Morgan Freeman nie jest fanem Miesiąca Historii Czarnych.

„Nienawidzę tego. Samo wyobrażenie o tym. Dasz mi najkrótszy miesiąc w roku? I zamierzasz świętować „moją” historię?! Od tej całej myśli swędzą mnie zęby. To nie w porządku” – mówi Różnorodność.

„Moja historia Jest Amerykańska historia. To jedyna rzecz na świecie, która mnie interesuje, poza zarabianiem pieniędzy, dobrą zabawą i wystarczającą ilością snu.

Ponieważ Freeman był producentem wykonawczym serialu o wojnie secesyjnej „The Grey House” wraz z Lori McCreary dla Revelations Entertainment, Freeman często myśli o przeszłości.

„Jeśli nie znasz swojej przeszłości, jeśli jej nie pamiętasz, z pewnością ją powtórzysz” – mówi. W roku wyborczym to stwierdzenie wydaje się szczególnie przejmujące.

„Znasz tą piosenkę? 'Na wszystko jest pora.’ To naprawdę działa w showbiznesie. Próbujesz coś sprzedać 15 lat temu i nikt nawet na ciebie nie patrzy. Potem mówią: „Czy jakiś czas temu nie miałeś projektu? Ciągle to masz?’ Takie jest życie w tej branży. Masz coś, co uważasz za ważne, ale najtrudniejsze jest przekonanie innych.

Oprócz Roda Lake’a, Howarda Kaplana i Leslie Greifa, producentem wykonawczym „The Grey House” jest także Kevin Costner, który niedawno sprowadził „Horizon” do Cannes. Czy to oznacza, że ​​to dobry czas na kolejne „amerykańskie sagi”?

„Musi tak być, bo oto jesteśmy” – mówi Freeman.

Serial otworzył w piątek Festiwal Telewizyjny w Monte-Carlo, a sam Freeman odebrał nagrodę Kryształowej Nimfy. Dystrybucją zajmuje się firma Paramount Global Content Distribution.

Inspirowany prawdziwymi wydarzeniami serial opowiada historię czterech kobiet z Południa – bywalczyni towarzystwa z Wirginii Elizabeth Van Lew (Daisy Head), jej matki (Mary-Louise Parker), niegdyś zniewolonej czarnej kobiety Mary Jane Richards (Amethyst Davis) i prostytutka (Hannah James), która zaczyna szpiegować na rzecz Unii. A to dopiero początek.

„To bardzo wszechstronne. W serialu jest tak wiele osób, ponieważ uznajemy, że tam byli. Jeśli możesz to zrobić, jeśli masz do tego przestrzeń, brawo. Nie przydarzyło się to tylko jednej grupie ludzi” – zauważa Freeman.

„[With a story like this] zachęcamy do kopania. A jeśli będziesz kopał, na pewno coś wymyślisz.

McCreary zgadza się z tym: „Motto Morgana brzmi: „Każdy projekt ma swój czas i swój zespół”. Myślę, że wszechświat spiskował, abyśmy mieli ten czas na ten projekt. Teraz bardzo skupiamy się na tym, aby pamiętać o tym, przez co przeszliśmy. I upewnij się, że przyszłość będzie jaśniejsza. Musimy się uczyć – jako planeta. Jako społeczności na całym świecie.”

Mówi, że pomimo kilku lżejszych momentów w historii nie mogli powstrzymać się od przemocy.

„Nie wybielamy, nie słodzimy faktu, że Afroamerykanie byli zniewoleni. Nie byli traktowani jak pełnoprawna osoba. Kiedy skończysz oglądać te osiem godzin, być może spojrzysz na kogoś, kto wygląda jak Morgan lub ja inaczej. Zrozumiecie ich doświadczenie, doświadczenie ich przodków i będziecie w stanie nawiązać z nimi kontakt.”

Bohaterki serialu z pewnością nie tylko „przekazują ciastka” – zauważa.

„Kiedy coś oglądam i jest to autentyczny portret kobiet, jestem zaangażowany. I często mam wrażenie, że ci, z którymi mogę się utożsamić, są na drugim planie. Im więcej ludzi takich jak Morgan i ja będziemy mogli opowiedzieć własne historie – bo nikt inny tego nie zrobi – tym lepiej zrozumiemy, że kobiety są wszystkim. Jesteśmy gospodyniami domowymi, matkami i naukowcami. I szpiegów!”

Zgłębiając tę ​​historię, była zachwycona, gdy dowiedziała się więcej o Mary Jane Richards.

„Miała fotograficzną pamięć. Zgłosiła się na ochotnika, aby zostać obdarowana „Szarym Domem” [the White House of the Confederacy] i udawał niewolnika. Podawała herbatę i przeglądała wszystkie mapy. Nie wiedziałem, że był ktoś, kto tak ryzykował całe jej życie. Powinny być poświęcone jej rozdziały w podręcznikach historii. Nie wiem, dlaczego została pominięta.”

Freeman dodaje: „Powiem ci dlaczego: była kobietą”.