W poniedziałkowy wieczór podczas 75. ceremonii wręczenia nagród Emmy w Los Angeles Christina Applegate, prezenterka nagrody dla aktorki drugoplanowej w serialu komediowym, za pomocą laski z wysiłkiem i godnością weszła na podium. 52-letnia aktorka, u której w 2021 roku zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, miała na sobie czerwoną suknię z jedwabnego aksamitu, a jej charakterystyczne blond włosy były przedzielone na bok i opadały kaskadą na ramiona jak złota kurtyna.

Kiedy mówiła do mikrofonu, w jej zielonych oczach wydawało się, że panika i determinacja toczą bitwę. Mimo to przywołała rozbrajający uśmiech, którym obdarza Amerykę od 1987 roku, kiedy grała nastolatkę Kelly Bundy w serialu „Ślub z dziećmi”.

Pani Applegate nie traciła czasu, przyznając się do swojej choroby, pokazując publiczności, że nie przeszkodzi jej to w wyjściu na scenę. Wygląda na to, że od czasu diagnozy pani Applegate doświadczyła niektórych wyniszczających skutków tej choroby i oświadczyła, że ​​nie planuje już pracować przed kamerą.

Niemniej jednak w płonącym świetle w programie nadawanym dla milionów osób mówiła celowo i opowiedziała serię dowcipów, które miały zarówno zwrócić uwagę, jak i odwrócić uwagę od jej nieświadomości własnego wyglądu i przewlekłej choroby. Każdy szedł po cienkiej linie.

Kiedy niektórzy na widowni wstali, by ją oklaskiwać, zareagowała bezrozumnie. „Dziękuję bardzo” – powiedziała. „O mój Boże. Całkowicie zawstydzasz mnie swoją niepełnosprawnością, wstając.

Obecnie na rozdaniach nagród w najlepszych okolicznościach trudno o śmiech, ale ta kwestia była niełatwa. Nawet pani Applegate wydawała się niepewna, czy chce, aby ludzie świętowali jej wysiłki, czy też traktowali ją, jakby nic się nie stało.

Jej następna puenta „Ciało nie Ozempic” zadziałała lepiej. Naśmiewał się z często niedocenianych zmian, jakie leki odchudzające wpłynęły na przygotowania wielu gwiazd do sezonu rozdania nagród, jednocześnie subtelnie stwierdzając, że obawy kosmetyczne bledną w porównaniu z realiami chorób zwyrodnieniowych.

W Hollywood, gdzie uroda jest formą waluty, a sylwetka może zrobić karierę, choroby utrudniające funkcjonowanie fizyczne stanowią szczególny horror. Czasami gwiazdy ujawniają te wyzwania publicznie: aktor Christopher Reeve, który zmarł w 2004 roku, opowiadał o swoim paraliżu; aktorka Selma Blair i aktor Michael J. Fox rozmawiali o swoich zmaganiach ze stwardnieniem rozsianym i chorobą Parkinsona.

Zwrócenie uwagi na fakt, że choroba sprawiła, że ​​jego organizm nie jest w stanie dostosować się do typowych standardów narzucanych przez przemysł rozrywkowy, wymaga pewnego rodzaju odporności. Być może pani Applegate była lepiej przygotowana na tę chwilę, ponieważ w wieku 36 lat zdiagnozowano u niej raka piersi i w związku z tym przeszła podwójną mastektomię. Jest coś potężnego w stawianiu czoła światu z chorobą, której nie zamaskuje żadna operacja, a pani Applegate wyglądała na zadowoloną, a nawet ośmieloną, będąc w świetle reflektorów.

Żarty przypomniały także celebrytom na widowni i widzom w domu, że pani Applegate — która była także nominowana do nagrody głównej w serialu komediowym za rolę w filmie „Dead to Me” — zrobiła karierę poprzez bycie zabawną. Kiedy zaczęła opisywać swoje liczne role, w tym pierwszą rolę Baby Burta Grizzella w „Days of Our Lives”, podczas gdy publiczność nadal klaskała, powiedziała stanowczo: „Nie musimy klaskać za każdym razem, gdy coś zrobię”.

Ale w tym przypadku oklaski były uzasadnione.