Przed wyrażeniem Niepokoju w Pixar’s Od środka 2, Maja Hawke była jedną z pierwszych ofiar Zabójcy z Shadyside w serwisie Netflix Ulica strachu, część pierwsza: 1994. W scenie, która wyraźnie oddaje hołd Caseyowi Beckerowi (Drew Barrymore) śmierć na początku Wesa Cravena’S KrzykHeather (Hawke), sprzedawczyni księgarni, jest prześladowana przez słabo oświetlone centrum handlowe, a następnie spotyka swoją śmierć w sklepie z kostiumami. Początek równoważy charakterystykę z akcją, zachowując się prawie jak samodzielny film krótkometrażowy. Ta samodzielna narracja jest doskonałym wprowadzeniem do pokazania, że ​​coś jest nie tak z Shadyside, i dostarcza wystarczającej intrygi, aby drażnić tajemnicę. Jednak głównym celem jest fenomenalna sekwencja zabójstw, z fałszywymi atakami, jump-scaremi i ekscytującym pościgiem. Początek Ulica strachu, część pierwsza: 1994 ma wszystkie elementy świetnego slasherowego początku i mieści się w 10 minutach, a Hawke jest idealnym pożywieniem dla slashera.

Ulica strachu: część pierwsza – 1994

Data wydania

2 lipca 2021 r

Dyrektor

Lej Janiak

Rzucać

Kiana Madeira, Olivia Scott Welch, Benjamin Flores Jr., Julia Rehwald

Czas wykonania

107 minut

Otwarcie „Fear Street Part One: 1994” składa hołd „Krzykowi”

Ponieważ Maya Hawke jest największym nazwiskiem kojarzonym z pierwszym filmem z trylogii Fear Street, jej śmierć w zimnym początku filmu nasuwa oczywiste porównania z Krzyk. Każdy film z trylogii jest hołdem dla innej epoki gatunku horroru, a drugi film nawiązuje do horrorów z obozów letnich z lat 70. i 80., takich jak piątek 13, oraz ostatni film, którego akcja rozgrywa się w 1666 roku, skupiający się na horrorze ludowym i okultyzmie. Ponieważ akcja filmu rozgrywa się w połowie lat 90. i jest inspirowana erą samoświadomych slasherów, początkowe zabójstwo jest podobne do Krzyk stanowią solidne wprowadzenie do czego Ulica Strachu próbuje to zrobić: wykorzystując pomysły i tematy znane widzom z horroru, ale dodając do nich nową interpretację. Podczas promocji filmu Maya Hawke zwróciła się do samej Drew Barrymore o radę, jak przetrwać horror – cementując swój los. Po co miałbyś szukać porady u kogoś, kto ginie w ciągu pierwszych 10 minut!?

Scena jest zarówno konwencjonalna, jak i pomysłowa. Replikuje zamknięte środowisko z Krzyk, gdzie Casey Becker naprawdę czuje się uwięziona, a jej dom wydaje się nieunikniony. Zastępuje jednak środowisko domowe wnętrzem galerii handlowej. Pusta galeria handlowa wytrąca z równowagi, bo jest to przestrzeń, która kojarzy nam się z tętniącą życiem działalnością człowieka. To pierwszy sygnał z filmu, że zagrożenie nie ogranicza się do domu – dotyczy całego miasta. Sceneria zapewnia wystarczającą różnicę, przez co scena nie sprawia wrażenia całkowitej repliki Krzyk; jednak scena nadal oferuje pewne podobieństwa. Choreografia sceny pościgu jest bardzo podobna do klasyki z lat 90., z udawanymi przerażeniami i zabójcą wyłaniającym się z cienia. Nawet wygląd zabójcy, z długą czarną szatą i maską w kształcie czaszki, przypomina Ghostface’a.

Maya Hawke wykorzystuje swój ograniczony czas ekranowy

Otwarcie Ulica Strachu zawdzięcza swój sukces występowi Mayi Hawke w roli Heather. Pomimo ograniczonego czasu ekranowego Heather jest dobrze rozwinięta i nie czuje się stereotypową, bezbronną ofiarą. Film rozpoczyna się, gdy Hawke opisuje klientowi w swoim sklepie horror, wywołując prawdziwe uznanie dla gatunku, ale w jej głosie słychać zrelaksowanie. W jej manierach widać swobodę; to nie tak, że jej to nie obchodzi, jest po prostu wyluzowana. Sposób wypowiedzi Hawke jest subtelny, ale nadal ukazuje pogardę Heather wobec niegrzecznych klientów, zwłaszcza kobiety, której służy na początku, która opisuje książkę jako „horror o niskim temperamencie”. Scenariusz przedstawia standardową wymianę handlową, ale poprzez swoją grę fizyczną pokazuje wyczerpanie w stosunku do tych, którzy są po prostu aroganccy bez dobrego powodu. Heather jest od razu sympatyczna i nawiązuje kontakt z publicznością.

Powiązany

Wróć do Shadyside w nowej zapowiedzi „Fear Street: Prom Queen”.

Seria slasherów RL Stine wkrótce powróci do serwisu Netflix.

Konstrukcja charakteru Heather jest ważna, ponieważ wywiera wpływ na jej śmierć. W przeciwieństwie do Drew Barrymore śmierć Hawke’a nie była zaskoczeniem, ponieważ scena otwierająca została opublikowana w Internecie na kilka dni przed premierą pierwszego filmu w serwisie Netflix. Śmierć Casey miała wpływ, ponieważ wszystkie materiały promocyjne dot Krzyk sugerowało, że Barrymore odegra dużą rolę w filmie. Nierzadko zdarzało się, że wielkie nazwisko nie przetrwało nawet napisów początkowych. Ulica Strachu nie udało się odtworzyć tego szoku – prawie żaden film tego nie potrafi – zatem śmierć Hawke’a musi mieć inne znaczenie, a udaje się to osiągnąć dzięki charakteryzacji Heather.

Nie oznacza to, że Casey Becker nie da się lubić, ale jest dość archetypowa: popularna dziewczyna spotykająca się z chłopakiem z drużyny piłkarskiej. Postać Heather jest znacznie bardziej interesująca i ma cechy ostatecznej dziewczyny. Jest bardziej zaradna i nie ucieka od razu przed sytuacją, zastawiając pułapkę na zabójcę. Jednak nadal okazuje się, że jest przestraszona, oferując idealną równowagę między strachem a spokojem. Dzięki temu Hawke tworzy postać, która jest wciągająca i łatwa do wspierania. Chociaż spędzasz z nią tylko pięć minut, kiedy zostaje dźgnięta nożem, naprawdę nie chcesz, żeby opuściła film.

Otwarcie Fear Street odkrywa tajemnicę Shadyside

Jedna z najważniejszych postaci w Ulica Strachu trylogia to samo miasto Shadyside. Niepokojąca aura miasta musi być obecna już od offsetu, aby dać widzowi do zrozumienia, że ​​coś jest nie tak. Późniejsze porównania do Sunnyvale, miejsca, na które nie wpływa klątwa Shadyside, uzupełniają wiele kontekstu w dalszej części, ale patrząc retrospektywnie, postać Mayi Hawke ma wiele sensu. Pierwszą ofiarą w Shadyside nie byłby dziarski licealista, ale apatyczny outsider — Hawke reprezentuje przeciętnego Shadysidera i jest idealnym wprowadzeniem do miasta.

Jednak miasto nigdy nie jest przedstawiane jako pozbawione uczuć, a tę samą cechę widać w przypadku Heather poprzez jej relacje z przyjacielem i współpracownikiem centrum handlowego Ryanem (Davida W. Thompsona). Obaj mają świetną chemię dzięki ostremu, kinetycznemu prowadzeniu linii. Ich humor jest nieco wulgarny, Ryan straszy Heather nagą, dmuchaną lalką, ale ich interakcja jest radosna i naturalna. To sprawia, że ​​los Ryana jest równie tragiczny jak los Heather, ponieważ jego także trawi klątwa. Zarówno Heather, jak i Ryan pokazują, że mieszkańcy Shadyside nie są złymi ludźmi, ale dotknęła ich mroczna historia miasta. Wszystko to kończy się ostatnim ujęciem, które jest niemal dokładną repliką zakończenia słynnej sceny otwierającej Krzyk gdzie Casey Becker biegnie przez swój ogród tylko po to, by Ghostface złapał ją od tyłu i dźgnął w brzuch. W KrzykCasey zdejmuje maskę Ghostface’a, aby odsłonić zabójcę, ale wszystko to trzymane jest w tajemnicy przed widzami, aby podkreślić aspekt tajemnicy morderstwa w tej historii.

Jednak w Ulica Strachupo tym jak Heather zostaje dźgnięta nożem, zdejmuje maskę, odsłaniając twarz Ryana, zarówno sobie, jak i publiczności. Jej szok jest wyczuwalny, gdyż chwilę wcześniej para razem żartowała, co mówi widzom, że chociaż oddaje hołd klasycznym slasherom, Ulica Strachu robi coś innego. Doniesienia prasowe w dalszej części filmu zakładają, że Ryan był dzieciakiem, który właśnie załamał się w warunkach panujących w mieście, ale początek przedstawia go jako czarującego i trochę głupkowatego, więc jak mógł stać się brutalnym zabójcą? Stanowi to podstawę dla głównej tajemnicy trylogii, a otwarcie, jako cała sekwencja, ukazuje wszystko, co jest dobre w filmach z Fear Street; krew, charakterystyka i hołd dla gatunku horroru.

Ulica strachu, część pierwsza: 1994 można oglądać w serwisie Netflix w USA

Oglądaj w serwisie Netflix