Aby zbadać związek między nieregularnym snem a ryzykiem cukrzycy, naukowcy wykorzystali dane z UK Biobank, uzyskując pozwolenie na wykorzystanie danych 84 421 uczestników w tym badaniu. Dane dotyczące snu były dostępne, ponieważ uczestnicy zostali zaproszeni do noszenia akcelerometru, urządzenia, które rejestruje poziom aktywności, podobnie jak zegarek fitness, przez siedem dni, w pewnym momencie między 2013 a 2015 rokiem.

Średni wiek uczestników wyniósł 62 lata. Naukowcy wykorzystali także dane genetyczne dotyczące poszczególnych osób zgromadzone w Biobanku do obliczenia poligenicznych wyników ryzyka cukrzycy, korzystając ze znanych wariantów ryzyka genetycznego dla tej choroby.

Naukowcy odkryli, że uczestnicy z odchyleniem czasu trwania snu od średniej wynoszącym od 31 do 45 minut mieli o 15% większe ryzyko cukrzycy w porównaniu z tymi, których czas trwania snu odbiegał o 30 minut lub mniej. Osoby z największą zmiennością, z odchyleniem czasu trwania snu wynoszącym 91 minut lub więcej, miały o 59% większe ryzyko po uwzględnieniu wieku, płci i rasy.

Naukowcy przeanalizowali również różnice w długości snu wynoszącej ponad i poniżej 60 minut. Stwierdzili, że ryzyko wzrosło o 34% u osób, u których różnica wyniosła ponad 60 minut. Odsetek ten spadł jednak do 11%, gdy dane uwzględniono w stylu życia, chorobach współistniejących, czynnikach środowiskowych i otyłości.

97% badanej grupy stanowili biali, a ponad 45% miało wykształcenie wyższe. Oba te wskaźniki nie są reprezentatywne dla całej populacji Wielkiej Brytanii.

Autorzy nie przyjrzeli się mechanizmom leżącym u podstaw związku, który odkryli w tym prospektywnym badaniu kohortowym, ale wyjaśnili, że może to być spowodowane nieregularnymi wzorcami snu zakłócającymi rytmy dobowe. Zasugerowali, że ten niestabilny cykl dobowy może zakłócać metabolizm glukozy i prowadzić do zmniejszonej wrażliwości na insulinę.

Przyjrzeli się wpływowi zmienności snu na ryzyko cukrzycy, ponieważ coraz więcej dowodów wskazuje na to, że zmienność snu może mieć wpływ na zdrowie metaboliczne. Czas trwania snu, jakość snu i inne zaburzenia snu zostały powiązane z ryzykiem cukrzycy w poprzednich badaniach.

Sudha Tallavajhula, dr n. med., neurolog i lekarz medycyny snu w UTHealth Houston, która nie była zaangażowana w badania, powiedziała: Wiadomości medyczne dzisiaj:

„Zarówno w celach klinicznych, jak i badawczych widzimy, że zaburzenia snu zmieniają szlaki hormonalne. Podczas snu cała oś endokrynologiczna, czyli szlak obejmujący wszystkie funkcje hormonalne, ulega cyklicznej zmianie. Hormony, które nie są potrzebne podczas snu, z powodu niskiej aktywności, na przykład insulina i sterydy, są zwykle redukowane. Ich poziom wzrasta rano, aby sprostać zapotrzebowaniu na aktywność. Zaburzenia snu przyczyniają się do słabego wykorzystania glukozy i tłuszczu”.

Jak wyjaśniła, nie jest jasne, czy jedno było przyczyną drugiego, a problem może mieć charakter dwukierunkowy.

„Istnieje wiele badań, które łączą otyłość i cukrzycę z zaburzeniami snu. Z szerszej perspektywy zaburzenia snu są powiązane z ogólną nieefektywnością metaboliczną, która leży u podstaw zarówno cukrzycy, jak i otyłości. Związek ten jest wieloczynnikowy i działa w obie strony, co oznacza, że ​​zaburzenia snu mogą zwiększać ryzyko cukrzycy i otyłości. Te dwa stany mogą również przyczyniać się do zaburzeń snu”.
— Sudha Tallavajhula, lekarz

Wcześniej badacze przyjrzeli się roli rytmu dobowego w ryzyku cukrzycy typu 2. W tym badaniu opublikowanym w Roczniki medycyny wewnętrznejprzeanalizowali badanie Nurses’ Health Study II i odkryli, że u „nocnych marków” częściej rozwija się cukrzyca typu 2 niż u „rannych ptaszków”.

Chronotyp, czyli to, czy ludzie uważają, że muszą chodzić spać i budzić się wcześniej czy później, jest powiązany z rytmem dobowym danej osoby, który opisuje zegar biologiczny danej osoby. Uważa się, że ma na niego wpływ między innymi poziom światła.

Naukowcy odkryli również, że „nocne marki” częściej zgłaszały niezdrowe zachowania związane ze stylem życia. Gdy dane zostały dostosowane do tych czynników, wpływ chronotypu nadal występował, ale był osłabiony.

Choć badanie nie wyjaśniło mechanizmów leżących u jego podstaw, potwierdziło ono znaczenie zdrowych nawyków w zapobieganiu cukrzycy typu 2 – powiedziała dr Becca Anne Krukowski, profesor nauk o zdrowiu publicznym na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Wirginii, która nie brała udziału w badaniu. MNT-y

„Utrzymywanie zdrowych nawyków – obejmujących odpowiednią ilość snu, ale także regularną aktywność fizyczną i zdrowe, zbilansowane posiłki – przyczynia się do ogólnego stanu zdrowia i prawdopodobnie zapobiega cukrzycy typu 2” – powiedziała.