Notorious BIG’s Juicy, wydany 30 lat temu w tym tygodniu, to historia rapera pochodzącego z Brooklynu w Nowym Jorku i wspinającego się na szczyt – samospełniająca się przepowiednia, która dała Biggie’emu jego przełomowy hit. Ale piosenka, którą samplował, Juicy Fruit zespołu funkowego Mtume, pełna syntezatorów, ma swoją własną bogatą historię w hip-hopie po początkowym zajęciu pierwszego miejsca na liście Billboard R&B przez dwa miesiące w 1983 roku. Utwór ten stanowił podstawę g-funkowego dzieła Warrena G Do You See w 1994 roku, Faithfully Faith Evans w 2001 roku, Let It Go Keyshii Cole, Missy Elliott i Lil’ Kim w 2007 roku oraz hymnu empowermentu Saweetiego Pussy w 2022 roku. Łącznie ponad 100 piosenek, głównie rapowych, wykorzystało Juicy Fruit w ten czy inny sposób, dzięki połączeniu nostalgii, zmysłowości i absolutnie genialnego programowania perkusji.

„Juicy Fruit było na granicy R&B i hip-hopu” — mówi członek zespołu Mtume, Phil Field, który grał na klawiszach i śpiewał chórki w oryginalnym utworze nagranym w Ears Recording Studios w New Jersey. Przed śmiercią w 2022 roku lider zespołu James Mtume opisał złożenie utworu w mniej niż dwie godziny podczas nocnej sesji — następnie gorączkowo zadzwonił do wokalistki Mtume, Tawathy Agee w Londynie, gdzie śpiewała chórki w trasie koncertowej Roxy Music Avalon. Wezwana z powrotem do Stanów Zjednoczonych, Agee nagrała swój gorący wokal — „Będę twoim lizakiem — możesz mnie lizać wszędzie” — w ciągu jednej nocy przed powrotem do Wielkiej Brytanii.

Field mówi, że wielu raperów wybrało dźwięki z The After Six Mix, powtórki Juicy Fruit z tego samego albumu, gdzie klawisze Fieldsa są jeszcze bardziej widoczne. „Wielu ludzi lubi słuchać klawiszy. Nie głaszczę siebie, ale po prostu mówię” — mówi Field ze śmiechem. „Zaczynają od części drugiej”.

Piosenka stała się ulubioną piosenką Trackmasters, brooklyńskiego duetu producenckiego Poke i Tone, który wyprodukował mnóstwo klasycznych rytmów dla hip-hopu lat 90.: Poke, znany również jako Jean-Claude Olivier, słyszał, jak jego najlepszy przyjaciel z dzieciństwa słucha jej w kółko, gdy przechodził rozstanie w 1984 roku. Olivier ostatecznie zamieszkał i nagrywał z Seanem Combsem – znanym wtedy jako Puff Daddy, który teraz zmagał się z serią pozwów o molestowanie seksualne – przez dwa miesiące zimą 1993 roku w Scarsdale w stanie Nowy Jork, gdzie wyprodukowali hity dla Mary J Blige, Faith Evans, Total, Craiga Macka, Ushera i Notoriousa BIG.

W tym czasie Combs został zwolniony z Uptown Records i zakładał własną wytwórnię, Bad Boy Records. Poke i Combs spotkali się w Hit Factory w Nowym Jorku, gdzie Combs przyniósł winyl Juicy Fruit. „On powiedział: 'Hej, powinniśmy to odwrócić’”, mówi Olivier, który należycie wrócił do studia z bitem, który to samplował. Biggie nie był od razu pod wrażeniem. „Big siedzi na kanapie, nie podoba mu się płyta: 'Hej, to jest gówno, cokolwiek’”. Mimo to wszedł do kabiny i zaczął rapować. „Big nic nie pisze”, mówi Olivier. „Wszystko jest w jego głowie”.

Olivier zapomniał o tym utworze dopiero kilka miesięcy później, w 1994 roku, kiedy Bad Boy Records było w pełnym rozkwicie, a Combs powiedział, że chce, aby był to główny singiel na debiutanckim albumie Biggiego Ready to Die. Trackmasters wzbił się w górę dzięki Juicy, podobnie jak Biggie, który powiedział Olivierowi wprost, że ten utwór zmienił jego życie. Sampel zmienił również życie Jamesa Mtume – chociaż pozwał Sony o prawa do oryginalnej piosenki przed śmiercią, opisał swoją umowę z Combsem następująco: „Ty dostajesz dolara, ja dostaję 50 centów, to było wszystko… Najlepsza umowa, jaką kiedykolwiek zawarłem”.

Olivier uważa, że ​​sample Juicy Fruit wywołały nostalgię za okresem połowy lat 80., kiedy hip-hop i R&B wkraczały do ​​głównego nurtu, ten „punkt kulminacyjny”, który opisuje Field. „Hip-hop wywodzi się od raperów rapujących w przerwach, które puszczali DJ-e” — mówi Olivier. „Moje i Tone’a podejście zawsze polegało na tym, żeby sprawiać, że rzeczy wydają się [people are] w parku freestyle na przerwach. Dlatego próbowaliśmy wszystkich tych płyt. Juicy było po prostu interpretacją tego.”

Ta nostalgia jest głęboka, potwierdza Harry Fraud, producent stojący za jednym z bardziej nietypowych późniejszych zastosowań Juicy Fruit: Strictly 4 My Jeeps Action Bronsona, który pozbawia oryginał bardziej znanych części i pozostawia tylko część bębnów, otaczając je trzema innymi samplami. Fraud cytuje Juicy Fruit jako jeden z klasycznych breaków perkusyjnych, „które są w pewien sposób zakorzenione w psychice”, i nadal jest pod wrażeniem umiejscowienia rimshotów, pomiędzy głównym werblem a kopnięciem. „Te małe pośrednie części tworzą groove”, mówi. „Jest późno, ale na czas”.

Dzisiaj, ponad 40 lat od Juicy Fruit i 30 od Juicy, utwór Biggiego stał się bardziej znany niż oryginał – ale to, jak twierdzi Fraud, jest częścią ewolucji hip-hopu. Wspomina Like That Future, Kendricka Lamara i Metro Boomin – który znalazł się na szczycie amerykańskiej listy przebojów po wydaniu na początku tego roku, sampluje Everlasting Bass rapera z lat 80. Rodneya O, który samplował Barry’ego White’a. „To piękno samplowania” – mówi Fraud. „Za każdym razem jest przedstawiany zupełnie nowej publiczności. Mam nadzieję, że tak pozostanie”.