeczno-ekonomiczny. Wszystko to pozostaje poważnym wyzwaniem, ale na szczęście zaczynamy więcej mówić o tych problemach, a także o strategiach ich rozwiązania. Badania [efforts focused on] identyfikacja różnic w biologii ze względu na rasę i pochodzenie etniczne, a także społeczne determinanty zdrowia i opiekę kompetentną kulturowo, ma na celu zajęcie się podstawowymi czynnikami, które przyczyniają się do tych nierówności.

Z jakimi wyjątkowymi wyzwaniami borykają się kobiety, przechodząc między różnymi etapami kariery lub rolami w danej dziedzinie?

[At the Women in Oncology event,] odbyliśmy naprawdę świetną rozmowę [this topic]. Mamy wyjątkowe wyzwania. Niektóre z nich obejmują uprzedzenia i stereotypy związane z płcią, które mogą mieć wpływ na nasze możliwości awansu i uznania. Ta stronniczość może przejawiać się w praktykach zatrudniania, decyzjach o awansie i możliwościach przywództwa.

Może to pomóc w zrównoważeniu obowiązków zawodowych z obowiązkami osobistymi i rodzinnymi [also] być naprawdę wyzwaniem, a wymagający charakter tego, co robimy, może to sprawić [difficult] aby osiągnąć równowagę między życiem zawodowym a prywatnym. Ponadto kobiety mogą napotykać przeszkody związane z obowiązkami rodzinnymi, znalezieniem odpowiedniej opieki nad dziećmi, zarządzaniem urlopami rodzicielskimi i powrotem do pracy po wzięciu urlopu.

Kolejnym rozwiązaniem byłoby zajęcie się dysproporcjami w wynagrodzeniach. Czasami może to być drażliwy temat, ale wiemy, że istnieją różnice w wynagrodzeniach, które utrzymują się – szczególnie w przypadku kobiet, które za porównywalną pracę często zarabiają mniej niż ich koledzy. Może to przyczyniać się do poczucia niepewności finansowej i, co najważniejsze, do poczucia niedoceniania. Miejmy nadzieję, że w miarę jak coraz więcej kobiet będzie powoływanych na stanowiska kierownicze, pojawią się mentorzy i sponsorzy dla kobiet, które borykają się z tymi problemami. Dla tych, którzy mogą dokonać zmian, ważne jest, abyśmy zabrali głos i nie tylko zapewnili wsparcie i wskazówki, ale także nawoływali do wprowadzenia znaczących zmian w tym ważnym obszarze.

Jakie zasoby lub polityki są dostępne w celu wspierania równowagi między życiem zawodowym a prywatnym na poziomie instytucjonalnym?

Zachowanie tej równowagi, szczególnie podczas zmiany kariery, może być szczególnie trudne. Dostępne mogą być różne zasoby i polityki mające na celu wsparcie kobiet w onkologii. [If these resources are not readily accessible,] być może należy o nie zapytać. W zależności od Twojej roli w organizacji i tego, czy jest to właściwe, [oncologists] Może [able to pursue a] elastyczna organizacja pracy, [such as] pracować zdalnie przez część tygodnia lub nawet w niepełnym wymiarze godzin. Organizacje, które promują wspierającą kulturę miejsca pracy, cenią równowagę między życiem zawodowym a prywatnym i uznają znaczenie osobistych obowiązków, mogą pomóc kobietom poczuć większe wsparcie — szczególnie w okresach zmiany kariery.

Rozmawialiśmy także o znaczeniu mentoringu i sponsoringu jako zasobu. Powiedziałabym również, że polityka przyjazna rodzinie, taka jak urlop rodzicielski, pomoc w opiece nad dziećmi i elastyczny grafik, może pomóc kobietom w godzeniu aspiracji zawodowych z obowiązkami rodzinnymi. Ostatnim zasobem, na który chciałbym zwrócić uwagę, jest dostępność możliwości rozwoju zawodowego. We wzmocnieniu pozycji kobiet w rozwoju kariery mogą również pomóc takie wydarzenia, jak wydarzenia sieciowe szkoleniowe w zakresie przywództwa i warsztaty umiejętności.

Jakie znaczenie mają programy mentorskie i sieci wsparcia dla kobiet w onkologii? Jak mentoring zmienił się od początków Twojej kariery do chwili obecnej?

Mentoring jest niezwykle ważny. Choć jest to coś, co dzieje się organicznie od lat, trochę nieformalnie, [requests for mentorship] są teraz znacznie bardziej zamierzone. Zauważam, że młodsi wykładowcy i studenci przychodzą do mnie i pytają wprost: „Czy zostaniesz moim mentorem?” To wspaniała zmiana, ponieważ podkreśla znaczenie upewnienia się, że mocno nawiązujesz tę relację. Ważne jest również rozróżnienie pomiędzy mentorem a sponsorem. Mentor to osoba, która oferuje wskazówki, porady i wsparcie innej osobie w kwestiach zawodowych lub osobistych, ale sponsor to osoba, która aktywnie opowiada się za rozwojem kariery lub awansem innej osoby i wspiera ją. Sponsorzy wykorzystują swoje wpływy i sieci kontaktów, aby tworzyć możliwości dla tych, których wspierają. Mam na myśli takie rzeczy, jak polecanie współpracowników do awansu, przedstawianie im kluczowych kontaktów lub po prostu wspieranie ich pracy we własnej instytucji. Kiedy myślimy o zmianach, jakie czekają kobiety w onkologii, istotne jest, abyśmy zdali sobie sprawę, jak ważne jest posiadanie nie tylko mentorek, ale także sponsorów.

Jakiej rady udzieliłabyś młodszej sobie, jeśli chodzi o budowanie kariery w walce z rakiem piersi?

Patrząc wstecz, dałbym mojemu młodszemu kilka kluczowych rad. Rozpoczynając karierę zawodową, często mamy w głowach określone pomysły lub podejścia dotyczące tego, jak powinna wyglądać nasza ścieżka. Wiem, że na początku mojej kariery miałem pewne stałe pomysły. Ja bym [advise my younger self to be flexible in seeking diverse experiences, and explore various facets of, for example, breast cancer research, as that was my eventual area of interest. Although I explored clinical care in academics as well as community settings, I wish I had been more open to other areas such as work in advocacy and public health for example. Seeking out diverse experiences allows you to explore various facets of your interests. You might find out that you’re passionate about something that you would have never known [about] gdybyś nie był elastyczny.

Chciałbym również podkreślić znaczenie budowania profesjonalnej sieci kontaktów i robienia tego na wczesnym etapie [by] kultywowanie relacji z mentorami, współpracownikami i ekspertami w danej dziedzinie. Niezwykle przydatne może być tworzenie sieci kontaktów między różnymi sektorami, w tym środowiskiem akademickim, społecznością, rzecznictwem i przemysłem farmaceutycznym. Wykorzystaj możliwości przywództwa; nie uciekaj od tych rzeczy, bo boisz się być w centrum uwagi. Te rzeczy mogą Cię onieśmielać lub przerażać, ale tak naprawdę pomagają Ci się rozwijać. Na koniec pamiętaj o wspieraniu odporności i dbałości o siebie. Zdawaj sobie sprawę z emocjonalnych i fizycznych skutków naszej pracy i bardzo świadomie dbaj o siebie. Znajdź sposób na odłączenie się i zadbanie o siebie zarówno fizycznie, jak i emocjonalnie.