Ludzie z Zespół Pradera-Williego (PWS) spowodowane delecją genetyczną znacznie częściej mają bladość skóry, drgawki i opóźnienia w rozwoju języka niż PWS spowodowane innymi typami mutacji.

Według „delecja genetyczna powodująca PWS jest również powiązana z większą częstotliwością nadmiernego i niekontrolowanego głodu, zwanego hiperfagią, oraz otyłością”.Korelacja genotyp-fenotyp w zespole Pradera-Williego: analiza na dużej próbie w Chinach”, który ukazał się w Genetyka kliniczna.

Każdy człowiek ma 46 chromosomów – struktur przypominających pręciki, w których zlokalizowane są geny – ułożonych w 23 pary, przy czym jeden chromosom jest dziedziczony od matki, a drugi od ojca. PWS jest spowodowane przez mutacje wpływające na określony region w ojcowskiej kopii chromosomu 15.

Najczęstszym typem mutacji powodującej PWS jest delecja, w której całkowicie brakuje odcinka DNA. PWS może być również spowodowane matczyną disomią jednorodzicielską (UPD), w której obie kopie chromosomu 15 są dziedziczone od matki, lub z powodu defektu imprintingu, który inaktywuje chromosom 15 ojcowski.

Chociaż wiele typów mutacji może powodować PWS, badacze mieli trudności z ustaleniem wyraźnych korelacji genotyp-fenotyp, to znaczy powiązań między typem konkretnej mutacji a objawywiodący naukowcy w Chinach analizują dane genetyczne i kliniczne od 586 osób z potwierdzoną chorobą Diagnoza PWS. Nieco ponad połowę pacjentów (54,3%) stanowili mężczyźni, a około jedna czwarta (25,4%) była w wieku poniżej 2 lat. Większość (83,8%) miała PWS w wyniku delecji genetycznej, 10,9% miało UPD u matki, a 5,3% miało defekt wdruku.

Zaobserwowany wskaźnik delecji genetycznej był znacznie wyższy niż ten zgłaszany we wcześniejszych badaniach przeprowadzonych w Ameryce i Europie, podczas gdy wskaźniki UPD u matek były niższe. Sugeruje to, że częstość występowania niektórych typów mutacji może być różna w zależności od grupy rasowej i etnicznej – stwierdzili naukowcy.

rekomendowane lektury

Różnice między mutacjami PWS

Naukowcy skonstruowali modele statystyczne, aby szukać znaczących różnic w częstości występowania objawów w zależności od typu mutacji.

W przypadku niektórych objawów nie znaleziono żadnych powiązań. Na przykład praktycznie wszyscy pacjenci po urodzeniu mieli obniżone napięcie mięśniowe i trudności z karmieniem, niezależnie od rodzaju mutacji. W przypadku większości mężczyzn w przypadku trzech mutacji zgłaszano także wnętrostwo, czyli brak pełnego zstąpienia jądra do moszny.

W przypadku innych objawów występowały istotne różnice w zależności od typu mutacji. U pacjentów z delecją genetyczną znacznie częściej występowała nienormalnie jasna skóra, zwana hipopigmentacją, niż u pacjentów z innymi typami mutacji (88,8% w porównaniu z 68,4%). W grupie z delecją genetyczną występowała również znacznie wyższa częstość występowania padaczki (15,9% w porównaniu z 7,6%).

W analizach ograniczonych tylko do pacjentów w wieku powyżej 2 lat, wskaźniki opóźnienia rozwoju języka różniły się istotnie pomiędzy trzema grupami, ale wykazały najwyższą częstotliwość w grupie z delecją i najniższą w grupie z deficytami wdrukowania. U pacjentów z delecją znacznie częściej występowała hiperfagia i otyłość.

Inne objawy, w tym zaburzenia zachowania, niski wzrost i wysoki próg bólu, miały podobne wskaźniki w przypadku trzech mutacji wśród pacjentów w wieku powyżej 2 lat.

„U pacjentów z typem delecji znacznie częściej występowała hipopigmentacja skóry, otyłość, hiperfagia, opóźnienie rozwoju języka i epilepsja” – podsumowali naukowcy. „W przeciwieństwie do poprzednich doniesień literaturowych, w tym badaniu nie stwierdzono różnic w nieprawidłowościach w zachowaniu lub [cryptorchidism] pomiędzy różnymi [types of mutations].”