Większość twórców filmów eksploatacyjnych była płci męskiej, podobnie jak większość reżyserów, którzy tworzyli filmy w głównym nurcie. Kobiety nie miały łatwego dostępu do przemysłu filmowego, którym rządzili mężczyźni, którzy pomagali utrwalać patriarchalne idee. Mimo to było kilka kobiet, którym udało się zdobyć umiejętności reżyserskie w świecie eksploatacji, nadając tym filmom bardzo potrzebny kobiecy akcent. Jak wspomniano powyżej, Wishman była kluczową postacią w tym gatunku, podobnie jak Beverly Sebastian i Stephanie Rothman.

Dzisiaj skupiamy się na tej drugiej, która nakręciła wiele filmów, które na pierwszy rzut oka wyglądały jak filmy z męskim spojrzeniem, bez żadnej wrodzonej wartości feministycznej. Jednak, jeśli zagłębisz się trochę bardziej, zauważysz, że Rothman stosowała wiele technik, aby podważyć oczekiwania widzów płci męskiej. Rozpoczęła karierę w latach 60. po zdobyciu stypendium Directors Guild of America – jako pierwsza kobieta, która dokonała tego wyczynu. Stamtąd Rothman otrzymała ofertę pracy u Rogera Cormana, legendy kina niezależnego, który wyreżyserował i wyprodukował wiele kultowych filmów eksploatacyjnych tamtego okresu.

Pracując u boku Cormana jako asystentka, Rothman doskonaliła swoje umiejętności w branży, reżyserując następnie wystarczającą liczbę odcinków serialu Jacka Hilla Krwawa kąpiel być uważaną za współreżyserkę. Jej pierwszym filmem jako solowej reżyserki był To jest świat bikiniale zdecydowanie wolała swój kolejny projekt, Studenci pielęgniarstwaWydany w 1970 roku, film ten przejął popularny podgatunek filmów eksploatacyjnych o „pielęgniarkach” i nadał mu feministyczny charakter.

W rezultacie tematy takie jak aborcja są eksplorowane wśród kobiet w filmie. Nie było to dzieło, które Rothman stworzył z zamiarem przyciągnięcia mężczyzn, aby rozkoszowali się oglądaniem młodych, atrakcyjnych pielęgniarek, które znajdują swoją drogę – Studenci pielęgniarstwa był po prostu niskobudżetowym filmem klasy B, którego celem było poruszenie mnóstwa wątków, na które typowy film eksploatacyjny nie zwracał uwagi.

W rozmowie z Międzynarodowym Festiwalem Filmowym w Wiedniu Rothman wyjaśnił, że w związku z sukcesem filmu „Roger wyciągnął lekcję z sukcesu mojego filmu, że można kręcić filmy eksploatacyjne, których fabuła obejmuje kontrowersyjne kwestie społeczne, w tym feminizm, i dlatego zachęcał swoich reżyserów, aby to robili”.

Jej kolejny projekt, Aksamitny Wampirbył filmem o wampirach, który pozostaje kultowym horrorem klasy B z lat 70. Film zawiera klasyczną scenografię — wampirzyca próbuje uwieść mężczyznę i jego dziewczynę — ale wyróżnia się wspaniałymi efektami wizualnymi, przesiąkniętymi głęboką karmazynowością, które wzmacniają efektowny i uwodzicielski charakter filmu. Może nie odniósł oszałamiającego sukcesu, ale teraz ma oddanych fanów.

Zanim Rothman przeszedł na emeryturę, nakręcił jeszcze kilka filmów, m.in. Małżeństwo grupowe I Pracujące dziewczynyprzy czym ten ostatni był jej ostatnim. Choć jej twórczość jest krótka, wywarła wpływ na gatunek exploitation, wnosząc feminizm i istotne kwestie do tych typowo męskich filmów. Chciała podkreślić tematy takie jak kobiece pożądanie i upewnić się, że kobiety nie są po prostu traktowane przedmiotowo dla przyjemności męskich widzów, nie biorąc również pod uwagę sposobu przedstawiania mężczyzn.

Powiązane tematy