Długo zastanawiałam się, „co sprawia, że ​​stare fotografie filmowe są tak wspaniałe?”. Przestudiowałem książki wypełnione obrazami Kodachrome, ogólnie księgi ze starymi obrazami, stare zdjęcia rodzinne i nie tylko. Jak wielu z was wie, próbowałem to odtworzyć, używając kliszy jeszcze kilka lat temu, używając profili kolorów symulujących kliszę w aparatach oraz używając LUT i ustawień wstępnych. Doszedłem jednak do wniosku, którym chcę się z Wami podzielić.

Patrząc wstecz.

Po pierwsze, tak, stare zdjęcia zrobione aparatami filmowymi mają swój specyficzny wygląd. Mogą to być głębokie cienie, żywe kolory i ziarnistość na niektórych obrazach lub mętne szare cienie, kontrolowane rozjaśnienia i wycieki światła na innych obrazach. Może to być wyblakły wygląd, w którym kolory wyblakły na przestrzeni lat, lub po prostu stare czarno-białe obrazy, które tak często widujemy. Jednak mimo że staramy się naśladować ten wygląd, obrazy nadal rzadko wyglądają jak obrazy, które widzimy z przeszłości.

I to jest dokładnie to, czym jest. Obrazy wyglądają tak, jakby miały pewien „wygląd”, bo rzeczywiście mają i nie chodzi tutaj o użyty materiał filmowy!

Spójrz na ludzi na tych zdjęciach. Ubrania, które noszą, fryzury, akcesoria, które noszą, przedmioty wokół nich i ich otoczenie.

Przyjrzyj się samochodom na fotografii, starym budynkom, pojazdom transportowym i przedmiotom codziennego użytku widocznym na tych zdjęciach. Nawet proste rzeczy, takie jak zastosowana tapeta, powiedzą Ci wszystko, co musisz wiedzieć.

Uchwycenie spojrzenia.

Uchwycenie „wyglądu” starych fotografii nie zależy wyłącznie od koloru kliszy, użytej taśmy filmowej czy czegokolwiek związanego z aparatem. Te obrazy wyglądają i czują się tak, jak wyglądają, ponieważ ukazują bardzo specyficzny czas i miejsce.

Bardzo rzadko uda Ci się uchwycić „wygląd”, ponieważ ludzie, miejsca i przedmioty po prostu nie wyglądają już tak, jak kiedyś. Świat się zmienił, sposób, w jaki świat „wygląda” teraz, jest zupełnie inny, więc użycie palety kolorów do emulacji taśmy filmowej z tamtych czasów po prostu nie wygląda autentycznie, ponieważ faktyczna taśma filmowa lub paleta kolorów to tylko niewielka część część większego obrazu.

Są jednak chwile, w których możesz uchwycić przelotny wgląd w przeszłość. Na przykład pokaz samochodów zabytkowych, podczas którego wyodrębniasz samochód z minionej epoki, stary, nieużywany budynek lub znak, lub osobę ubraną w ubrania z epoki. Jeśli go szukasz, znajdziesz potencjalne przebłyski przeszłości, które mogą pozwolić ci uchwycić odrobinę „spojrzenia”.

Co powinniśmy zrobić?

Myślałem o tym długo i intensywnie. Chociaż fajnie jest naśladować kolory przeszłości i wiedzieć, że „wygląd” nie jest definiowany przez te kolory, ale znacznie bardziej zdefiniowany w samej historii, dokumentowanie dzisiejszych ludzi i miejsc naprawdę sprawdziłoby się lepiej, uchwycąjąc teraźniejszość w tak możliwie realistyczne kolory.

Wyobraź sobie, że Twoje dzieci lub dzieci Twoich dzieci przeglądają obrazy w realistycznych kolorach. Będą mieli przywilej zobaczenia zdjęcia w świecie, w którym zostało zrobione, aż do właściwych kolorów. Jednak dla nich będą widzieć nasze obrazy tak, jak my widzimy obrazy minionych dni, ale jeszcze dokładniej, ponieważ możemy ich tym pobłogosławić.

Nasze przyszłe pokolenia nadal będą uważać, że nasze obrazy mają „wygląd”, ponieważ to, co zobaczą, będzie zupełnie inne od tego, czym się stały. „Wygląd” to przeszłość i teraźniejszość, to otaczające nas rzeczy materialne, a nie paleta kolorów taśmy filmowej czy cyfrowy profil kolorów, ale ludzie, miejsca i przedmioty w nich zawarte.

Nie ma więc mowy o „filmowym wyglądzie”.

O ile chcemy uzyskać „filmowy wygląd”, w rzeczywistości ograniczamy się jedynie do dopasowywania palety barw, kontrastu i niedoskonałości. Próbujemy naśladować wygląd materiałów filmowych, jednak rzadko, jeśli w ogóle, będą one wyglądać jak te wspaniałe obrazy z dawnych czasów, ponieważ nie żyjemy już w czasach, które chcemy naśladować. Rzadko możemy naśladować wygląd współczesnego filmu, nie mówiąc już o cyfrowym.