Fotoilustracja: Sęp; Zdjęcia: Everett Collection (RADiUS-TWC, IFC Midnight, Neon)

Przed Jenną Ortegą i Krzykprzed Mią Goth i Perłai przed młodą obsadą Żółte kurtki stały się naszymi kanibalskimi ulubieńcami, Maika Monroe przybyła, aby odcisnąć swoje niezatarte piętno na horrorze XXI wieku. Przez ostatnią dekadę Monroe ugruntowała swoją pozycję jako filar gatunku horroru, nie tylko jako niezawodna zawodniczka, ale prawdziwa współczesna królowa krzyku, która jest w stanie podnieść przewidywalną oprawę, stanąć twarzą w twarz z potworami wszelkiego rodzaju i, oczywiście, poprowadzić współczesną klasykę na jeszcze większe wyżyny.

Teraz, po jej wstrząsającym występie w seryjnym morderczym horrorze Oza Perkinsa Długie nogiMonroe jest na progu swego rodzaju drugiego przełomu w swojej karierze horroru, szansy, by przypomnieć widzom, że nie tylko wciąż tu jest, ale wciąż jest prawdopodobnie najlepszą młodą aktorką w tym gatunku w tej chwili. Aby uczcić ten nowy przełom i niestrudzony talent Monroe, oto wszystkie jej dotychczasowe filmy grozy, sklasyfikowane od najgorszego do najlepszego.

Jednym z największych darów Monroe i znakiem rozpoznawczym dobrego aktorstwa horrorów w ogóle jest jej umiejętność utrzymania przekonującej ostrości w scenie bez drugiego ludzkiego partnera, co osiąga znakomicie w innych filmach, do których przejdziemy później. To dar, który jest ogromnym atutem w filmie takim jak Tauw którym gra kobietę porwaną przez szalonego naukowca (Ed Skrein), aby pomóc mu opracować zaawansowaną sztuczną inteligencję (głosu użyczył Gary Oldman), którą próbuje udoskonalić. Przez większość filmu Monroe zostaje sama w ogromnym, zimnym domu, mając za towarzystwo jedynie głos sztucznej inteligencji, co oznacza, że ​​człowieczeństwo filmu spoczywa całkowicie na jej barkach. Próba zrównoważenia klaustrofobicznego horroru z wysokokoncepcyjną fantastyką naukową nie do końca się udaje i wszystko idzie dokładnie tak, jak można się spodziewać, ale ponieważ Monroe jest w centrum, Tau zachowuje walory wizualne i zaskakująco stabilny rdzeń emocjonalny.

Monroe odgrywa drugoplanową rolę w Gretapsychologiczny horror Neila Jordana o młodej kobiecie (Chloë Grace Moretz), która zaprzyjaźnia się z tajemniczą starszą kobietą (Isabelle Huppert w roli tytułowej) i wkrótce odkrywa, że ​​przypadkowo związała się z potworem. Jako współlokatorka Moretz, pełna życia i odwagi Erica, Monroe znika z filmu na dłuższy czas, ale Jordan jest na tyle inteligentna, by utrzymać ją jako aktywną uczestniczkę fabuły, a ostatecznie staje się gwiazdą dwóch najlepszych scen filmu. Jedna z nich to fantastycznie napięta sekwencja pościgu, druga to starcie z Huppert; Monroe może w obu scenach pokazać swoje mięśnie Final Girl, co daje świetny efekt, pomagając Greta najstraszniejsze momenty.

Czarny, komiczny film kryminalny z duszą horroru, Złoczyńcy łączy Monroe z Billem Skarsgårdem, którzy grają parę drobnych oszustów, próbujących zebrać wystarczająco dużo pieniędzy, aby móc żyć swoim wymarzonym życiem na Florydzie. Kiedy ich samochód się psuje, natykają się na dom w lesie i dziwną parę (Jeffrey Donovan i Kyra Sedgwick) skrywającą mroczny sekret. To, co następuje, to dziwna, brutalna, pełna zwrotów akcji gra drapieżnika i ofiary, która jest zarówno pełna napięcia, jak i głęboko satysfakcjonująca. Dużą częścią tej satysfakcji, co nie powinno dziwić, jest chemia między Skarsgårdem i Monroe, którzy potrafią z łatwością i wdziękiem przechodzić od komicznych tonów filmu do jego przerażających wydarzeń. Można powiedzieć, że jest to najzabawniejszy film na tej liście, ale to nie przeszkadza mu być naprawdę przerażającym.

W tym utworze można zaobserwować bardzo delikatny taniec tonalny. Inna ważna osobaw którym Monroe gra kobietę, która niechętnie wybiera się na pieszą wędrówkę i kemping ze swoim chłopakiem (Jake Lacy), by znaleźć w lesie coś, czego nigdy się nie spodziewała. Humor, paranoja i serce są głównymi elementami fabuły, a gdy zaczynają się pojawiać prawdziwe elementy science fiction/horror, myślisz, że wiesz, dokąd to zmierza, aż do momentu, gdy nie wiesz. Zwrot akcji w Inna ważna osoba jest całkiem efektowny, ale to, co dzieje się później, sprawia, że ​​film ten jest ukrytym klejnotem wśród horrorów z 2022 roku, a Monroe i Lacy wspaniale radzą sobie z radosną dziwnością filmu.

To jest punkt, w którym lista zaczyna przesuwać się z Dobrych Filmów Gatunkowych w sferę Potencjalnych Arcydzieł. Obserwatorstylowy i trzymający w napięciu debiut reżyserski Chloe Okuno, Monroe gra samotną kobietę, która przeprowadza się do Bukaresztu ze swoim mężem (Karl Glusman) i, ​​gdy on jest w pracy, zaczyna się martwić, że ktoś w mieszkaniu po drugiej stronie ulicy ją obserwuje. To materiał na klasyczny film sensacyjny, wyraźnie podążający śladami Hitchcocka i De Palmy. Ale co sprawia, że Obserwator szczególnie wyjątkowe jest to, jak Okuno skupia się na kobiecie, która musi wytrwać, mimo że nikt jej nie słucha, i jak dobrze Monroe radzi sobie w takim otoczeniu. To jeden z tych występów, które bardzo często musi sprzedać sama, w pokoju, reagując nie na partnera scenicznego, ale na pewną granicę środowiskową, i nie tylko trafia w sedno, ale sprawia, że ​​odczuwamy to samo poczucie narastającego niepokoju.

Przełom w karierze Monroe jako głównej gwiazdy kina gatunkowego nastąpił w 2014 r. dzięki dwóm filmom. W jednym z nich zagrała główną rolę, o której powiemy za chwilę, a w drugim zajęła drugie miejsce pod niewiarygodnym występem Dana Stevensa w roli tytułowej Gość. Sterowany przez Jesteś następny zespół reżysera Adama Wingarda i scenarzysty Simona Barretta, Gość wyłania się jako pozornie prosty thriller o wojskowym (Stevens), który odwiedza rodzinę zmarłego towarzysza i nawiązuje dziwną więź z nastoletnią córką (Monroe) i prześladowanym młodym synem (Brendan Meyer). Jedną z największych zalet filmu jest to, jak pod koniec potrafi przejść z perspektywy thrillera do pełnego terroru w stylu slashera, i to nie tylko dzięki Stevensowi. Monroe musi powoli przejść od bycia oczarowaną i zaintrygowaną przez Stevensa do całkowitej przerażenia nim, a jej umiejętność robienia tego, gdy wokół niej trwają eksplozje i strzelaniny, doskonale oddaje zmiany tonalne filmu.

W tej kombinacji thrillera proceduralnego i satanistycznego koszmaru od twórcy horrorów Oza Perkinsa, Monroe wciela się w Lee Harkera, agenta FBI próbującego wytropić tytułowego seryjnego mordercę (Nicolas Cage), nawet gdy ten zbliża się do niej jako obiektu swoich najnowszych fascynacji. Monroe gra Lee z pewną niezachwianą powściągliwością, chroniąc jej emocje, dopóki przerażająca fabuła filmu nie zdziera tej osłony kawałek po kawałku, a Cage jest… cóż, jest niezrównoważony w najlepszym tego słowa znaczeniu. To jeden z tych filmów, który od samego początku wydaje się niepokojący i owiany dziwnością, a Monroe dokładnie wie, jak poruszać się w tym środowisku.

Innym ważnym filmem z 2014 r. (choć wszedł do kin w USA dopiero w 2015 r.), który ugruntował status Monroe jako gwiazdy gatunku, Wynika stał się nie tylko hitem horroru, ale także ważnym elementem kultury, porównywalnym z Babadook I Wysiadać jako jeden z najbardziej komentowanych filmów gatunkowych dekady. Monroe gra Jay, młodą kobietę, która po jednonocnej przygodzie zostaje przeklęta przez dziwną istotę, która ją zabije, jeśli kiedykolwiek ją złapie. Konceptualnie jest to genialne dzieło grozy reżysera Davida Roberta Mitchella, ale to Monroe musi poruszać się po wstrząsającej emocjonalnej podróży, gdy Jay przechodzi od nieświadomego uczestnika do zdesperowanej ofiary, a następnie do niezapomnianej Final Girl. To fantastyczny występ w jednym z najlepszych horrorów XXI wieku, który ugruntował pozycję Monroe jako jednej z najjaśniejszych i najbardziej przekonujących aktorek tego gatunku.