Podoba się to czy nie, Colleen Hoover ma podbił świat wydawniczyi to była tylko kwestia czasu, zanim jeden z jej porywających romansów doczeka się ekranizacji. Można się spodziewać, że jej najsłynniejsza (nie)sławna książka, It Ends with Us, będzie pierwsza w kolejce. Twórcy filmu, pod przewodnictwem reżysera Justina Baldoniego, mieli wiele do udowodnienia: w zależności od tego, w którym zakątku Internetu się znajdujesz, opowieść o gładko gadającej rudowłosej i aspirującej florystce Lily Bloom (w filmie granej przez Blake Lively) jest albo pięknym wyciskaczem łez, albo niezgrabnym, gloryfikującym nadużycia dziełem żenady. Ale dzięki zgrabnemu scenariuszowi, stylowej scenografii i błyskotliwej głównej roli Lively, film podejmuje trudny temat z dojrzałością, czułością i odrobiną fantazji.

Na kartach książki Hoovera trudno zrozumieć, co sprawia, że ​​Lily tak wyjątkowy i innyale na ekranie obecność Lively jest niezaprzeczalna. Ubrana w kombinezony Carhartt i grube pierścionki, była gwiazda Gossip Girl i niedawny Lady Deadpool wprowadza Lily w pełne blasku życie, nie sprawiając, że wydaje się nietykalna. I tak dobrze współpracuje z Baldonim, który pełni tu podwójną rolę jako reżyser i jeden z ukochanych Lively: uwodzicielski neurochirurg Ryle Kincaid, którego gwałtowna, zazdrosna natura sprawia, że ​​Lily wraca myślami do swojego trudnego dzieciństwa. Baldoni wnosi prawdziwe, złożone emocje do Ryle’a, które podnoszą go z pozycji seksownego oprawcy lub zwykłego złoczyńcy do ukochanego, godnego politowania mężczyzny. On i Lively nadają It Ends with Us aurę chłodu, której nie skojarzyłbym z bibliografią Hoovera, która ogólnie bardziej pasuje do działu zniżek Target niż do czerwonego dywanu.

To, że te postacie są wiarygodne, a nie są topornymi karykaturami, to bez wątpienia zasługa Christy Hall (współtwórczyni Nie jestem z tym OK), którego scenariusz idealnie balansuje na granicy między autoironią a usługą dla fanów. Kiedy się spotykają, Lily i Ryle żartują, jakie śmieszne są ich imiona. W pewnym momencie Ryle pyta: „Kiedy ostatnio widziałeś kogoś, kto wyglądał jak ja, a nie był w operze mydlanej?”, a kiedy spotyka matkę Lily (w tej roli Amy Morton), jej reakcja jest odpowiednio przesadzona. To film, w którym kobieta o imieniu Lily Blossom Bloom otwiera kwiaciarnię, zakochuje się w lekarzu, którego można pomylić z greckim bogiem, i przypadkowo zatrudnia siostrę lekarza (Jenny Slate), aby pomogła jej otworzyć kwiaciarnię – a wszystko to podczas gdy jej pierwsza miłość, Atlas (Brandon Sklenar), potyka się o nią. Ale to film, który wie robi wszystkie te rzeczy i czerpie z tego przyjemność.

Zmieniając perspektywę z pierwszoosobowej na trzecioosobową, Hall omija również niektóre bardziej przesłodzone elementy powieści, pozwalając widzom skupić się na mylących, czasami rozdzierających serce faktach rozgrywających się w życiu Lily. Sceny rozgrywające się w przeszłości są potraktowane znakomicie – Alex Neustaedter (jako młody Atlas) i debiutantka Isabela Ferrer (jako młoda Lily) są szczególnie dobrze obsadzeni, a Ferrer tak dobrze odzwierciedla maniery Lively, że aż robi się nieswojo.

Galeria „To się kończy z nami”