UWAGA SPOILERY: Ten wywiad zawiera szczegóły sezonu 1, odcinka 3 HBO’s Ostatni z nas.

Po obejrzeniu niedzielnego gwiezdnego i rozdzierającego serce trzeciego odcinka Ostatni z nas, nietrudno zrozumieć, dlaczego ktoś może uznać to za jeden z najlepszych programów telewizyjnych tego roku. I to raczej nie jest przesada. Napisany przez Craiga Mazina i wyreżyserowany przez Petera Hoara, Odcinek 3, nazwany na cześć ukochanej ballady Lindy Ronstadt z lat 70. „Long Long Time”, znacznie wykracza poza zakres oryginalnej gry, aby zapewnić widzom i wytrawnym graczom coś wyjątkowego. Jest to 75-minutowe studium postaci, które wspaniale oddaje esencję i piękno życia dobrze przeżywanego pośród ponurego wybuchu epidemii oczami dwojga kochanków o imieniu Bill (Nick Offerman) i Frank (Murray Bartlett). Pod kierunkiem Hoara i pod piórem Mazina Offerman i Bartlett dają kreacje definiujące karierę, które są tak wrażliwe i instynktowne, że prawie nie powinno tam być kamery. W jaki sposób Mazin i współtwórca gier wideo i seriali, Neil Druckmann, stworzyli tak bogaty odcinek? Pozwólmy im się wytłumaczyć.

Tutaj Druckmann i Mazin rozmawiają o zmianie oryginalnej narracji, znalezieniu głównych odcinków i stworzeniu okazji do zbadania idei „stałej miłości” i pokoju.

DEADLINE: Czyj to był pomysł, by wykorzystać „Long Long Time” Lindy Ronstadt przeciwko nam w tym odcinku? Taka piękna piosenka, która łączy się z tematem odcinka. Kto z was jest winny?

NEIL DRUCKMANN: To żadne z nas. [Laughs]. Craig, chodź.

CRAIG MAZIN: Powiem ci dokładnie, kogo winić. Wiedziałem, że jest taki moment, w którym Frank zagra piosenkę i zmasakruje ją, a potem zagra ją Bill, a Frank będzie zachwycony. Poza tym po prostu decydował: „OK, myślę, że powstrzymywałem się wystarczająco długo. Wiem, kim jesteś, Bill, i oto jak to się potoczy. A piosenka musiała opowiadać o tęsknocie i nieskończonej nieodwzajemnionej miłości, która trwa całe życie. Poczucie smutku i daremności, że zawsze będziesz sam. I chciałem piosenki, która nie była przesadzona ani zbyt popularna, ale nie chciałem też piosenki, która byłaby tak niejasna, że ​​wydawało się, że prawie sami ją stworzyliśmy i nie mogłem jej znaleźć przez całe życie ja.

Walczyłem i walczyłem. I tak w końcu się poddałem i wysłałem SMS-a do mojego przyjaciela Setha Rudetsky’ego, gospodarza Sirius XM na Broadwayu i muzycznego uczonego, i wymieniłem wszystkie rzeczy, których potrzebowałem. A kilka sekund później odpisał mi SMS-em: „Linda Ronstadt, „Długi, długi czas”. Zagrałem w to i pomyślałem: „O, jest”. I to było to. Seth Rudetsky jest człowiekiem, któremu należy zarówno dziękować, jak i winić za twoje łzy. [Laughs].

DEADLINE: Czy możesz tutaj porozmawiać o procesie castingu? Nick Offerman i Murray Bartlett to świetny wybór. Ale oczywiście nie są obcy w branży. Jak więc znaleźli się w serialu?

DRUCKMANN: W przypadku Murraya był na tyle miły, że przesłuchał nas, a ten dodatek wzruszył nas do łez. To było takie dobre. Szukamy tej bardzo specyficznej postaci, która po prostu ma pasję do życia i musi być przystojnym mężczyzną, który sprawia, że ​​Bill czuje się naprawdę niepewnie – a Murray miał to w dupie. [Laughs]. W przypadku Billa pomysł Craiga polegał na skontaktowaniu się z Nickiem Offermanem. Byłem podekscytowany tym pomysłem ze względu na występ Nicka w Deweloperzy; Czułem, że był najlepszą rzeczą w tym programie. Za każdym razem, gdy był na ekranie, po prostu kradł te sceny i był tak urzekający w poważnej roli. A potem wyobrażanie sobie, jak robi coś innego niż to, co zwykle widzieliśmy wcześniej, było naprawdę ekscytujące.

MAZIN: Jedyne sprostowanie, jakie dodam, to to, że chcę przypisać sobie zasługi Nicka Offermana, ale to Carolyn Strauss podsunęła mi ten pomysł. Tak więc Carolyn, nasza partnerka w zbrodni i producentka wykonawcza serialu, była tą, która powiedziała: „A co z naszym kumplem, Nickiem?”

DEADLINE: Jak to było pracować z nimi na planie? Dużo było improwizacji? Jest kilka świetnych komediowych jednolinijek zrównoważonych ze złamanym sercem.

MAZIN: Ci faceci byli wybitnie zaangażowani w scenariusz, za co jako scenarzysta jestem wdzięczny. Nie zawsze tak jest. Ale mieli do tego niesamowity szacunek. I na pewno wraz z Peterem Hoarem, reżyserem, który wykonał tak piękną robotę, daliśmy im przestrzeń do zabawy. I nie stoję za kamerą, mówiąc: „Och, zmieniłeś moje słowa”. Ale obaj byli fenomenalni. Myślę, że ponieważ utwór jest dość ustrukturyzowany i tak wiele jest zamierzonych, a ponieważ nie staraliśmy się być komedią tak bardzo, jak tylko pozwoliliśmy, aby wydarzyły się komiczne momenty, nikt nie czuł potrzeby odejścia od tego, co tam było. To, co zrobili w najlepszy możliwy sposób, to świetne wykonanie linii. Obaj są naprawdę zabawni i są naprawdę mądrymi aktorami. Wiedzą, jak sprzedać żart. Wiedzą, jak bagatelizować sprawy. Tak dobrze im poszło. Byłem więc zachwycony, widząc, jak robią to, co robią.

DEADLINE: Nie jestem pewien, czy „ryzyko” to właściwe słowo, ale nie mogę sobie wyobrazić ogromnej presji, jaką oboje mieliście podczas tworzenia tej adaptacji. Mówiąc dokładniej, w rozwijaniu i tworzeniu nowej narracji dla Billa i Franka, która tak bardzo różni się od materiału źródłowego. Co chodziło ci po głowie? I dlaczego poczułeś, że musisz opowiedzieć tę historię w ten sposób?

DRUCKMANN: Dam ci trochę mojej perspektywy, która byłaby, gdybyś mnie zapytał przed Spotkałem Craiga, czy byłbym skłonny wziąć jedną z najbardziej kultowych postaci z gry i zmienić ich los? byłbym jak, do diabła nie. Ma być tak, jak w grze. I jest tak z jakiegoś powodu. Ale w tym momencie pracowałem z Craigiem nad kilkoma pierwszymi odcinkami, a potem zaczęliśmy rozmawiać o tym i o tym, co moglibyśmy z nim zrobić. I był tylko pomysł, żeby zrobić sobie przerwę, ponieważ ostatni odcinek był tak intensywny i straciliśmy Tess. A następnie przedstawiając kontrapunkt, cóż, zobaczyliśmy, co możesz stracić, a co możesz zyskać?

Wykorzystaliśmy również medium, które bardzo różni się od gier, dzięki czemu mogliśmy zmienić perspektywę. Nie musimy przebywać z naszymi dwoma bohaterami przez całą podróż, nie musimy przebywać w tym samym czasie i miejscu. Moglibyśmy nawet trochę przeskoczyć w czasie. I to dało mi możliwość opowiedzenia tego rodzaju historii. Więc kiedy Craig przedstawił mi to w pełni, ewoluowało z czasem, ale głównie tam było. I znowu wiara postaci różni się o 180 stopni od tego, co dzieje się w grze. To było tak piękne i poruszające, że w pewnym sensie trafiło w sedno, jeśli chodzi o poruszanie tematów i zwiększanie stawek dla Joela i Ellie w interesujący sposób. Mimo że tak bardzo się od siebie oddalamy, czułem się całkowicie komfortowo, mówiąc: „Oczywiście, zróbmy to. To świetny pomysł”.

DEADLINE: Ten odcinek jest już chwalony przez krytyków jako jeden z najlepszych w telewizji. Ale kiedy wiedziałeś, że masz coś istotnego podczas procesu twórczego?

MAZIN: Cóż, czuliśmy się naprawdę dobrze ze scenariuszem, dobrze czuliśmy się z naszą obsadą i naprawdę dobrze czuliśmy się z naszym reżyserem. Ale wcześniej czułem się dobrze ze scenariuszami, obsadą i reżyserami, a potem czasami suflet nie rośnie. A z tym, będąc tam każdego dnia i obserwując, jak odcinek nabiera kształtu, czułem się z tym całkiem dobrze. Ale dopiero gdy zobaczyłem wersję reżyserską, wiedziałem. Peter Hoar wykonał swoją wersję reżyserską z naszym montażystą, Timem Good, która była dość długa. Kiedy mi to wysłali, myślę, że minęły prawie dwie godziny lub coś w tym rodzaju. Więc pomyślałem, och, to chyba nie jest dobre. Usiadłem, ale pomyślałem: „OK, obejrzę dwugodzinną wersję tego odcinka”. I płakałem tak mocno, że w pewnym momencie powiedziałem głośno: „Ow”. To znaczy, to zraniony. Płakałam tak mocno; to boli. I pomyślałem: „Cóż, jeśli ci faceci mogą mi to zrobić, a ja napisałem tę pieprzoną rzecz, to myślę, że może to zadziałać całkiem nieźle na innych ludziach”. Naprawdę ciężko pracowaliśmy, ale wiedzieliśmy, że nie mogłem umieścić dwugodzinnej wersji tego czegoś tam, ale HBO-

TERMIN: OK, czekaj. Ale mogłeś. Wygląda na to, że potrzebujemy bolesnego, dłuższego cięcia. Mogliśmy zobaczyć więcej zakochanych w sobie Billa i Franka…

MAZIN: Myślę, że nie mieliśmy takiego luksusu. [Laughs]. Ale HBO było na tyle uprzejme, że pozwoliło nam trochę dłużej. I spójrz, nigdy nie chcę przekraczać mojego powitania. Zawsze chcę zostawić ludzi chcących więcej. Ale to jest dłuższy odcinek i co jest naprawdę interesujące, chociaż wydaje mi się, że trwa około 73 minut, tak wiele osób, które go widziały, powiedziało, że ta godzina przeleciała. I jestem jak; to nie była tylko godzina. To była 1 godzina i 12 minut. I to jest, jak sądzę, prawdziwe osiągnięcie. Ale tak naprawdę, kiedy zobaczyłem cięcie Petera i Tima, pomyślałem: „Wow, to mnie doprowadziło”. [Mazin places his hand on his chest].

DRUCKMANN: Cóż, myślę, że ponieważ byłem bardziej usunięty w tym odcinku, byłem bardziej pewny siebie niż Craig na początku. Kiedy wysłał mi ten scenariusz, powiedziałem: „To jeden z najpiękniejszych scenariuszy, jakie kiedykolwiek czytałem”. I poczułem tę radość, że wyłoniła się z fundamentu, który był w grze. Po prostu fajnie było to zobaczyć. A potem zobaczyć, jak ożywa i zobaczyć występy tych dwóch niesamowitych aktorów, jestem niesamowicie dumny z bycia z tym związanym. To jest po prostu niesamowite.

DEADLINE: Muszę cię zapytać o to niesamowicie spokojne ostatnie ujęcie pod koniec odcinka, gdzie z okna Billa i Franka widzimy szeleszczące na wietrze zasłony, gdy kamera przesuwa się w dół z ich sypialni, by spojrzeć na Joela i Ellie wychodzących miasto. Czy to był znak, że ich duchy czuwają nad nimi? Jest bardzo spokojnie. Jaka była intencja — jeśli w ogóle — tej ostatniej klatki?

MAZIN: Myślę, że możesz coś tam namieszać. Jest kilka interesujących momentów, kiedy Joel przybywa do domu Billa, a drzwi zamykają się od [gust] wiatru za nim. To znaczy, nie jestem wielką zwolenniczką duchów, ale z pewnością wciąż jest ten klimat ich energii [being] tam. To był ich dom i nadal jakby to oglądają [over it]. Ale jest jeszcze jedna rzecz, a mianowicie motyw wizualny okna, który zaczerpnęliśmy bezpośrednio z gry. Chodzi mi o to, że jako gracz zawsze uwielbiałem ekran startowy Ostatni z nas, patrząc na to okno i jak było spokojnie, mimo że świat nie jest pokojowy i to, co dzieje się z tymi postaciami, nie jest pokojowe. I wydawało się, że to dobre miejsce dla nas; jest okazja, aby pokazać zarówno ideę tej trwałej miłości, która zawsze będzie w tym budynku, w ich domu, ale także po prostu temat tego okna, które jest uosobieniem pokoju w świecie Ostatni z nas.

Ostatni z nas emitowany w każdą niedzielę w HBO.

[This interview has been edited for length and clarity]