Tragedia podwodnego Tytana przypomina nam, że eksploracja zawsze będzie obarczona nieznanym — i znanym — ryzykiem.

Ostrzeżenie o wyzwalaczu: w tym artykule omówiono kilka tragedii inżynieryjnych.

W poniedziałek pojawiła się informacja, że ​​ok tytan łódź podwodna — zapowiadana jako ludzka łódź podwodna klasy Cyklop, zdolna do badania głębokości morza do około 4000 metrów, czyli nieco ponad 13 000 stóp — straciła kontakt ze swoim statkiem nawodnym. Pomimo wysiłków zmierzających do zlokalizowania zaginionego okrętu podwodnego, dzisiaj amerykańska straż przybrzeżna wydała oświadczenie, że zdalnie sterowany pojazd zlokalizował „pole szczątków” w pobliżu wraku Tytanicznylegendarny statek sławy filmowej tytan miał na celu zbadanie. Przed chwilą amerykańska straż przybrzeżna potwierdziła, że tytan doznał implozji, zabijając wszystkie pięć osób na pokładzie.

OceanGate, firma, która działała tytanwykonał 200 nurkowań wśród swoich trzech łodzi podwodnych, z tytan jest reklamowany jako pojazd, który może udać się do jednego z uświęconych wraków statków na świecie. Miało iść na łatwiznę, ale tytan dotarła tragicznie do swojego wodnego grobu wśród Tytanicznydokładnie ten pojazd, który miał zbadać — przewożący pięć osób.

Według artykułu Jalopnika, dyrektor generalny OceanGate, Stockton Rush, chwalił się pójściem na skróty w kwestii bezpieczeństwa, stwierdzając: „Wiesz, są granice. W pewnym momencie bezpieczeństwo jest po prostu marnotrawstwem. Chodzi mi o to, że jeśli chcesz być bezpieczna, nie wstawaj z łóżka. Nie wsiadaj do swojego samochodu. Nie rób nic. W pewnym momencie podejmiesz pewne ryzyko, a to naprawdę jest kwestia ryzyka/nagrody. Myślę, że równie bezpiecznie mogę to zrobić, łamiąc zasady”. Były pracownik OceanGate, David Lochridge, został bezceremonialnie wyrzucony za burtę i pogrążony w papierach prawnych głębszych niż muł na dnie morskim, kiedy odważył się zakwestionować oddanie firmy Tytana bezpieczeństwo; ponownie, zgodnie z artykułem w Jalopnik:

Według raportu OceanGate zwolnił Davida Lochridge’a, gdy kwestionował bezpieczeństwo tytan został, a później pozwał go po tym, jak złożył skargę informatora do Urzędu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy, twierdząc, że naruszył warunki swojej umowy. Lochridge następnie sprzeciwił się, twierdząc, że został niesłusznie zwolniony. W garniturze powiedział, że odepchnął się od wystrzelenia tytan bez przeprowadzania „testów nieniszczących w celu udowodnienia jego integralności”.

„Płacący pasażerowie nie byliby świadomi i nie byliby informowani o tym eksperymentalnym projekcie, braku nieniszczących testów kadłuba ani o tym, że w łodzi podwodnej zastosowano niebezpieczne materiały łatwopalne”, powiedział Lochridge w swoim pozwie.

Ta mściwość wobec byłego pracownika, który stał się demaskatorem, nie przyniosła OceanGate żadnej przysługi. Jak na ironię, jedna z ofiar na pokładzie tytan był dyrektorem generalnym firmy, który twierdził, że może „zrobić to równie bezpiecznie, łamiąc zasady”.

*

Czy to pieszo, rakietą, czy głębinowym statkiem podwodnym, eksploracja niesie ze sobą ogromne ryzyko. Alpiniści padli ofiarą nieoczekiwanych lawin lub choroby wysokościowej. Odkrywcy zginęli podczas próby przekroczenia Antarktydy, powaleni przez ujemne temperatury. Astronauci ginęli na pokładach statków kosmicznych; trzech astronautów zginęło nawet na ziemi, czekając na przejażdżkę statkiem kosmicznym, w straszliwym pożarze. Teraz głębiny morskie pochłonęły życie pięciu kolejnych osób*. Podczas gdy ci odkrywcy zawsze mogą być przygotowani i zapamiętać plany awaryjne, nikt nie może być przygotowany na ogrom — i dziwną nieprzewidywalność — ekstremalnych środowisk.

Morze to bestia, zwłaszcza w jego mrocznych głębinach; tytan został poddany obciążeniom tysięcy funtów na cal kwadratowy, które tylko rosły, w miarę jak pogrążał się coraz bardziej w otchłani. Każde małe pęknięcie w kadłubie stawało się coraz większe i paraliżujące, gdy pojazd był coraz bardziej obciążony.

Gdy firmy zajmujące się komercyjnymi lotami kosmicznymi, w tym Blue Origin i Virgin Galactic, przygotowują się do wysłania swoich pierwszych płacących klientów w kosmos, możemy jedynie przypominać sobie o ogromnym ryzyku związanym z Wszystko eksploracji i cenę przekraczającą tysiące, którą niektórzy płacą za eksplorację — czy to na morzu, na Ziemi, czy w kosmosie. Morze było często uważane za odpowiedni odpowiednik przestrzeni; astronauci często zapuszczali się na dno morskie, aby przygotować się do misji kosmicznych. Oba środowiska nie wybaczają najmniejszych błędów. Czasami wszystko, co chroni człowieka przed śmiercią w obu środowiskach, to kwestia milisekund lub milimetrów. Czas i odległość są przyjaciółmi lub wrogami w obu światach.

Astronauta Mike Mullane — trzykrotny weteran promu kosmicznego i nieobce mu niebezpieczeństwo, który przeżył wyrzucenie podczas lotu w 1976 r. 2021, gdy Jeff Bezos z Blue Origin i Richard Branson z Virgin Galactic ogłosili swoje własne suborbitalne wypady w kosmos:

I tu wracam do teraźniejszości i ostatnich zapowiedzi dotyczących lotów prezesów Bransona i Bezosa. Znowu jest rok 1985. W wiadomościach, które pojawiły się po tych ogłoszeniach, zobaczyłem ten sam promienny uśmiech na ich twarzach, jak na twarzy Christy. [McAuliffe, STS-51L’s “Teacher in Space”]. I podobnie jak w przypadku misji Christy, gadające głowy relacjonujące wiadomości skupiły się na nowości misji. Nie było dyskusji na temat zagrożeń z tym związanych.

…Przestrzeń jest trudna. Pewien bystry inżynier ukuł kiedyś to wyrażenie po niepowodzeniu misji kosmicznej, w której szanse na taką porażkę były tak samo niskie, jak w przypadku nadchodzących misji CEO/turystycznych. Ten inżynier miał rację. Kosmos jest trudny… i niebezpieczny dla każdego, kto zapuszcza się w kosmos. Nawet w przypadku konstrukcji odpornych na awarie i systemów ratunkowych nie zmienia to ważności tego stwierdzenia. Być może pewnego dnia ryzyko związane z lotami kosmicznymi będzie takie, jak obecnie w lotnictwie komercyjnym, ale ten dzień jeszcze nie nadszedł i prawdopodobnie nie będzie przez wiele lat.

Czy ktoś przypominał Bezosowi, Bransonowi i [SpaceX’s CEO Elon] Musk tego faktu? To z pewnością byłaby interesująca rozmowa: „Hej, szefie. Pomyślałem tylko, że powinieneś wiedzieć, że rakieta, którą zbudowaliśmy za te wszystkie pieniądze, które nam dałeś, wciąż może cię zabić. Ale trzeba to powiedzieć. I trzeba to powiedzieć każdemu kosmicznemu turyście, który podąża za nimi.

Kosmos jest trudny.

* Okręty podwodne US Navy do szybkiego ataku nuklearnego SSN 593 Młocarnia i SSN 589 Skorpion zaginęło na morzu odpowiednio w 1963 i 1968 roku. Oceanograf Robert Ballard został zatrudniony przez Marynarkę Wojenną w 1982 roku do znalezienia wraków obu okrętów podwodnych; jako dodatkową korzyść, był w stanie zlokalizować wrak Tytaniczny w 1985 r. Wdrożono program SUBSAFE, aby zapobiec dalszym wypadkom morskich okrętów podwodnych.

*****

Jeśli lubisz czytać takie historie i chciałbyś wesprzeć mnie jako pisarza, rozważ zarejestrowanie się, aby zostać członkiem Medium. Kosztuje 5 USD miesięcznie i zapewnia nieograniczony dostęp do historii na Medium. Dziękuję za przeczytanie!