Szacuje się, że w Dallas mieszka około 15 000 Nepalczyków, a na stadionie Grand Prairie było miejsce dla mniej niż połowy z nich, a mimo to pojawili się, tworząc morze błękitu i czerwieni, i zainscenizowali najstraszliwszą ciszę, jaką kiedykolwiek słyszał turniej. Nie zrozumcie tego źle: było mnóstwo wiwatów, były też szczęśliwe uśmiechy i odręczne napisy wyrażające dumę z narodowej drużyny krykieta Nepalu, ale kiedy Kushal Bhurtel dostał lbw w czwartej rundzie lub kiedy Max O’Dowd trafił szóstkę, która oddalała Holendrów trzy ucieczki od zwycięstwa, dźwięk został wyssany z areny jak próżnia.

Przypomnij sobie publiczność z Ahmedabadu na finale Pucharu Świata ODI i wyobraź sobie podobną pasję gdzieś indziej, wśród znacznie mniejszej grupy ludzi, których stawka jest pozornie znacznie niższa. Albo nie. To dopiero pierwszy mecz ich drużyny w turnieju, ale być może najważniejszy. Spośród drużyn, z którymi zmierzą się w grupie D – wśród nich RPA, Sri Lanka i Bangladesz – Holandia i Nepal spojrzą na siebie i określą przeciwnika, którego muszą pokonać, aby pozostać istotnym w tym wydarzeniu. I w przeciwieństwie do Amstelveen, Rotterdamu czy Kirtipuru, gdzie w przeszłości spotykali się najczęściej, musieliby to robić w niemal zupełnie nieznanych warunkach.

Pozostało im tylko rozegrać turniej otwierający dwa dni temu, który był bardzo udany i podczas którego USA pokonały Kanadę 195 w 18 overach. W tym meczu padło tylko osiem bramek, z czego tylko sześć dla meloników, a pogoda była inna tego ranka, więc być może ten mecz nie był dobrą miarą tego, czego się spodziewać, szczególnie dzisiaj. We wtorek wcześnie padał deszcz, a mecz został opóźniony o 30 minut. Holandia „trochę przeczytała bramkę”, jak powiedział Scott Edwards podczas prezentacji po meczu, a meloniki pięknie zareagowali.

Vivian Kingma od razu znalazła zamach i z góry wykonała całą swoją liczbę overów, choć bez nagrody. Jednak zasiał w umysłach nepalskich pałkarzy wątpliwości, z których meloniki po drugiej stronie mogliby czerpać korzyści. Tim Pringle, rozgrywający na lewą rękę, przerzucił ostatnią piłkę w swoim otwarciu, a Aasif Sheikh próbował zrobić miejsce i uzyskał mocną przewagę na krótkiej trzeciej pozycji. Pringle miał drugą przewagę po tym, jak Kingma skończyła, gdy Anil Sah odebrał dostawę z zewnątrz, aby zamiatać i górą. Do tego czasu Logan van Beek usunął już Bhurtela i zapadły trzy pełne oszołomienia milczenia.

„Nie jestem pewien, czy jesteśmy w Nepalu, czy w Dallas” – powiedział van Beek w połowie meczu, ale miał na myśli hałas, jaki zrobili nepalscy kibice, głównie w związku z ich kapitanem Rohitem Paudelem. Mając 21 lat i 276 dni, jest najmłodszym kapitanem w jakimkolwiek Pucharze Świata T20, a jego 37-bilowe 35 (najwyższy wynik w Nepalu) należy do najbardziej dojrzałych w Pucharze Świata. Obwiniał siebie, że nie zarobił trochę więcej, mimo że najpierw zdawał sobie sprawę z trudności związanych z odbijaniem. „Warunki nad głową były naprawdę trudne” – powiedział Paudel. „To zasługa holenderskich meloników, a jako jednostka odbijająca mogliśmy spisać się lepiej, zwłaszcza ja, po rozpoczęciu gry z 30-35 piłkami. Nie trafiłem. Ale pomiędzy nimi nie było żadnych partnerstw ani minipartnerstw”.

Najwyższy wynik Nepalu wyniósł 25 punktów pomiędzy Paudelem i Shahem, po czym przegrali 8 do 66. Nie byli w stanie poradzić sobie z ruchem szwów van Beeka i Paula van Meekerena i byli rozczarowani sumą, którą wystawili na szachownicę, chociaż pokazali serce próbując go bronić. Ich marynarze niepokoili Holendrów, którzy weszli do muszli i powoli zdobywali punkty. Edwards przyznał, że „idealnie byłoby, gdybyśmy zdobyli to trochę szybciej”, ale „to była trudniejsza bramka, niż się spodziewaliśmy”.

Ostatecznie prawdziwa różnica polegała na wysiłku w grze w terenie. Van Beek, O’Dowd i Kingma utrzymywali szanse na boisku o różnym stopniu trudności w głębinach, w wyniku czego van Beek powiedział o „niesamowitej” poniedziałkowej sesji treningowej, podczas której „w ostatnim czasie skupiał się na chłopakach, którzy muszą poprawić grę na boisku”. Nepal natomiast zmarnował trzy klarowne okazje. O’Dowd mógł stracić 16 punktów, ale rzut z krótkiej kary był niecelny i Abinash Bohara nie był w stanie wystarczająco dokładnie zebrać i oddać piłki. Następnie przebił piłkę i zakotwiczył rundę niepokonanym 54. Później Sompal Kami pokonał Vikramjita Singha przy 19., a Paudel wykorzystał szansę O’Dowda przy 40. w 18. minucie po długiej przerwie. „To było kluczowe” – powiedział Paudel. „Gdybym wziął ten haczyk, wszystko potoczyłoby się inaczej”.

Być może było już za późno, ponieważ do Holandii wciąż mieli przyjechać Teja Nidamanuru i van Beek, ale gotowość Paudela do wzięcia na siebie odpowiedzialności jest godna podziwu. Podobnie jak jego niemal stały uśmiech od chwili losowania do końca meczu, który poszerzył się, gdy zapytano go o publiczność. „Chcę im wszystkim podziękować. Poczułem się, jakbyśmy grali w Nepalu” – powiedział. „Jako zespół jesteśmy im bardzo wdzięczni. Dziękujemy bardzo za wsparcie nas”.

Głośność powróciła do ich głosów z tym potwierdzeniem, a oni ponownie wiwatowali.

Diaspora nepalska została przyciągnięta do Dallas ze względu na silny rynek pracy i możliwości edukacyjne, dlatego założyła organizacje takie jak Nepalskie Stowarzyszenie Teksasu i Północnoteksańskie Towarzystwo Nepalskie, aby służyć jako punkty kontaktowe dla swojej społeczności. Niewiele rzeczy mogłoby ich tak połączyć, jak widok ich narodowej drużyny krykieta w akcji, choć w przegranej sprawie, ponieważ to jedyny raz, kiedy ich zobaczą. Nepal przenosi się na Florydę, a następnie do Saint Vincent i jest mało prawdopodobne, że wielu mieszkańców Dallas będzie w stanie za nimi podążać. Przynajmniej zawsze będą mieć dzisiaj.