Abhinava Bindry. | Źródło zdjęcia: Media MKOl

Od dawna ruch olimpijski jest ważną częścią mojego życia. Najpierw jako sportowca, a teraz jako kogoś, kto wykorzystuje siłę sportu, aby odwdzięczyć się społecznościom i środowisku.

Przeczytaj także: Igrzyska Olimpijskie w Paryżu 2024 w obrazach | Radość, rozpacz i wiele więcej, gdy emocje sięgają zenitu

Uroczystość na 142. sesji MKOl w zeszłą sobotę zmusiła mnie do refleksji nad moją podróżą jako sportowca. Mogę przyznać, że nie było łatwo, tak jak życie sportowca nigdy nie jest łatwe. Ale podkreśla również dożywotnie zaangażowanie, jakie każdy olimpijczyk składa swojemu sportowi i krajowi, i odbieram tę nagrodę w imieniu każdego sportowca, który wytrwał, poświęcił się i nadal zwyciężył.

Całkowite oddanie

Wymaga to całkowitego oddania się swojej dyscyplinie i szczerej pasji ze strony sportowca, aby w ogóle zasłużyć na miano olimpijczyka. Presja sceny jest niemal nie do pokonania. Mając miliony widzów na całym świecie i najlepszych z najlepszych u boku jako przeciwników, trzeba mieć stalowe nerwy, aby tam stać, udając pewność siebie.

Etap olimpijski uczy cię wielu rzeczy, ale przede wszystkim uczysz się, co naprawdę znaczy być człowiekiem. Wszyscy sportowcy składają ogromne poświęcenia, aby wspiąć się po tej drabinie i osiągnąć szczyt, służąc swojemu krajowi i mając szansę na stworzenie historii. Dla mnie doświadczenie olimpijskie nie tylko zmienia życie, ale także je potwierdza.

Miałem swoją porcję lekcji w czasie, gdy byłem złotym medalistą olimpijskim w tamtych czasach. Ale zdobycie złotego medalu było tylko jedną częścią. Przez pryzmat olimpizmu, zdałem sobie sprawę, że prawdziwe zwycięstwo leży w podróży, wartościach, które podtrzymujemy i pozytywnym wpływie, jaki możemy mieć na społeczeństwo. Moje doświadczenia nauczyły mnie sprawy olimpizmu i zaszczepiły we mnie wartości, aby dążyć do bardziej inkluzywnego społeczeństwa. Jako społeczeństwo musimy wchłonąć ducha olimpijskiego w naszym codziennym życiu i promować ideały, wartości i wizję akceptacji, praw człowieka i niedyskryminacji.

Rozwój holistyczny

Od tego czasu, po przejściu na emeryturę, zacząłem pracować w wielu organizacjach non-profit i założyłem Performance Centres, aby wspierać rozwój sportu na wszystkich poziomach. Chciałbym poświęcić pracę mojego życia na promowanie holistycznego rozwoju małych dzieci i podejmowanie prób pozytywnego wkładu w społeczeństwo, w tym planetę, którą pozostawimy następnym pokoleniom.

Po otrzymaniu Orderu Olimpijskiego często się zastanawiam, czy cokolwiek z tego byłoby możliwe, gdybym najpierw nie przeszedł trudnej drogi, nie przelał krwi, potu i łez, podobnie jak każdy sportowiec, który zmierza na igrzyska olimpijskie.

Być może dlatego my, jako naród i jako miłośnicy sportu, nie możemy tylko zachować naszych okrzyków, oklasków, wsparcia i miłości dla medalistów olimpijskich. Nigdy nie możemy zapomnieć o nikim, kto zdecyduje się na rywalizację, ponieważ to oni ostatecznie dotrą na igrzyska olimpijskie.

Jak możemy kiedykolwiek wyhodować olimpijczyków, jeśli jako kraj nie zachęcamy naszych dzieci do gry, przegrywania, wygrywania i wytrwania, nawet gdy szanse wydają się być przeciwko tobie. Bo tylko wtedy, gdy jesteś ukształtowany przez wartości sportu, rygory porażek i zwycięstw, możesz stać się olimpijczykiem. A gdy już to nastąpi, kluczowe jest, abyśmy pamiętali, że duch igrzysk olimpijskich wykracza poza medale i wyróżnienia; chodzi o wspólne ludzkie doświadczenie i dziedzictwo, które po sobie zostawiamy.

I dlatego szczerze wierzę, że na igrzyskach olimpijskich każdy sportowiec, który reprezentuje flagę Indii, jest bohaterem, a na igrzyskach olimpijskich tak naprawdę nikt nie przegrywa.

(Autor jest złotym medalistą olimpijskim w strzelectwie z 2008 r.)