ST. LUCIA: To była pierwsza interakcja z mediami Rohita Sharmy w tym turnieju, w przeddzień Indii Puchar Świata T20 otwarcie z Irlandią w Nowym Jorku. Normalnie, biorąc udział w turnieju tej rangi, można spodziewać się nieco ostrożnego kapitana, kogoś, kto trzyma karty przy piersi. Odchodząc jednak od tego trendu, Rohit wydawał się wyjątkowo szczery. Wydawało się, że jest zmęczony dźwiganiem ciężaru porażki w finale Pucharu Świata ODI w listopadzie ubiegłego roku i po prostu cieszył się, że dał sobie spokój.
Kiedy kapitan na samym początku turnieju mówi, że „nasze początkowe partnerstwo nie ulegnie zmianie w trakcie turnieju, a reszta będzie się zmieniać w zależności od potrzeb”, wiadomo, że w Rohicie coś się zmieniło. To właśnie poczucie wolności na każdym kroku, które indyjski kapitan ćwiczył przez ostatni miesiąc, zaowocowało ogromnymi korzyściami w meczu o ogromnym znaczeniu dla Indii.

PUCHAR ŚWIATA T20: Harmonogram | Tabela punktów

To jego 41-bilowe 92, bez wątpienia najlepsze rundy tego Pucharu Świata w wykonaniu dowolnego pałkarza, rozegrane w poniedziałek na St. Lucia sprawiły, że Australia była na krawędzi obalenia. Późniejsze zwycięstwo Afganistanu nad Bangladeszem ostatecznie doprowadziło do wcześniejszego wyjścia Australii.
To 28, które Rohit pokonał Mitchella Starca w trzeciej partii meczu, nadało ton tej atakowi. Partner Starca grający w kręgle, Josh Hazlewood, zrzucił kapelusz z powodu wysiłku.

„Widziałem, jak Rohit robi to już kilka razy. To zawodnik światowej klasy, więc jeśli trochę odbiegasz od swojej formy, może się to zdarzyć. Wyglądało na to, że przez chwilę celował w granicę z wiatrem, a potem prawdopodobnie zareagowaliśmy i wtedy uderzył też kilka z drugiej strony. Zachowuje się z klasą i można się spodziewać, że zrobi to kilka razy podczas turnieju” – powiedział Hazlewood.
Dla niektórych gra bez zahamowań jest sztuką wyćwiczoną, ale dla Rohita przychodzi to naturalnie. Taki właśnie był, gdy dorastał jako młody pałkarz, przyciągając wzrok wszystkich. Teraz, u schyłku jego kariery, ta sama ekstrawagancja sprawia, że ​​wygląda tak wyjątkowo, gdy wychodzi.

„Chodzi o to, aby nie być tylko jednowymiarowym. I to jest coś, co przez cały czas chodziło mi po głowie. Myślałem, żeby uderzać piłkę wszędzie, gdzie się da. A kiedy zachowasz otwarty umysł i nie będziesz myśleć o oddawaniu tylko jednego strzału, możesz otworzyć się i uzyskać dostęp do wszystkich stron boiska” – powiedział Rohit.
Choć na St. Lucia bieganie nie było bułką z masłem – pozostali zawodnicy mieli problemy po odejściu Rohita, ale to sama łatwość uderzeń kapitana sprawiła, że ​​ziemianka była zrelaksowana.

Indyjski zawodnik Arshdeep Singh wyjaśnił, co czuje zespół, gdy Rohit przejmuje dowodzenie w taki sposób, w jaki to zrobił.
„Po prostu bardzo nam się podobało. Kiedy uderza tymi długimi szóstkami, nie ma się wrażenia, że ​​uderza piłkę. Z miłością radzi sobie z piłką, a mimo to daleko sięga” – powiedział Arshdeep.

Na tym polega piękno Rohita, który przez cały Puchar Świata był sobą. Szczęśliwy, zrelaksowany, dzielący się dziwnym śmiechem z otoczeniem, spędzający czas z rodziną po wyjściu z boiska – niepokojąca sytuacja związana z otwieraniem i prowadzeniem Indii w turnieju ICC mu nie przeszkadzała. A teraz chodzi o to, żeby utrzymać tę formę przez kolejne dwa mecze.
Ostatni akt tego dramatu wymaga doskonałego zakończenia.