Korzystając z nowo dostępnej mapy, naukowcy z John Innes Center w Norfolk w Anglii zidentyfikowali sekwencję genetyczną odpowiedzialną za wysoką zawartość żelaza w dwóch odmianach grochu.

Naukowcy zastosowali technikę sekwencjonowania RNA, która umożliwiła im zbadanie genów ulegających ekspresji w roślinach grochu o wysokiej zawartości żelaza, które następnie porównano z genami roślin typu dzikiego o normalnym poziomie żelaza.

Korzystając z technik mapowania obliczeniowego, zespół naukowców zidentyfikował mutacje i ich lokalizację w genomie grochu. W ten sposób zidentyfikowali zmiany w kodzie genetycznym, które doprowadziły do ​​rozwoju fenotypów o wysokiej zawartości żelaza.

Badania rozwiązały długą tajemnicę mutacji związanych z zawartością żelaza. Rośliny regulują spożycie żelaza, gdyż jego nadmiar jest śmiertelny. Zatem te dwie mutacje dały badaczom kluczowy wgląd w to, w jaki sposób rośliny są w stanie magazynować ogromne ilości żelaza, a jednocześnie regulują je na tyle, aby nie pobierały go za dużo.

Naukowcy od dawna wiedzieli, że mutacje te istniały, jednak ze względu na duży rozmiar genomu grochu nie byli w stanie ich znaleźć.

Mutacje zostały stworzone w latach 90. XX wieku przez dwie różne grupy badawcze w USA i Niemczech.

Możliwości biofortyfikacji ​

Niedokrwistość to stan spowodowany niedoborem żelaza. Objawy obejmują brak energii, zauważalne bicie serca i duszność.

Ze względu na rosnące obawy związane ze zmianami klimatycznymi wiele osób odchodzi od spożycia mięsa, co prowadzi do mniejszego spożycia żelaza. Ponieważ mięso jest niezwykle bogate w żelazo, ważne jest, aby u wegetarian i wegan nie wystąpiły niedobory żelaza.