Marty Krofft, który wraz ze swoim bratem Sidem stworzył serię programów telewizyjnych, które przyciągały widzów od sobotniego poranka do godzin największej oglądalności, w tym fantastyczne programy dla dzieci, takie jak „HR Pufnstuf” i „Land of the Lost”, oraz programy rozrywkowe, takie jak „ Donny i Marie” zmarł w sobotę w Los Angeles. Miał 86 lat.

Jego publicysta, Harlan Boll, powiedział, że przyczyną była niewydolność nerek.

Krofftowie twierdzili, że wywodzą się z linii lalkarzy, a Sid, który jako dziecko podróżował po świecie, wykonując wyszukane przedstawienia kukiełkowe, był zazwyczaj siłą twórczą stojącą za ich partnerstwem.

Jednak przedstawienia Kroffta, zawierające ekstrawaganckie lalki i scenografię, były często drogie w produkcji, a czasami miały lokal, który trudno było sprzedać; na przykład jeden program skupiał się na magicznych, gadających kapeluszach. Przenikliwość biznesowa Marty’ego i umiejętność przyciągania uwagi dyrektorów studia sprawiły, że niektóre z najdziwniejszych programów, jakie kiedykolwiek pojawiły się na małym ekranie, faktycznie powstały.

„Sid zawsze był «artystą»” – jak stwierdził Marty w „Pufnstuf & Other Stuff: The Weird and Wonderful World of Sid & Marty Krofft” (1998) przez krytyka Davida Martindale’a. „Nigdy nie miał zmysłu do interesów. Więc przyszedłem i wypełniłem tę próżnię.

Programy często miały psychodeliczną scenografię i odlotowy klimat, co skłoniło wielu starszych widzów do przeczytania w nich wzmianek o narkotykach. Krofftowie powiedzieli, że nigdy nie było to ich zamiarem.

Pierwszym programem telewizyjnym Kroffta, który zadebiutował w NBC w 1969 roku, był „HR Pufnstuf” opowiadający o chłopcu porwanym na magiczną wyspę przez wiedźmę, która chce ukraść jego gadający flet. Na wyspie chłopiec spotyka HR Pufnstufa, smoczego burmistrza miasta, w którym mówią praktycznie wszystkie zwierzęta i przedmioty. Pufnstuf i mieszkańcy wyspy próbują pomóc chłopcu wrócić do domu pomimo machinacji wiedźmy i jej głupich sługusów.

Nakręcono tylko 17 odcinków, ale przez lata emitowano je w formie powtórek, co z czasem zainspirowało film telewizyjny, występy na lodzie i szeroką gamę gadżetów dla dzieci.

„To nasza Myszka Miki” – powiedział Krofft o Pufnstufie.

Sukces „Pufnstufa” udowodnił także studiom, że odległe programy Kroffta mogą przyciągnąć widzów.

Następnie Krofftowie wyprodukowali „Zygmunt i potwory morskie” opowiadającą o kawałku wodorostu z mackami, który zaprzyjaźnia się z ludźmi; „The Bugaloos” – opowieść o grupie rockowej składającej się z nastoletnich owadów; i „Lidsville” o kapeluszach.

Wszystkie te programy były beztroską fantazją. Następny spektakl, który wyprodukowali Krofftowie, „Kraina zagubionych”, był już poważniejszy.

W „Lost”, którego premiera odbyła się w NBC w 1974 roku, rodzina zanurza się w inny wymiar zamieszkany przez dinozaury, naczelne zwane Pakuni i niebezpiecznych jaszczuroludzi zwanych Sleestaks. Podobnie jak „Pufnstuf”, serial opowiadał o rodzinnych próbach powrotu do domu podczas poruszania się w nowym, dziwnym otoczeniu.

Odcinki zostały napisane przez doświadczonych pisarzy science fiction, takich jak Ben Bova, Larry Niven i Norman Spinrad, a językoznawca opracował swego rodzaju język dla Pakuni.

Do 1977 roku Krofftowie produkowali nowe odcinki „Zagubionych”, a jednocześnie nakręcili kilka innych przedstawień dla dzieci, w których wystąpili m.in. aktorzy Bob Denver („Far Out Space Nuts”), Ruth Buzzi i Jim Nabors (obaj w „Zagubionych Spodek”).

Największą popularnością cieszyli się także dzięki popularnemu programowi rozrywkowemu „Donny i Marie” z dwójką rodzeństwa ze śpiewającego zespołu Osmond Family. Premiera odbyła się w ABC w 1976 roku z gościnnymi występami Farrah Fawcett, Vincenta Price’a i Lee Majorsa.

Nowe odcinki „Donny’ego i Marie” powstawały przez cztery lata. Ale później Krofft emitował znacznie krótsze odcinki, jak na przykład „The Brady Bunch Hour” (1976), w którym większość obsady serialu śpiewała i tańczyła. Jako serial trwał osiem odcinków.

„To było jak dziwaczne przedstawienie” – powiedziała Susan Olsen, która grała Cindy Brady.

Marty Krofft urodził się 9 kwietnia 1937 roku w Montrealu jako najmłodszy z czterech braci Piotra i Marii (Yolas) Krofft. Sid, który uczył się lalkarstwa od swojego ojca, zanim Marty zaczął chodzić, już zawodowo koncertował.

Bracia oficjalnie zostali partnerami w 1959 roku, a rok później zadebiutowali swoją popisową produkcją „Les Poupées de Paris” – ryzykowną ekstrawagancją, w ramach której początkowo 12 lalkarzy pracowało nad 240 marionetkami.

Les Poupees towarzyszyło Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1964 i 1965 r., a przed zamknięciem w 1967 r. podróżował do Australii i Japonii. Przykuł także uwagę Angusa Wynne’a, właściciela sieci parków rozrywki Six Flags; poprosił Krofftów o stworzenie przedstawienia kukiełkowego dla jego parków.

Następnie Krofftowie projektowali lalki, kostiumy i rekwizyty dla klientów takich jak Jackson 5, Ringling Brothers Circus i Ice Capades, pracując przez pewien czas w dawnym hangarze lotniczym w południowej Kalifornii. Wiele lat później na krótko otworzyli własny park tematyczny „The World of Sid and Marty Krofft” w hotelu Omni w Atlancie.

Wiele programów Kroffta miało początkowo krótkie emisje, ale powróciło na powierzchnię kilkadziesiąt lat później, najpierw jako powtórki w sieciach takich jak Nick at Nite oraz jako opcje przesyłania strumieniowego dla nostalgicznych przedstawicieli pokolenia X. Na przykład w 2009 roku na ekranach kin pojawił się film fabularny „Kraina zagubionych” z Willem Ferrellem, Dannym McBride i Anną Friel; a w 2017 r. Amazon wznowił produkcję „Sigmund i potwory morskie” z Rebeccą Bloom i Davidem Arquette w rolach głównych.

Żona pana Kroffta, była towarzyszka zabaw Playboya, Christa Speck, zmarła w 2013 roku. Mieszkał w Los Angeles, pozostawił po sobie braci Sid i Harry’ego; jego córki Deanna Krofft-Pope, Kristina Krofft i Kendra Krofft; pięcioro wnuków; i jeden prawnuk.

Córki pana Kroffta kontynuowały rodzinny biznes pod kierunkiem ojca, który pracował do niedawna.