Monarch: Legacy of Monsters przenosi podejście Watchmen do historii
MonsterVerse na miarę naszych czasów
Rozwój popkultury opartej na franczyzie sprawił, że to, co wcześniej było przeszkodą gatunkową, stało się problemem wszystkich: ekspozycją. W szczególności rzeczy, które nazywamy „lore”. Kiedy każdy duży program lub film musi łączyć się z czymś innym, te połączenia nie zawsze są eleganckie. Zwłaszcza, gdy musisz popracować nad tym, jak twój złoczyńca przebywał w Amazonii z twoją mamą, gdy tuż przed śmiercią badała pająki.
Monarcha: Dziedzictwo Potworów, Niezwykle dobry thriller kryminalny Apple TV Plus, oparty na MonsterVerse z Legendary Pictures, zręcznie omija wszystkie główne pułapki, w jakie chętnie wpadają współczesne megafranczyzy. Seria zawiera fascynujące drobne szczegóły, które dyskretnie budują świat serialu, bez konieczności wyjaśniania przez bohaterów czegokolwiek. Jest przemyślany pod względem wizualnym w sposób przypominający HBO Strażnicykolejny spektakl pełen obszernych odniesień do wcześniejszych prac, starannie budujący samodzielną historię.
Podobieństwo jest więcej niż powierzchowne. Obydwa spektakle są bardzo zainteresowane konstrukcją aparatu politycznego i kulturalnego opartego na jednym masowym, rozbieżnym wydarzeniu w historii. Obydwa seriale najwyraźniej wymagały od scenarzystów mnóstwa pracy nad rozplanowaniem podobieństw ich fikcyjnych światów oraz sposobów, w jakie się od siebie różnią, i zamiast zmuszać bohaterów do recytowania niekończących się faktów, które lepiej służą wiki, po prostu przedstawiają postacie żyjące w ten świat. Od widza zależy, w jaki sposób jest inny.
Zdjęcie: Apple TV Plus
Wczesne odcinki Monarcha są wypełnione takimi szczegółami. Pasażerowie lotu komercyjnego są po międzynarodowej podróży spryskiwani przez mężczyzn w kombinezonach ochronnych, w korytarzach linii lotniczych wyraźnie oznaczono trasy ewakuacyjne Godzilli, a instalacje broni wojskowej są gotowe na kolejne pojawienie się Tytana.
To, w połączeniu z godnym uwagi skupieniem się serialu na ludzkim dramacie dotyczącym dwojga rodzeństwa, którego ojciec trzymał ich z dala od siebie, daje Monarcha bogactwo tematyczne, które zaskakuje i zachwyca. Jeśli wielkie, kakofoniczne filmy MonsterVerse używają kaiju jako metafory lekceważenia planety przez ludzkość na wielką skalę, to Monarcha personalizuje tę dewastację. Nie tylko pokazując, jak to jest próbować trzymać się normalności po przeżyciu spektakularnej katastrofy, ale także pokazując, jak mężczyźni i kobiety, którzy przez pokolenia ścigali te potwory, rozbijali swoje rodziny, aby kontynuować lekkomyślną pracę – pracę, która z kolei zniszczyła planetę .
Monarcha mniej otwarcie mówi o drażliwych, trudnych tematach niż Strażnicy był. W Ameryce nie znajdziemy na przykład prowokacyjnych eksploracji rasy. Nie oznacza to jednak, że nie jest to spektakl na obecne czasy. Podobnie jak Strażnicy znalazła nowe znaczenie w ponownym przeglądzie komiksu z 1986 r., Monarcha znajduje głębiny w przypadkowym kinowym wszechświecie, który został sfałszowany przez jury wokół filmu Garetha Edwardsa z 2014 roku godżilla przerobić. Widzimy w nim rozważania na temat wysiłków ludzkości, aby poradzić sobie ze zbiorową katastrofą, przypadkowe odzwierciedlenie naszej niezdolności do rozwiązywania wielkich kryzysów bez militaryzmu oraz sposób, w jaki instytucje wypaczają strach przed upadkiem w wymówkę, aby kontrolować większą część naszego życia. Akcja może rozgrywać się w 2015 roku, ale niewiele seriali gatunkowych przypomina rok 2023.
Czytaj więcej
