Doktor Martha May Moore, lat 74, z Little Rock w stanie Ark. zmarła w poniedziałek 15 stycznia 2024 r. z powodu powikłań związanych z rakiem i zapaleniem płuc. Martha urodziła się w Oksfordzie, Karolina Północna, 17 lutego 1949 r. jako córka doktora E. Leona Moore’a z Blackshear Georgia i Dorothei (McNeal) Moore z hrabstwa Macon w stanie Illinois. Uczęszczała do Springbrook High School w Silver Spring w stanie Maryland. Martha uzyskała tytuł licencjata z biologii w Western Maryland College oraz tytuł doktora genetyki na Uniwersytecie Północnej Karoliny w Chapel Hill, gdzie poznała swojego męża, z którym spędziła 40 lat, Terry’ego D. O’. Briana. Marta była uznanym na arenie międzynarodowej ekspertem w zakresie wykorzystania danych z toksykologii genetycznej w identyfikacji zagrożeń chemicznych i sposobu działania, szczególnie w odniesieniu do oceny ryzyka nowotworu. Przez 23 lata pracowała w Amerykańskiej Agencji Ochrony Środowiska w Północnej Karolinie, 13 lat w Narodowym Centrum Badań Toksykologicznych amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków w Jefferson w stanie Ark. i 6 lat w Ramboll US Corporation w Little Rock w Ark. Więcej niedawno założyła własną firmę konsultingową z zakresu toksykologii. Marta była członkiem Towarzystwa Toksykologicznego, Towarzystwa Mutagenezy i Genomiki Środowiskowej, Stowarzyszenia Toksykologii Genetycznej i Europejskiego Towarzystwa Mutagenów Środowiskowych. W 2011 roku otrzymała nagrodę Genetic Toxicology Association Excellence in Science Award. Marta opublikowała ponad 130 artykułów, artykułów i rozdziałów w czasopismach. Co ważniejsze, Marta była przyjaciółką początkujących naukowców z całego świata, szczególnie z Chin. Sponsorowała wielu studentów z zagranicy, którzy mogli studiować w jej laboratorium w Arkansas. Marta była kochającą żoną swojego męża Terry’ego i siostrą swojego brata Sama. Osiągnęła sukcesy w wielu aspektach życia, od biwakowania, pływania kajakiem, golfa i ogrodnictwa po szycie i pieczenie. Jej umysł nieustannie pracował nad tym, jak zrobić coś lepiej i dlaczego wszystko działa tak, a nie inaczej. Wykorzystywała swoje znaczne umiejętności, aby opiekować się otaczającymi ją osobami we wszystkich aspektach swojego życia. Była członkinią kościoła prezbiteriańskiego Trójcy w Little Rock. Pozostawiła męża Terry’ego D. O’Briana z Little Rock Ark., brata Samuela L. Moore’a z Madison w stanie Wisconsin, szwagierkę Susan (O’Brian) D’Angelo z Long Island, szwagra Mickey O. „Brian z Nowego Jorku i 23 kuzynów (głównie z południowo-wschodniej Gruzji i północnej Florydy): David Moore, Cecilia (Moore) Turner, Kester Moore, Cynthia (Moore) Guinn, Kenny Moore, Zelda (Moore) McNeal, Iris (Tuten) Strickland, Larry Tuten, Diane (Waldron) Whitaker, Brenda (Waldron) Burney, Wayne Waldron, Sandra (Waldron) Stone, Norma Jean (Tuten) Napier, Gail (Tuten) Hargreaves, Daniel Tuten, Terry (Adcock) Johnson, Dr. Debra Moore, Deborah Moore, Sherrie (Moore) Mullis, Anita (Moore) Jones, Michael Moore, Kevin Moore i Brian Moore. Pierwszymi kuzynami poprzedzającymi jej śmierć są: Sylvia (Moore) Dawson, Barbara Ann Tuten i Glenda Tuten. Uroczystość życia planowana jest na sobotę 3 lutego 2024 r. o godzinie 10:00 w kościele Trinity Presbyterian Church, 4501 Rahling Road, Little Rock, Ark 72223. Nabożeństwa żałobne odbędą się w późniejszym terminie w Blackshear w stanie Georgia i Decatur w stanie Illinois. Zamiast kwiatów można składać datki pamiątkowe na rzecz Centrum Onkologii CARTI w Little Rock w stanie Ark. Rodzinie pomaga dom pogrzebowy Roller-Chenal w Little Rock w stanie Ark. Aby wpisać się do księgi gości online, odwiedź stronę www.rollerfuneralhomes.com/chenal.

Opublikowano 27 stycznia 2024 r