Małżeństwo: Pary jednopłciowe mają stabilne więzi, dlaczego nie dać im praw małżeńskich: Sąd Najwyższy | Wiadomości z Indii
Pełnomocnik wnioskodawców, starszy adwokat AM Singhviprzytoczył wyrok londyńskiego sądu z 2004 r.Ghaidan przeciwko sprawie Godin-Mendoza i powiedział, że państwo nie może dyskryminować par heteroseksualnych i homoseksualnych, mimo że sprawa dotyczyła sporu o najem.
03:39
Małżeństwa osób tej samej płci: Centrum składa nowe oświadczenie pod przysięgą w SC, chce, aby stany stały się stroną w tej sprawie
„Najważniejsza jest istotna jakość związku, jego małżeńska intymność, stabilność oraz współzależność społeczna i finansowa. Związki homoseksualne mogą charakteryzować się dokładnie takimi samymi cechami intymności, stabilności i współzależności, jak związki heteroseksualne” – orzekł sąd najwyższy w Wielkiej Brytanii w wyroku, który został uznany za przełomowy z punktu widzenia praw osób z niepełnosprawnościami. alternatywna orientacja seksualna.
Werdykt doprowadził do uchwalenia ustawy o małżeństwach (parach tej samej płci) z 2013 r. Przez parlament Wielkiej Brytanii, która weszła w życie 13 marca 2014 r.
Singhvi powiedział, że składający petycję domagają się jedynie deklaracji SC, że skoro konstytucja Indii gwarantuje również równość, pary osób tej samej płci nie mogą być dyskryminowane poprzez odmawianie im prawa do małżeństwa i wszelkich wynikających z tego praw, z których korzystają pary heteroseksualne.
Samo pojęcie mężczyzny i kobiety nie jest absolutem opartym na genitaliach: SC w sprawie apelu o legalizację małżeństw jednopłciowych
Wydawało się, że sąd się zgodzi. Nazywanie tej sprawy „momentem Ghaidana” Sądu Najwyższego Indii, składu Sądu Najwyższego DY Chandrachud i sędziowie SK Kaul, SR Bhat, Hima Kohli I PS Narasimha powiedział: „Patrząc na Indie, zarówno pod względem konstytucyjnym, jak i społecznym, osiągnęliśmy już etap pośredni. Etap pośredni postuluje dekryminalizację homoseksualizmu. Sam akt dekryminalizacji homoseksualizmu zakłada, że osoby tej samej płci mogą pozostawać w stałym, zbliżonym do małżeństwa związku.
„W momencie, gdy orzekliśmy, że nie jest to przestępstwo w myśl sekcji 377 (IPC), koniecznie rozważaliśmy, że możesz mieć stabilny związek podobny do małżeństwa. Nie tylko związki fizyczne, ale jakiś rodzaj stabilnych związków emocjonalnych, które teraz są incydent z naszą interpretacją konstytucji. Kiedy przekroczymy ten most, następnym pytaniem jest, czy ustawa może uznawać nie tylko związki przypominające małżeństwo, ale także związki, które są stabilne emocjonalnie ”.
Ława stwierdziła, że jej podejście jest zgodne z ewolucją orzecznictwa w odpowiedzi na zmiany w społeczeństwie. „Kiedy uchwalono ustawę SM, miała ona na celu zapewnienie możliwości zawarcia małżeństwa osobom, które nie wycofują się z nakazanych przez religię rytuałów ani nie wykraczają poza religijne zarządzanie małżeństwem. W ciągu ostatnich 69 lat nasze prawo naprawdę ewoluowało, aby uznać fakt, że kiedy dekryminalizujemy homoseksualizm, zdajemy sobie również sprawę, że nie są to związki przerywane. Są to również związki stabilne. Dekryminalizując homoseksualizm (w 2018 r. wyrokiem Navtej Johar), nie tylko uznaliśmy związki żywe między wyrażającymi zgodę dorosłymi tej samej płci, uznaliśmy również w sposób dorozumiany fakt, że osoby tej samej płci mogą pozostawać w stabilnych związkach” – powiedział ławnik.
Czy popierasz legalizację małżeństw jednopłciowych?
„Być może będzie to wymagało od nas ponownego zdefiniowania ewoluującego pojęcia małżeństwa. Czy istnienie dwojga małżonków, którzy należą do płci binarnej, jest koniecznością zawarcia małżeństwa, czy też nasze prawo rozwinęło się na tyle, by rozważać, że istnienie płci binarnych może nie być konieczne do zdefiniowania małżeństwa” – stwierdziła CJI.
Singhvi powiedział, że kiedy ustawa była przygotowywana w 1954 roku, ustawodawcy nigdy nie mieli na myśli homoseksualizmu.
Podobnie jak CJI, Justice Bhat również zdawał się sugerować, że ewentualne poszerzenie baldachimu ustawy SM nie byłoby pierwszym przypadkiem poszerzenia zakresu prawa przez wymiar sprawiedliwości w celu odzwierciedlenia i uwzględnienia trendów, które pojawiły się po jego uchwaleniu. „Chcesz więc powiedzieć, że ustawa SM zapewniła ramy, w których pary tej samej płci mogą być dopasowane przez Sąd Najwyższy poprzez dynamiczną interpretację i odczytywanie konstytucyjnie gwarantowanego prawa do równości wszystkich obywateli” – powiedział sędzia Bhat.
Odnosząc się do orzeczenia w sprawie Ghaidan, CJI stwierdziła: „Wpływem orzeczenia w sprawie Ghaidan jest uwolnienie sądów od bardzo tradycyjnego podejścia polegającego na patrzeniu na wszystko w ramach interpretacji ustawowej. Dlatego wykładnia celowościowa również opiera się na tej ustawie i jej języku”.
Sędzia Bhat zwrócił jednak uwagę na ostrożność w powielaniu przykładu z Wielkiej Brytanii, gdzie władza wykonawcza musiała uchwalić prawo w celu realizacji intencji sądowej. Mówiąc, że będzie spoilerował, dodał: „Ghaidan zapewnił ramy dla wprowadzenia prawa w 2004 r., które doprowadziło do ustawowego uznania w 2013 r. poprzez uchwalenie ustawy o małżeństwach (parach tej samej płci), która weszła w życie w 2014 r.”.
Wskazał, że SN, rozstrzygając obecną grupę spraw wymagających praw małżeńskich dla par tej samej płci, mógłby wydać oświadczenie, tak jak uczynił to SC UK w 2004 r., które następnie pozostawiono by Parlamentowi do uchwalenia ustawy w przyszłości, aby ustawowo wzmocnić prawa małżeńskie członków społeczności LGBTQIA+. Wydawało się to wyraźną wskazówką dla innych członków ławy przysięgłych, aby przyjęli stanowczy sprzeciw Centrum, jak wyartykułował prokurator generalny Tuszar Mehtapod uwagę przy rozstrzyganiu sprawy.
