NCDRC pociąga firmę Sushma Buildtech do odpowiedzialności za braki w obsłudze
The Krajowa Komisja Rozstrzygania Sporów Konsumenckichktóremu przewodniczyli pan Subhash Chandra i dr Sadhna Shanker (członek), orzekło, że niezapewnienie przez budowniczego pozwolenia na użytkowanie nieruchomości powoduje jego odpowiedzialność za niedociągnięcia w świadczeniu usług.
Krótkie fakty dotyczące sprawy
Skarżący zarezerwował mieszkanie w os Sushma Buildtechprojektu „Sushma Crescent” firmy /builder za 47 47 801 Rs w ramach planu płatności uzależnionego od czasu. Uzyskali pożyczkę w wysokości 25 00 000 rupii od Narodowego Banku Pendżabu. Firma budowlana zapewniła rabaty na łączną kwotę 11 22 869 rupii. Pomimo obiecanego terminu przejęcia skarżący nie objął lokalu w posiadanie i złożył skargę konsumencką przed Komisją Stanową Chandigarh, domagając się lokalu mieszkalnego i odszkodowania. Budowniczy anulował przydział, ale Komisja Państwowa nakazała mu przekazanie własności i zrekompensowanie skarżącemu odsetek. Budowniczy przekazał nieruchomość, ale odmówił odszkodowania i odwołał się w tej sprawie do Komisji Krajowej.
Twierdzenia Budowniczego
Konstruktor argumentował, że skarżący nie żądali odszkodowania przyznanego przez Komisję Państwową i nie mogło ono zostać przyznane po zaoferowaniu i przyjęciu posiadania. Konstruktor oświadczył, że podpisano Umowę Kupującego zawierającą szczegółowe informacje na temat planu płatności, rabatów i warunków posiadania. Pomimo upomnień skarżący nie uiścili należności końcowych, co doprowadziło do unieważnienia przydziału. Budowniczy twierdził, że Komisja Państwowa przekroczyła swoje kompetencje i błędnie zinterpretowała warunki umowy. Nalegali, aby wnioskowane zadośćuczynienie mieściło się w zakresie umowy i sprzeciwiali się przyznanym odsetkom i odszkodowaniu. Budowniczy podkreślił, że nastąpiło przekazanie własności, co czyni dalsze odszkodowanie nieuzasadnionym. Zakwestionowali także ocenę Komisji Państwowej dotyczącą posiadania i zapewniania udogodnień.
Uwagi Komisji Krajowej
Komisja zauważyła, że inwestor nie wykazał na podstawie dokumentów, że skarżący zajmowali się kupnem i sprzedażą mieszkań, co było wymagane w celu udowodnienia, że nie są „konsumentami”. Właściwość terytorialna została uznana na podstawie siedziby oddziału budowniczego mieszczącej się w Chandigarh, zgodnie z postanowieniami Chirurgia dźwiękowa vs. Ubezpieczenie społeczne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sprawa. Komisja podkreśliła, że oferta posiadania przez budowniczego opierała się na świadectwie częściowego ukończenia wystawionym przez właściwy organ, przy czym wieże zostały ponownie numerowane, a świadectwo było uzależnione od uzyskania różnych zezwoleń. Obiecane udogodnienia wymienione w umowie nie zostały jeszcze zrealizowane. Komisja podkreśliła decyzję Sądu Najwyższego z 2003 r Spółdzielcze Towarzystwo Mieszkaniowe Samruddhi kontra Mumbai Mahalaxmi Construction Pvt. Sp. z o.o., który orzekł, że brak pozwolenia na użytkowanie stanowi niedociągnięcie w świadczeniu usług i pociąga za sobą odpowiedzialność firmy budowlanej. Komisja zauważyła, że w tym przypadku budowniczy był zobowiązany do przekazania posiadania i przekazania tytułu prawnego na podstawie Świadectwa Zamieszkania. Oferowane posiadanie opierało się jednak na zaświadczeniu o częściowym zasiedleniu i wymagało uzyskania zezwoleń ustawowych, co czyniło ofertę prawnie niekompletną. Nie można więc było zarzucić przyznaniu odszkodowania. Komisja zauważyła, że chociaż skarżący przyjął posiadanie w toku postępowania sądowego, budowniczy był zobowiązany do wypłacenia odszkodowania do tego dnia, a nie do podanej daty oferty przejęcia, ponieważ skarżący nie mógł powiązać oferty z rzeczywistym mieszkaniem ze względu na ponowne numeracja. Komisja podkreśliła, że Komisja Państwowa przyznała odszkodowania z wielu powodów niezgodnie z prawem ustanowionym przez Sąd Najwyższy, które wymagało modyfikacji.
Komisja Krajowa częściowo uwzględniła odwołanie i nakazała firmie budowlanej wypłacić skarżącemu wynagrodzenie w wysokości 5 rupii za stopę kwadratową miesięcznie w oparciu o powierzchnię od obiecanej daty posiadania do momentu przekazania własności, wraz z odsetkami w wysokości 6% rocznie od kwoty zdeponowanej w tym okresie. Inwestor został także zobowiązany do zapłaty na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego w wysokości 100 000 zł. 50 000. Komisja uchyliła wszelkie inne odszkodowania przyznane przez Komisję Państwową.
Tytuł sprawy: Sushma Buildtech Ltd. vs. Aniraj Sharma i Anr
Numer sprawy: FA nr 197/2022