Dziękuję. Posłuchaj tego artykułu, korzystając z odtwarzacza powyżej. ✖

Na naszej planecie każda żywa istota różni się od swoich rówieśników niewielkimi różnicami w materiale dziedzicznym. Tak więc, gdy środowisko się zmienia i staje się niekorzystne dla populacji gatunków (roślin i zwierząt), ta zmienność genetyczna może pozwolić im dostosować się do nowych warunków, zamiast wymierać lub musieć migrować do innych siedlisk. W uproszczeniu możemy zatem powiedzieć, że różnorodność genów stanowi jeden z kluczy do przetrwania gatunków. W 2022 r. Międzynarodowa konwencja o różnorodności biologicznej (CBD) również utrzymała i zwiększyła potrzebę ochrony różnorodności genetycznej w obrębie dzikich gatunków, stanowiącej podstawowy wymiar różnorodności biologicznej, który do tej pory był zbyt zaniedbywany.

Globalne ocieplenie już wywiera znaczną presję na wiele gatunków w Europie, szczególnie w populacjach znajdujących się w klimatycznych granicach ich zasięgu. Ich zdolność do przeciwstawienia się większym upałom czy suszy, ale także nowym gatunkom kolonizującym ich środowisko, warunkuje zatem ich przetrwanie. To właśnie w tych ograniczających sytuacjach najciekawszy jest pomiar różnorodności genetycznej, aby ocenić zdolność gatunku do przetrwania.

Opublikowane w Ekologia i ewolucja przyrody , międzynarodowe badanie współkierowane przez UNIL dotyczyło monitorowania różnorodności genetycznej w Europie. Olivier Broennimann i Antoine Guisan z Wydziału Biologii i Medycyny oraz Wydziału Nauk o Ziemi i Środowiska wnieśli istotny wkład, opracowując unikalne narzędzie do identyfikacji obszarów geograficznych, których monitorowanie powinno być priorytetowe. Ich wyniki pokazują, że brakuje wysiłków na rzecz monitorowania różnorodności genetycznej w Europie i należy je uzupełnić.

Analizując wszystkie programy monitorowania genetycznego w Europie, badanie wykazało, że należy wzmóc wysiłki na obszarach położonych głównie w południowo-wschodniej części kraju (Turcja i Bałkany). „Bez lepszego europejskiego monitorowania różnorodności genetycznej ryzykujemy utratę ważnych wariantów genetycznych” – mówi Peter Pearman, główny autor badania i były współpracownik UNIL. Lepszy monitoring umożliwiłby wykrycie obszarów korzystnych dla tych wariantów i ich ochronę w celu utrzymania różnorodności genetycznej niezbędnej dla długoterminowego przetrwania gatunków. Niektóre z zagrożonych gatunków świadczą także nieocenione usługi dla człowieka, takie jak funkcjonowanie ekosystemów (w tym rolniczych), zapylanie upraw, oczyszczanie wody czy regulacja klimatu.

W badaniu wzięło udział 52 naukowców z 60 uniwersytetów i instytutów badawczych w 31 krajach. Wyniki sugerują, że europejskie programy monitorowania różnorodności genetycznej należy dostosowywać przy użyciu tego typu podejścia w bardziej systematyczny sposób i obejmować wszystkie wrażliwe regiony bogate w różnorodność genetyczną. W świetle niedawnych porozumień międzynarodowych mających na celu powstrzymanie spadku różnorodności biologicznej, które podpisała Szwajcaria, w badaniu zauważono również, że pilnie konieczne jest lepsze monitorowanie gatunków w ogóle, a w szczególności ich różnorodności genetycznej, na szczeblu międzynarodowym. Umożliwi to lepsze planowanie użytkowania gruntów oraz lepsze wsparcie działań na rzecz ochrony i odtwarzania ekosystemów, co pomoże zapewnić trwałość gatunków i usług, które nam świadczą.

Odniesienie: Pearman PB, Broennimann O, Aavik T i in. Monitorowanie różnorodności genetycznej gatunków w Europie jest bardzo zróżnicowane i pomija potencjalne skutki zmiany klimatu. Nat Ecol Evol. 2024. doi: 10.1038/s41559-023-02260-0

Artykuł ten został ponownie opublikowany na podstawie następujących materiałów. Uwaga: materiał mógł zostać zmieniony pod względem długości i treści. Aby uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z cytowanym źródłem.