(CNN) Archeolodzy kopiący w jaskini w południowej Francji twierdzą, że odkryli najwcześniejsze dowody użycia łuku i strzał poza Afryką.

Grotte Mandrin, niedaleko Malataverne w dolinie Rodanu, jest jaskinia zamieszkana przez wczesnych współczesnych ludzi około 54 000 lat temu. Zespół badawczy odzyskał ponad 300 maleńkich grotów strzał, misternie wykonanych w stylu znanym jako neroński w starożytnym miejscu. Naukowcy uważają, że mieszkańcy jaskini są najwcześniejszymi Homo sapiens, którzy przybyli do regionu, który od dawna był domem dla innej grupy hominidów, neandertalczyków.

Według badań opublikowanych w środę w czasopiśmie Science Advances, prawie 200 z zaskakująco delikatnych grotów strzał miało wzorce uderzeń i uszkodzeń, które sugerowały, że kiedyś zostały w jakiś sposób pchnięte, rzucone lub napędzane mechanicznie.

Naukowcy stwierdzili, że możliwe jest, że posiadanie zaawansowanej broni palnej, takiej jak łuk i strzały, mogło dać tym wczesnym Europejczykom przewagę nad neandertalczykami, którzy zniknęli około 40 000 lat temu.

Groty strzał znalezione w jaskini były różnej wielkości. Największe artefakty miały 60 milimetrów (2,4 cala) długości, a najmniejsze zaledwie 10 milimetrów (0,4 cala). Aby dokładnie zrozumieć, w jaki sposób punkty zostały wykorzystane, współprowadzący autor badania Laure Metz, archeolog z Aix-Marseille Université we Francji, wraz ze współpracownikami przeprowadziła serię eksperymentów z replikami broni.

Pierwsi ludzie używali technologii balistycznej

Zespół badawczy wykonał 82 repliki krzemiennych grotów i przymocował je do drzewców za pomocą naturalnego kleju sporządzonego z soku drzewnego, wosku pszczelego i mineralnej ochry, których pozostałości znaleziono na niektórych grotach krzemiennych. W sumie naukowcy wykonali 82 pociski.

Metz współpracował z wykwalifikowanym łucznikiem, który strzelał strzałami i włóczniami w zwłoki kozy – przetestowano dziewięć ręcznie i 73 z miotaczem włóczni i łukiem wykonanym ze ścięgna jelenia. Zespół odkrył, że mały rozmiar i waga grotów krzemiennych oznacza, że ​​ostrza te najlepiej sprawdzają się podczas strzelania z łuku.

Strzały wystrzelone z łuku wbijały się znacznie głębiej — ponad 25 centymetrów (9,8 cala) głębiej – niż groty wystrzelone za pomocą miotacza włóczni, z 10 strzałami przechodzącymi przez tuszę kozy, zgodnie z badaniem. Naukowcy napisali, że ręcznie rzucane włócznie rzadko przebijały skórę zwierzęcia.

Ślady pęknięć na replikach krzemieni wystrzelonych z łuku również ściśle pasowały do ​​wzoru zużycia wielu punktów wydobytych z jaskini, ujawniając, że są one wynikiem „technologii balistycznej”, takiej jak łuk i strzały, wynika z badań .

„Kiedy masz tę lekką broń, musisz skorygować tę niską energię kinetyczną za pomocą napędu mechanicznego. A jedynym sposobem na zrobienie tych złamań na naprawdę małych strzałach… było użycie łuku” – wyjaśnił Metz.

Chociaż punkty były małe, Metz powiedział, że prawdopodobnie były używane do polowania na stosunkowo duże zwierzęta, takie jak koń, jeleń lub żubr, których szczątki znaleziono w jaskini. Powiedziała jednak, że nie wykluczyła możliwości, że zostały użyte jako broń do wyrządzenia krzywdy innym ludziom.

Chris Stringer, kierownik badań nad ewolucją człowieka w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie, powiedział, że zgadza się, że małe groty byłyby skuteczne tylko jako groty strzał, a nie groty włóczni. Nie był zaangażowany w badania.

lekki

Najwcześniejsze wyraźne dowody użycia łuku i strzał znajdują się w Afryce Południowej 64 000 lat temu — w kluczowym momencie w historii ludzkości. Wcześni ludzie również używali tej technologii na terenach dzisiejszej Sri Lanki do polowania na zwierzęta leśne 48 000 lat temu.

Przed tym ostatnim odkryciem, najwcześniejszymi twardymi dowodami używania łuków i strzał w Europie były drewniane łuki i drzewce zachowane w torfowiskach w Europie Północnej, pochodzące z około 12 000 lat, mówi badanie.

Neandertalczycy trzymali się swoich tradycyjnych narzędzi myśliwskich

Grotte Mandrin zawiera szczególnie interesujący rozdział w ludzkiej historii, ponieważ jest to jedno z nielicznych stanowisk archeologicznych zajmowanych przez naprzemienne grupy wczesnych współczesnych ludzi i neandertalczyków: ząb należący do młodego Homo sapiens znaleziony w jaskini był umieszczony pomiędzy warstwami Szczątki neandertalczyka. Wcześniej panowała mądrość naukowa że współcześni ludzie przybyli do Europy około 40 000 lat temu, mniej więcej w tym samym czasie, gdy wyginął neandertalczyk.

Czy nasi przodkowie Homo sapiens i neandertalczycy spędzali razem czas w tej jaskini z widokiem na francuską dolinę Rodanu 54 000 lat temu? Naukowcy nie mają żadnych twardych dowodów interakcji między dwiema grupami w tym miejscu w czasie, chociaż wiemy z badań genetycznych, że obie grupy spotkały się i miały dzieci.

Metz powiedział, że nie ma żadnych oznak, że neandertalczycy, którzy żyli w jaskini po tym, jak twórcy maleńkich grotów strzał przyjęli tę metodę wykuwania krzemienia – a co za tym idzie, używania łuku i strzał – mimo że mogli natknąć się na groty strzał rozrzucone po dnie jaskini . Kamienne narzędzia i groty kojarzone z neandertalczykami, znane jako narzędzia mousterskie, są znacznie większe i bardziej masywne.

„Kiedy masz łuk i strzały, jest to bardziej precyzyjne i mniej pracochłonne w użyciu i łatwiejsze do przenoszenia. Możesz zabrać ze sobą wiele strzał — nie tylko jedną lub dwie włócznie do trzymania w dłoni. Możesz wystrzelić wiele z nich w bardzo szybka operacja. Wszystko to i możesz być sam na polowaniu” – powiedział Metz.

„To, co jest dla mnie niewiarygodne, to to, że oni (neandertalczycy) nie używali, nie opracowali tego typu broni. Nadal używali swojej tradycyjnej broni – włóczni pchniętych lub rzucanych ręcznie”.