Oficjalny kwiatowy symbol Nanaimo, hosackia pinnata, jest ośrodkiem nowych badań Uniwersytetu Vancouver Island.

Kwiat, znany również jako bog bird’s-foot koniczyna bagienna, jest gatunkiem zagrożonym na mocy kanadyjskiej ustawy o gatunkach zagrożonych, a jego krajowa populacja znajduje się wyłącznie w rejonie Nanaimo. Według ostatniego badania przeprowadzonego w 2003 r. kwiat można znaleźć w pięciu obszarach regionu, w tym w trzech miejscach na Harewood Plains, jednym na Gabriola Island i jednym na Woodley Range w pobliżu Ladysmith.

Projekt badawczy jest prowadzony przez Jasmine Janes, adiunkta w dziedzinie ekologii roślin i genomiki. Współpracują z nią studenci-badacze Bryan Lamprecht, badający genetykę roślin, oraz Lizzie Schaffers, badająca cechy gleby.

Mimo że jest to kwiatowy symbol Nanaimo, tak naprawdę niewiele wiadomo na temat tego kwiatu – Jednak wstępne badania naukowców wykazują, że populacja maleje.

„Skontaktowałem się z kilkoma pracownikami rządu Kolumbii Brytyjskiej, aby sprawdzić, czy byliby zainteresowani pracą, ponieważ tak naprawdę niewiele wiemy o tym gatunku, mimo że jest on kwiatowym symbolem Nanaimo. Musimy to zmienić” — powiedział Janes. „Musimy lepiej zrozumieć ten gatunek i jego społeczność, jeśli chcemy go utrzymać”.

Nowe badania pokazują, że poza niektórymi miejscami na Harewood Plains, gatunek ten nie radzi sobie dobrze. Na wyspie Gabriola zespół nie znalazł ani jednej próbki, co nie oznacza, że ​​ich tam nie ma, ale przedstawia niepokojące perspektywy.

„Mogą nadal tam być na terenie prywatnym, ale naprawdę trudno je znaleźć” – powiedział Lamprecht. „W miejscach, w których zgłaszano populacje, nie było ich wcale”.

Największa populacja została znaleziona w Harewood Plains, gdzie Nanaimo i Area Land Trust oraz Nature Nanaimo sprzeciwiają się propozycji rozwoju. W marcu rada Nanaimo jednogłośnie przyjęła wniosek, aby rządy prowincji i rządu federalnego współpracowały z miastem, Regional District of Nanaimo, Snuneymuxw First Nation i NALT w celu ochrony obszarów w Harewood Plains.

Janes wyjaśniła, że ​​chociaż roślina ta znajduje się na czerwonej liście, nie ma osobnej ustawy o ochronie gatunków zagrożonych dla Kolumbii Brytyjskiej.

„To zazwyczaj oznacza, że ​​ochrona gatunków w Kolumbii Brytyjskiej jest nieco chaotyczna, ponieważ środki ochrony mogą lub nie mogą być stosowane na mocy różnych istniejących aktów prawnych” — powiedział Janes. „Widzimy tutaj sytuację, w której z powodu prywatnej własności dużej części tego terenu, żaden z innych aktów prawnych nie jest wystarczający do pełnej ochrony Harewood Plains. Niestety mechanizmy na mocy krajowej ustawy o gatunkach zagrożonych, takie jak rozporządzenie nadzwyczajne, mogą być powolne i trudne do wdrożenia, szczególnie na terenach będących własnością prywatną”.

Paul Chapman, dyrektor wykonawczy NALT, powiedział, że jego grupa uważa, że ​​najlepszym sposobem wykorzystania tej nieruchomości jest ochrona hosackia pinnata.

„To miejsce jest zbyt cenne, aby je stracić, a my naprawdę mamy świetną okazję, aby chronić bardzo, bardzo rzadkie miejsce, które jest jedną z tych rzeczy, które uważamy za nasz domowy krajobraz” – powiedział Chapman. „Kiedy już się rozwinie, jest stracone i stracone na zawsze”.

Dodał, że wszelkie dodatkowe badania nad rośliną i zdrowiem jej populacji są mile widziane.

Rolą Lamprechta w tych badaniach jest badanie DNA roślin i ustalenie, jak zróżnicowane są populacje.

„Moja część to cała genetyka” – powiedział Lamprecht. „Patrzysz na populację, patrzysz na jej genetykę i na podstawie jej różnorodności widzisz, jak jest zdrowa”.

Kwiat ma dwa sposoby rozmnażania. Pierwszy to samozapylenie nasion, drugi to zapylanie przez owada, np. pszczołę przenoszącą pyłek z innej hosackia pinnata. Drugi jest bardziej idealną metodą, ponieważ zwiększa bioróżnorodność gatunku.

Jeśli roślina ma niską bioróżnorodność, wszystkie skupiska będą miały podobne cechy, takie jak preferencje temperaturowe. Im większa różnorodność, tym większe szanse na pewne zróżnicowanie w skupisku, które może przetrwać cieplejsze lato lub zimniejszą zimę.

„Jeśli nie ma dużej różnorodności, populacja prawdopodobnie nie przetrwa zbyt długo, ale jeśli jest jej dużo, nawet mała populacja może przetrwać przez długi czas” – powiedział Lamprecht

Dzięki swoim badaniom jest w stanie modelować długoterminowe przetrwanie kwiatów w oparciu o zróżnicowanie genetyczne i wielkość populacji.

„Gdy już wiemy, jak bardzo są one wsobne, a jeśli nie, możemy stwierdzić, że może istnieje dobre rozproszenie z nasionami, a może nie”.

Obecnie akceptowana teoria zakłada, że ​​nasiona są rozpraszane pod wpływem grawitacji, spadają z kwiatów i rosną w miejscu, w którym upadły.

„Będzie test, aby sprawdzić, czy nasiona są przenoszone na wodzie, ponieważ roślina kocha wodę, zasadniczo będzie rosła w wodzie, więc jeśli nasiona mogą być przenoszone i rozsiewane w ten sposób, chcemy to zbadać. Z tego, co widziałem na nasionach, to tylko spekulacja, ale wygląda na to, że mogą być w stanie złapać się na futrze zwierząt i rozsiewać się w ten sposób”.

Jego osobista hipoteza jest taka, że ​​jedną z przyczyn spadku populacji jest wysychanie półstałych źródeł wody.

„Jedyne co mogę powiedzieć to to, że kochają wodę i potrzebują wody”.

Równolegle z badaniami genetycznymi Lamprechta, Schaffers pracuje nad właściwościami gleby i wymaganiami kiełkowania, niezbędnymi do utrzymania populacji.

„Jako członek rodziny bobowatych (fabaceae) gatunek ten często tworzy symbiotyczny związek z bakteriami wiążącymi azot” – wyjaśnił Janes. „Upewnienie się, że gleba … i sadzonki mogą ułatwić ten związek, może być naprawdę ważne, jeśli ludzie chcą spróbować sadzić gdzie indziej, aby zwiększyć liczebność populacji”.

Przewiduje się, że analizy laboratoryjne projektu rozpoczną się pod koniec lata, a raporty zostaną złożone wiosną przyszłego roku.