Naukowa inspiracja może pojawić się wszędzie — nawet w restauracyjnym barze w Oaxaca w Meksyku. Właśnie tam zespół badaczy owadów zdecydował się wykorzystać sekwencjonowanie DNA do zidentyfikowania, jakie larwy czają się w butelkach kultowego alkoholu, meskalu.

Reklama

„Zrobiliśmy sobie przerwę, byliśmy w restauracji, a potem po prostu zobaczyliśmy te butelki” – mówi Akito Kawahara, główny autor nowych badań i kurator motyli i ciem w Muzeum Historii Naturalnej na Florydzie. „Jedna rzecz prowadziła do następnej i zaczęliśmy się zastanawiać, czym jest larwa”.

Analizując prawie dwa tuziny butelek alkoholu, naukowcy ustalili, że wszystkie meskalowe „robaki”, które testowali, należały do ​​jednego gatunku ćmy. PeerJ. Znalezienie tylko jednego gatunku było trochę zaskoczeniem, mówi Kawahara, ponieważ on i jego koledzy zidentyfikowali trzech głównych podejrzanych, z których wszystkie są larwami pasożytów roślin agawy, które są przetwarzane w celu wytworzenia meskalu: motyla zwanego gigantycznym kapitanem tequili (Aegiale hesperiaris), ryjkowiec agawy , (Scyphophorus acupunctatus) I Comadia redtenbacheri, ćma, której młodociana postać jest znana jako czerwony robak agawy. To właśnie ten ostatni gatunek okazał się tajemniczą larwą.

Mescal jest blisko spokrewniony z tequilą, która jest wytwarzana wyłącznie z określonej odmiany agawy, podczas gdy mescal może być wytwarzany z wielu gatunków. Tequila nigdy nie zawiera robaka, ale puszka meskalu. To taktyka marketingowa, która nawiązuje do silnej meksykańskiej kultury jedzenia owadów (kraj ten jest domem dla ponad 400 jadalnych gatunków). Anne Gschaedler, badaczka z Centre for Research and Assistance in Technology and Design of the State of Jalisco (CIATEJ) w Meksyku, która nie brała udziału w nowych badaniach, mówi, że dziś mescal z robakiem jest bardziej poszukiwany przez osoby nie- Meksykanie niż miejscowi, jednak.

Reklama

Niektórzy naukowcy, którzy nie byli zaangażowani w artykuł, uznali jego odkrycie za przewidywalne. „Wyniki nie są zaskakujące”, powiedział Ricardo Castro-Torres, entomolog z Postgraduate College w Meksyku, w e-mailu do Amerykański naukowiec. „Moim zdaniem naprawdę panuje zgoda co do tego, jakie gatunki są zawarte w butelkach meskalu”. (Kawahara zauważa, że ​​nowe badanie jest pierwszą analizą genetyczną robaków meskalowych, a poprzednie badania, które przeglądał, były niejasne co do tożsamości gatunku).

Naukowcy od dawna to wiedzą C. redtenbacheri składa jaja na roślinach agawy. Larwy tunelują do mięsistej podstawy rośliny, aby się rozwijać, rosnąć (i wyraźnie czerwienieć), zanim zmienią się w kremową ćmę i opuszczą roślinę. „To dość niezwykłe ćmy” — mówi Kawahara, odnosząc się do zmiany koloru.

Do nowego badania Kawahara i jego współpracownicy zebrali 21 butelek meskalu od 18 różnych producentów, przelewając każdą butelkę przez sito, aby złapać „robaka”. (Prawdziwy robak pozostaje wijący się przez całe życie, ale wszyscy trzej konkurenci robaków meskalowych to larwy czekające na metamorfozę w swoją dorosłą postać).

Reklama

Następnie naukowcy zbadali każdy okaz bezpośrednio i pobrali kawałek jego klatki piersiowej do sekwencjonowania DNA. Na szczęście dla detektywów barowych meskal jest idealnym środowiskiem do pobierania próbek, ponieważ alkohol pomaga zachować materiał genetyczny. Ostatecznie analiza genetyczna zidentyfikowała 18 próbek jako C. redtenbacheri. Napisali, że naukowcy nie mogli pobrać próbek DNA od trzech robaków, co było prawdopodobnie spowodowane tym, że te robaki zostały upieczone przed umieszczeniem w meskalu. Okazy te pasowały morfologicznie do czerwonego robaka agawy.

Badanie może nie być dobrą wiadomością dla dzikich czerwonych robaków agawy. Kawahara mówi, że coraz trudniej znaleźć te larwy. C. redtenbacheri ćmy polegają wyłącznie na roślinach agawy przez większość swojego cyklu życiowego, nawet gdy lokalne środowisko się zmienia, a popyt zarówno na meskal, jak i na agawę rośnie. Większa produkcja meskalu może oznaczać więcej roślin agawy dla robaków, ale szkody w uprawach (zwłaszcza powodowane przez wołka agawy, który był pretendentem do tożsamości robaka meskalu) mogą skłonić hodowców do poważnego stosowania pestycydów.

„Jeśli popyt będzie nadal taki sam, martwię się o to” – mówi Kawahara. „Chociaż na tym etapie ćma niekoniecznie jest zagrożona lub zagrożona, czy coś w tym rodzaju, istnieje zdecydowanie możliwość, że coś takiego może się wydarzyć”.