Wirus, który pochodzi z Afryki, ospa małpia, rozprzestrzenia się teraz szybko i dotarł do Pakistanu. Niedawno Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) ogłosiła ospę małpią lub Mpox stanem zagrożenia zdrowia publicznego o zasięgu międzynarodowym. Decyzja ta zapadła w związku z gwałtownym wzrostem rozprzestrzeniania się choroby we wschodniej Demokratycznej Republice Konga (DRK) i jej wykryciem w sąsiednich krajach. Wirus docierający do Pakistanu wywołał poważne obawy w Indiach. Dr Baset Hakim, lekarz medycyny, Apollo Clinic Viman Nagar, opowiada, w jaki sposób wirus może się rozprzestrzeniać, jakie są jego objawy i jak Indie mogą zapewnić sobie bezpieczeństwo.

Ospa małpia: sposób transmisji

Dr Baset Hakim mówi, że naturalny rezerwuar wirusa jest jeszcze nieznany. Jeśli chodzi o transmisję, dr Hakim mówi: „Wiadomo, że transmisja z człowieka na człowieka następuje głównie poprzez duże kropelki oddechowe, które zazwyczaj wymagają przedłużonego bliskiego kontaktu. Może być również przenoszona poprzez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi lub materiałem zmian chorobowych oraz pośredni kontakt z materiałem zmian chorobowych, na przykład poprzez zanieczyszczoną odzież lub pościel osoby zakażonej”.

Lekarz dodaje, że do zakażenia może dojść poprzez ugryzienie lub zadrapanie zakażonych zwierząt, np. małych ssaków, gryzoni i naczelnych, lub poprzez przyrządzanie mięsa dzikich zwierząt.

Objawy kliniczne ospy małpiej i współczynnik śmiertelności

Ospa małpia jest zazwyczaj chorobą samoograniczającą się, której objawy trwają od 2 do 4 tygodni. „Ciężkie przypadki występują częściej u dzieci i są związane z zakresem narażenia na wirusa, stanem zdrowia pacjenta i charakterem powikłań. Współczynnik śmiertelności przypadków ospy małpiej historycznie wahał się od 0 do 11% w populacji ogólnej i był wyższy wśród małych dzieci. Ostatnio współczynnik śmiertelności przypadków wynosił około 3-6%”, mówi dr Hakim.

Objawy ospy małpiej

Dr Hakim wymienia typowe objawy i oznaki wirusa:

Okres prodromalny (0-5 dni)

a. Gorączka

b. Limfadenopatia

c. Ból głowy, bóle mięśni, wyczerpanie

d. Dreszcze i/lub poty

e. Ból gardła i kaszel

Zajęcie skóry (wysypka)

a. Zwykle zaczyna się w ciągu 1-3 dni od wystąpienia gorączki i trwa około 2-4 tygodni

b. Głęboko osadzone, dobrze ograniczone i często rozwijające pępek

c. Zmiany są często opisywane jako bolesne aż do fazy gojenia, kiedy zaczynają swędzieć (w fazie strupów)

d. Stadia wysypki (powolna ewolucja)

– Enanthem- pierwsze zmiany na języku i ustach

Plamy pojawiają się najpierw na twarzy, a następnie rozprzestrzeniają się na ramiona, nogi, dłonie i podeszwy stóp (rozprzestrzenianie się odśrodkowe). W ciągu 24 godzin wysypka przechodzi przez fazę plamkową, grudkową, pęcherzykową i krostkową.

– Klasyczna zmiana ma charakter pęcherzykowo-grudkowy

– Trzeciego dnia zmiany przekształcają się w grudki

– Od 4 do 5 dnia zmiany przyjmują postać pęcherzyków (są wypukłe i wypełnione płynem).

– W 6-7 dniu zmiany stają się krostkowe, ostro uniesione, wypełnione nieprzezroczystym płynem, twarde i głęboko osadzone. Mogą pępkować lub zlewać się

– Pod koniec drugiego tygodnia wysychają

Przeczytaj także: W obliczu strachu przed ospą AIIMS Delhi opublikowało protokół dla pacjentów i lekarzy

Kluczowe sposoby, dzięki którym Indie mogą zachować bezpieczeństwo przed Mpox

Dr Hakim wskazuje na czujność, terminową diagnozę i szybkie działanie w walce z ospą małpią. Wymienia następujące punkty:

– Diagnostyka na podstawie analizy PCR próbek pobranych z krwi, moczu, zmian skórnych oraz wymazów z jamy ustnej lub nosogardła.

– Monitorowanie i leczenie powikłań: Pacjent powinien uważnie obserwować, czy w okresie izolacji nie występuje którykolwiek z poniższych objawów:

– Ból oka lub niewyraźne widzenie
– Duszność, ból w klatce piersiowej, trudności w oddychaniu
– Zaburzenia świadomości, drgawki Zmniejszenie ilości wydalanego moczu
– Niewłaściwe przyjmowanie pokarmów
– Letarg

Dr Hakim mówi, że jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, pacjent powinien natychmiast skontaktować się z pobliską placówką służby zdrowia/specjalistą.

Izolacja pacjenta:

– Izolacja pacjenta w pokoju izolacyjnym szpitala/w domu w oddzielnym pomieszczeniu z oddzielną wentylacją
– Pacjent powinien nosić maskę trójwarstwową
– Zmiany skórne należy w jak największym stopniu zakryć (np. długie rękawy, długie spodnie), aby zminimalizować ryzyko kontaktu z innymi osobami.
– Izolację należy kontynuować do momentu zagojenia się wszystkich zmian chorobowych i całkowitego odpadnięcia strupów.