NA PLAŻY OMAHA, Francja (AP) — Przytłaczający dźwięk wystrzałów i krzyki mężczyzn. Tak Marie Scott, weteranka II wojny światowej, opisała D-Day, kiedy rozpoczęły się wtorkowe ceremonie ku czci tych, którzy walczyli o wolność w największej operacji morskiej, powietrznej i lądowej w historii.

Tegoroczny hołd dla młodych żołnierzy, którzy zginęli w Normandii, przypomina także weteranom, urzędnikom i gościom, z czym mierzy się dziś Ukraina.

We wtorek świst wiatru towarzyszył wielu rekonstruktorom, którzy przybyli o świcie na plażę Omaha, aby uczcić 79. rocznicę zamachu które doprowadziły do ​​wyzwolenia Francji i Europy Zachodniej spod nazistowskiej kontroli. Niektórzy przynieśli bukiety kwiatów; inni machali amerykańskimi flagami.

Scott przeżył to wszystko przez jej uszy. Miała zaledwie 17 lat, kiedy została oddelegowana jako operator łączności w Portsmouth w Wielkiej Brytanii. Jej zadaniem było przekazywanie wiadomości między ludźmi na ziemi a generałem Dwightem D. Eisenhowerem i wyższymi oficerami nadzorującymi operację.

„Byłem na wojnie. Słyszałam strzały, karabiny maszynowe, samoloty bombardujące, mężczyzn krzyczących, krzyczących, mężczyzn wydających rozkazy” – wspomina.

„Po kilku chwilach przerażenia zdałem sobie sprawę, co się dzieje… i pomyślałem, no wiesz, nie ma czasu na horror. Masz robotę do wykonania. Więc zajmij się tym. I właśnie to zrobiłem.

Scott, która skończyła 97 lat, powiedziała, że ​​D-Day był „punktem zwrotnym” w jej życiu.

„Jako niekombatant nadal byłem na wojnie i zdawałem sobie sprawę z ogromu wojny. W tym momencie umierali ludzie”.

Scott powiedziała, że ​​jest „zniesmaczona”, że po rosyjskiej inwazji na Ukrainę na kontynencie europejskim szalała teraz kolejna wojna.

„Dla mnie wojnę należy podejmować tylko wtedy, gdy jest to bezwzględne, jeśli nie ma innego sposobu rozwiązania problemu. To okrucieństwo. Tak się czuję” – powiedziała.

Brytyjski weteran Mervyn Kersh, który wylądował w D-Day na Gold Beach, powiedział, że zachodni sojusznicy powinni wysłać Ukrainie maksymalną pomoc wojskową: „Jedynym sposobem na pozostanie wolnym jest bycie silnym”.

98-letni Kersh dodał z poczuciem humoru: „Nadal jestem w rezerwie, teraz czekam na wyjazd na Ukrainę. Następna praca.

We wtorek odbyła się ceremonia na amerykańskim cmentarzu w Colleville-sur-Mer, z widokiem na plażę Omaha, na której znajdują się groby 9386 żołnierzy amerykańskich, z których większość straciła życie podczas lądowania w D-Day i następujących po nim operacjach. Na Murach Zaginionych wyryto 1557 nazwisk. Niektóre z wymienionych zostały od tego czasu odzyskane i zidentyfikowane.

W obchodach obok weteranów II wojny światowej wzięli udział sekretarz obrony USA Lloyd Austin i przewodniczący Połączonych Szefów Sztabów gen. Mark Milley.

Uroczystości w Normandii były również okazją dla gen. Milleya do pozostania z żołnierzami, którzy uważają go za jednego ze swoich, gdy kończy swoją czterdziestoletnią karierę wojskową. Przewodniczący dowodził zarówno 82. Dywizją Powietrznodesantową, jak i 101. Dywizją Powietrznodesantową, a pola, miasta i groble w Normandii są uświęconą ziemią tych dywizji.

Były tam setki obecnych żołnierzy z obu jednostek, niektórzy na przepustkach z piwem w ręku, niektórzy wyskakiwali z samolotów, jak ich poprzednicy 79 lat wcześniej.

To była ostatnia wizyta Milleya w Normandii jako ich najwyższego dowódcy – i kiedy przechodził przez Sainte-Mere-Eglise, znane jako pierwsze miasto wyzwolone spod nazistowskiej okupacji, brał udział w upamiętniających meczach piłki nożnej lub przemawiał podczas ceremonii, miał wrażenie, że generał zatrzymał się, by porozmawiaj z każdym z nich i daj pamiątkową monetę.

Międzynarodowa ceremonia została później zaplanowana w pobliskim Pomniku Brytyjskiej Normandii, w obecności urzędników z Niemiec i dziewięciu głównych krajów alianckich: Belgii, Kanady, Danii, Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, Polski, Norwegii i amerykańskiego francuskiego ministra ds. Spodziewano się obecności sił Sébastiena Lecornu i brytyjskiego sekretarza obrony Bena Wallace’a.

Wielu gości przybyło na Cmentarz Amerykański przed wtorkowymi uroczystościami, aby złożyć hołd tym, którzy oddali życie.

Jean-Philippe Bertrand, gość z Marsylii na południu Francji, przeszedł w poniedziałek przez niezliczone linie białych krzyży. „To niewyobrażalne, aby dokonać takiej ofiary dla mojej wolności, dla wolności mojego syna” – powiedział.

„Słyszysz o tym w wiadomościach i widzisz zdjęcia. Ale kiedy już tu jesteś i widzisz rzeczywistość i poświęcenie, jakie zostało poniesione dla naszego pięknego kraju — chciałem odbyć tę podróż raz w życiu, aby podziękować wszystkim tym ludziom, którym tak wiele zawdzięczamy” – dodał.

Niemiecki profesor Andreas Fuchs, który uczy francuskiego w Berlinie, w ramach programu wymiany sprowadził uczniów w wieku od 10 do 12 lat do Normandii.

„To bardzo ważne, aby dzieci miały chwilę w swoim życiu, aby zrozumieć wyzwolenie Europy. I wiedzieć, czym był pokój przez 80 lat” – powiedział.

___

Jeffrey Schaeffer, Nicolas Garriga i Thomas Padilla przyczynili się do powstania tej historii.