Nowe badanie wykazało, jak niewygodne dla żywego mózgu jest zdarzenie śmierci.

Zaobserwowano całą kaskadę efektów, gdy tlen zaczyna wyczerpywać DNA i w ostatniej próbie ratowania życia dokonywać translacji.

Naukowcy porównali pośmiertną tkankę mózgową z próbkami pobranymi od żywych pacjentów, u których po raz pierwszy zaobserwowano istotne różnice w sposobie modyfikacji nici RNA.

Naukowcy z Icahn School of Medicine w Mount Sinai w Nowym Jorku podkreślili sposób, w jaki specyficzne kody zasad adenozyny (A) są zamieniane z zupełnie innymi zasadami, jakimi jest inozyna (I) w mRNA.

„Do tej pory badania nad edycją A-do-I i jej biologicznym znaczeniem w mózgu ssaków ograniczały się do analizy tkanek pośmiertnych” – powiedział genomik Michael Breen w rozmowie z Science Alert.

„Dzięki wykorzystaniu świeżych próbek pobranych od żywych osób udało nam się odkryć znaczące różnice w aktywności edycji RNA, których wcześniejsze badania, opierające się jedynie na próbkach pobranych pośmiertnie, mogły nie zauważyć” – dodał.

Aby zmienić geny, które były kodowane przez dwuniciowe helisy DNA, w funkcjonalne białka, ich sekwencje muszą zostać skopiowane do różnych formatów opartych na RNA.

Inne struktury RNA, które zbudowane są z aminokwasów, mogą przekształcać te „przekaźniki” w białka.

Ta pośrednicząca usługa transkrypcji i translacji jest częścią miliardów lat ewolucji i dodała zupełnie nową bibliotekę białek.

Niektóre gatunki, na przykład pewne rodzaje głowonogów, wyniosły edycję RNA na zupełnie inny poziom, przepisując własne instrukcje genetyczne w mózgu.

Jednakże zebrane i przeanalizowane próbki mają poważną wadę.

Obejrzyj: Chińscy naukowcy zidentyfikowali gen, który może chronić przed otyłością

„Postawiliśmy hipotezę, że reakcje molekularne na hipoksję i reakcje immunologiczne wywołane pośmiertnie mogą znacząco zmienić obraz edycji A-do-I” – powiedział główny autor badania Miguel Rodríguez de los Santos, biolog molekularny z Mount Sinai.

„Może to prowadzić do nieporozumień dotyczących edycji RNA w mózgu, jeśli badamy tylko tkanki pośmiertne” – powiedział, omawiając wady tej metody.

„Należy pamiętać, że nasze odkrycia nie negują, lecz uzupełniają brakujący kontekst dla wykorzystania pośmiertnych tkanek mózgowych w badaniu regulacji A-I” – powiedział starszy współautor Alexander Charney, lekarz-naukowiec z Mount Sinai.

„Zrozumienie tych różnic pomoże nam poszerzyć naszą wiedzę na temat funkcjonowania mózgu i chorób, biorąc pod uwagę modyfikacje RNA, co potencjalnie może prowadzić do lepszych metod diagnostycznych i terapeutycznych” – dodał.

(Ze wskazówkami agencji)