Margo Cena

bezpańskie

Nagrania Loma Vista

4 z 5 gwiazdek

Nie mam nic do udowodnieniato pierwsza rzecz, którą słyszysz od Margo Price w piosence otwierającej jej nową płytę, bezpańskie. To trafne wprowadzenie, biorąc pod uwagę, że Price stara się ograniczać oczekiwania na każdym kroku tego albumu.

Otwierający film „Been To The Mountain” ma charakter filmowy. Zanim wejdzie Price, słuchacz zostaje podniesiony na duchu przez mieszankę złowrogich syntezatorów, po czym opada z powrotem na ziemię dymną linią gitary. Według Price, chciała, aby ten album był „10-godzinną halucynacją, w której wszystko pamiętasz od nowa”. Nie ma lepszego opisu dla pierwszych kilku minut bezpańskie.

Nastrojowy, nastrojowy charakter płyty można przypisać dłuższej wycieczce po grzybach, którą Price i jej mąż/częsty współpracownik Jeremy Ivey odbyli w Karolinie Południowej. Rozwijając swoje umysły poprzez psychodelię, para słuchała takich artystów jak Patti Smith, Joni Mitchell, Bob Dylan i Bruce Springsteen. Będąc pod wpływem na wiele sposobów, Price ponownie poszerzyła zakres swoich możliwości dźwiękowych, przesuwając granice swojej wiejskiej tożsamości.

tezy o bezpańskie są tak meandrujące, jak sugeruje tytuł. Bada wszystko, od własnej historii, przez prawa do aborcji, po kobiecy orgazm. Piosenki są jednocześnie głęboką introspekcją i ostrymi komentarzami społecznymi.

Price pomagała jej w dążeniu do celu, dotykając takich osób jak Sharon Van Etten w „Radio” (który zawiera jeden z najbardziej kuszących fragmentów całej płyty: Jedyne co mam włączone to radio), Mike Campbell za „Light Me Up” i Lucius za „Anytime You Call”. Każdy z prezentowanych artystów wspiera nowy dźwiękowy kierunek Price’a.

Price wyróżnia się jako gawędziarz bezpańskie – być może bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Rozszerza utwory takie jak „Lydia” czy „County Road” w rozszerzone winiety z wystarczającą teksturą i kontekstem, aby nie można było nie pozwolić myślom wędrować wokół obrazów, które maluje. Śpiewa w „Lydii” z wyczuwalnym wzruszeniem, W klinice, zastanawiając się, jaka byłaby twoja twarz / Tusz do rzęs krwawi mi do oczu / Przywiązany jak pies na łańcuchu z kryzysem wieku średniego i byłym mężem / Przemykając Marlboro Ultra Light, które ukradłem pielęgniarce w aleja / W połowie drogi do domu jest serce, a ja jestem w połowie drogi do domu.

bezpańskie dodatkowo umacnia ideę, że Price powinien mieć swobodę eksperymentowania. „Czuję pilną potrzebę ciągłego ruchu, dalszego tworzenia” – powiedziała o swoim procesie twórczym w oświadczeniu. „Utkniesz w
te same wzorce myślenia, te same pętle uzależnień. Ale przychodzi moment, w którym ty
wystarczy powiedzieć: „Będę tutaj, będę się tym cieszyć i nie zamierzam wkładać tak wiele
zapas do sprawdzania pól dla wszystkich innych.

Price przełamuje wszelkie bariery pozostawione wokół niej na tej płycie, ku wielkiemu urokowi. W zaledwie 10 piosenkach udaje jej się opowiedzieć historie z całego życia, które są urzekające od początku do końca.

Zdjęcie: Alysse Gafkjen // Dzięki uprzejmości Shorefire