Nazywają się Travishek, ponieważ tak najłatwiej połączyć ich imiona, ale ma to również sens, ponieważ Travis Head uderza jako pierwszy w drużynie Sunrisers Hyderabad (SRH), a Abhishek Sharma zaczyna od strony nienapastnika. Prawie co do zasady.

Przed finałem IPL 2024 istniały tylko trzy wyjątki. Abhishek dwukrotnie zadał pierwszy cios przeciwko Royal Challengers Bengaluru i raz przeciwko Lucknow Super Giants. We wszystkich trzech przypadkach offspinner rzucił pierwszy over.

W niedzielę w meczu przeciwko Kolkata Knight Riders (KKR) Abhishek zadał pierwszy cios po raz czwarty w sezonie. Tym razem nie miał do czynienia z offspinnerem.

Zamiast tego zmierzył się z Mitchellem Starcem.

Można było zrozumieć, dlaczego Head nie był entuzjastycznie nastawiony do perspektywy spotkania ze Starcem z nową piłką. Po prostu to obejrzyj. A to wideo sprzed sześciu lat. Było też oczywiście coś takiego z ostatniego wtorku w Ahmadabadzie:

Przez te wszystkie lata, kiedy rywalizowali ze sobą, Starc uderzał kikutami Heada pełnymi, szybkimi piłkami wyginającymi się poza zewnętrzną krawędź i uderzał nimi kulami, które groziły, że się odkształcą, po czym przebijały się z powrotem przez wewnętrzną krawędź.

Przez większą część IPL 2024 Starc wyglądał jak melonik, który nie do końca kontrolował skomplikowaną mechanikę rozbiegu i podania. Piłka nie wychodziła mu z ręki w sposób, w jaki by tego chciał, i lądowała w szczelinie, spotykając środek nietoperzy, zamiast skręcać i przeskakiwać obok ich krawędzi. Jednak we wtorek wydawało się, że odkrył tę nieuchwytną rzecz, którą nazywają rytmem. W samą porę na spotkanie ze swoim starym kumplem ze sparingów, Headem.

Zatem do Abhisheka należało negocjowanie Starca i nowiutkiej białej piłki.

W pierwszych czterech piłkach Starca Abhishek mógł wypaść trzy razy z boiska. Nastąpił zamach i spudłowanie pierwszej piłki oraz szturchnięcie i spudłowanie drugiej, obie regulaminowe piłki wykonane przez leworęcznego melonika wahadłowego, który pozostawił lewego pałkarza poza kikutem. Następnie Abhishek otworzył twarz nietoperza, skierował czwartą piłkę na lewo od głębokiej trzeciej pozycji i zaryzykował w drugim, ciasnym dojeździe. Lepszy rzut mógł równie dobrze pokonać jego skok.

Patrząc wstecz na przebieg niedzielnego wieczoru, być może SRH tak zrobił preferowane stracić Abhisheka na skutek któregokolwiek z tych trzech balów, w którykolwiek z tych rutynowych sposobów, a nie w taki sposób, w jaki faktycznie to zrobili? Tak jak, psychologicznie?

To znaczy, oto jak to się stało:

Tak, administrator mediów społecznościowych KKR. To była najprawdopodobniej piłka sezonu. Był skierowany w stronę leworęcznego Abhiszeka i leciał wokół środkowego kikuta. Prawdopodobnie ominąłby kikut nogi, gdyby kontynuował swoją pierwotną trajektorię, ale tuż przed upadkiem zaczął kształtować się pod kątem, co miało druzgocące konsekwencje.

Osiągał prędkość 139 km/h, co nie brzmi zbyt imponująco, gdy porówna się go z piłkami z połowy i końca lat 150., którymi w tym sezonie rzucali Gerald Coetzee i Mayank Yadav, ale prędkość 139 km/h jest oślepiająco duża, gdy piłka tak się kołysze. Zwłaszcza, gdy waha się od tej długości. Długość, która zamraża stopy ciasta i wyrównuje je. Długość, która usuwa farbę z wierzchołków pniaków. Tym razem wierzchołek kikuta.

Przydałyby się te wszystkie nieadekwatne słowa opisu, bo Starc zapytany o to na konferencji prasowej po meczu miał do zaoferowania jedynie tyle: „Niewiele. Wbiegnij, spróbuj uderzać w kikuty, próbuj machać. To właśnie próbowałem robić przez ostatnie 14 lat. Nie zawsze miałem szczęście, że zdarzyło mi się to dwa razy w ostatnich dwóch meczach, także z Travem.

„To znaczy, to część mojego doświadczenia, które powinienem wnieść do grupy, a która ma nas zapoczątkować i wskazać drogę [with] bramki w grze w przewadze. Widzieliśmy, jak ważni są podczas turnieju. Dzisiaj znów spisali się fantastycznie w grze w przewadze, ponieważ wystąpiliśmy przeciwko nim w pierwszych kwalifikacjach.

„Zawsze miło jest rzucać piłką w ten sposób, ale w planie nie ma nic specjalnego: po prostu wbiegnij, spróbuj rzucić szybko, zamachaj się i zobacz, czy uda ci się trafić piłką w szczyt kikuta. Miło jest, gdy piłka odpada. „

Z czasem, z dystansem i przy mniejszym nastawieniu na nowość, być może uda nam się wyłonić innych kandydatów na piłkę sezonu. Kiedy tak się stanie, w naszej selekcji prawdopodobnie znajdzie się kolejne dzieło najwyższej klasy melonika KKR: Vaibhav Arora po Shai Hope w Eden Gardens.

Przypominało to starcie Starca z Abhishekiem, w którym prześlizgiwano się poza zewnętrzną krawędź, aby oświetlić balustrady, z tą różnicą, że doszło do przejścia z melonika prawego na pałkarza praworęcznego i był to raczej ruch szwem niż zamach.

Zarówno Starc kontra Abhishek, jak i Arora kontra Hope pokazali kluczowy element zwycięskiej układanki KKR. KKR zdobyło najwięcej bramek w grze w przewadze ze wszystkich drużyn w IPL 2024, a ich 27 zdobyto w 14 rundach w porównaniu z 15 bramkami Rajasthan Royals.

Starc zdobył 11 bramek w grze w przewadze, a Arora dziewięć. KKR zakończył sezon z dwoma z czterech najlepszych zdobywców bramek w tej fazie.

IPL 2024 był – nadal dziwnie jest używać czasu przeszłego prostego, a nie czasu teraźniejszego idealnego – sezonem stratosferycznej sumy, a dwójką finalistów były drużyny, które najczęściej sięgały po stratosferę. Ale podczas gdy eksplozje KKR mogły nadejść z dowolnego miejsca w zestawie o ogromnej mocy i głębokości, SRH zawdzięczały swoje w większości turbodoładowanej parze otwierającej i maszynie z sześcioma uderzeniami w środkowym rzędzie.

Po tym jak SRH wygrało losowanie i zdecydowało się na odbijanie w niedzielny wieczór, najlepszą drogą do zwycięstwa dla KKR było wyeliminowanie tej trójki możliwie jak najmniejszym kosztem i możliwie najszybszego wyeliminowania dwóch najlepszych zawodników.

Starc, mając na celowniku Abhisheka, a nie Głowę, wykonał połowę swojej pracy. Ocalała połowa Travisheka zaatakowała teraz Arorę, przerzucając prawą rękę.

W ciągu ostatnich kilku lat, gdy Head swoją śmiałością zdominował finał Mistrzostw Świata w testach, półfinał Pucharu Świata, finał Pucharu Świata i IPL, rozwinęła się teoria dotycząca tego, jak najlepiej do niego rzucać, szczególnie na początku jego rundy: kieruj piłkę do niego prawym ramieniem lub lewym ramieniem i zapewnij mu miejsce. Head lubi trzymać piłkę nogami przy szybkich melonikach i mieć wolne ramiona, i jest w tym cholernie dobry – zatem pod żadnym pozorem nie należy dawać mu pozorów miejsca.

Przed niedzielą w tym sezonie Head czterokrotnie przegrywał szybką grę w kręgle w grze w przewadze. Raz wypadł z gry prawym ramieniem, gdy Tushar Deshpande z Chennai Super Kings posłał piłkę w jego kierunku i zmusił go do uderzenia w stronę dłuższej granicy spalonego. Został trzykrotnie wyrzucony z boiska po piłce, która wleciała w niego lewym ramieniem.

Arora zaczęła od prawego ramienia, teoretycznie pod preferowanym kątem Heada. Rzucanie pod kątem może być trudne, jeśli grasz z kimś takim jak Head, ponieważ istnieje tylko niewielki fragment linii, pod którym możesz rzucić, nie oferując miejsca ani nie odrywając się od jego podkładek. Jest to szczególnie trudne, jeśli tak jak Arora odbijasz piłkę od leworęcznego.

W tych okolicznościach Arora zapewniła idealną dostawę. Zaczęło się gdzieś poza kikutem nogi, a potem zaczęło się kołysać, przechylając się mniej więcej w jednej linii z kikutem i docierając do Głowy, kiedy było prawie w linii z odległym kikutem. Stopy Heada zwykle nie poruszają się zbytnio, nawet gdy oddaje kilka swoich najlepszych uderzeń; może to być nawet zaletą, gdy może uwolnić ramiona i czysto zamachnąć się pionowym lub poziomym kijem. Piłka ta jednak wywołała reakcję defensywną i ważne było, że jego tylna stopa utknęła w początkowej pozycji. Podążył za piłką rękami, pokazując tylko połowę twarzy nietoperza.

Headowi zdarzały się dni, w których oferował podobne odpowiedzi na podobne piłki na początku swoich rund i przetrwał. Taki może być krykiet, z najmniejszymi marginesami między zagraniem i chybieniem a przewagą bramkarza.

Innego dnia Head mógł przeżyć tę piłkę w Arora i zmusił go do powrotu i rzucenia kolejnej piłki, i kolejnej, cały czas walcząc z niewielkimi marginesami w kręgle do mistrza.

Tego dnia to Arora pobiegł w stronę swoich kolegów z drużyny KKR z wyciągniętymi ramionami, jakby chciał pokazać, ile ta bramka znaczyła dla bilansu tego meczu. „Tiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii”.

Ten finał IPL miał 12 piłek. KKR już prowadziło ze znaczną przewagą. Najlepsza para nowych piłek turnieju odniosła zdecydowane zwycięstwo nad najstraszniejszą parą otwierającą.

Odsuń się, Travishek. Zrób miejsce Starorze.