Lando Norris zapewnił sobie drugie zwycięstwo w Formule 1 dzięki dominującej postawie podczas Grand Prix Holandii i pokonaniu Maxa Verstappena w jego domowym wyścigu.

Pomimo utraty prowadzenia na pierwszym zakręcie, Norris odzyskał prowadzenie, wyprzedził Verstappena i natychmiast zaczął budować przewagę nad Red Bullem, aby mieć znaczną przewagę nad Holendrem – przekraczając linię mety z przewagą 22,9 sekundy. Dzięki temu, dzięki najszybszemu okrążeniu, Norris zdołał zmniejszyć przewagę Verstappena w mistrzostwach do 70 punktów.

„To niesamowite uczucie, po raz kolejny nie powiedziałbym, że to był idealny wyścig z powodu pierwszego okrążenia, ale potem było pięknie” – powiedział Norris. „Tempo było bardzo mocne, samochód był niewiarygodny, mogłem się poczuć komfortowo, pchać i wyprzedzić Maxa.

„Myślę, że od samego początku, właściwie od okrążeń 5-6-7, spodziewałem się, że Max zacznie naciskać i zyska trochę przewagi, ale tak się nie stało. Więc od tego momentu wiedziałem, że czeka nas dobra walka, ale on po prostu tracił tempo. A moje tempo rosło”.

Na Norrisie ciążyła presja utrzymania prowadzenia przed pierwszym zakrętem, czemu nie udało się sprostać po starcie z pole position w Barcelonie i na Węgrzech. Kierowca McLarena zbyt mocno poślizgnął kołami przed pierwszym zakrętem i stracił przewagę nad Verstappenem na pierwszym zakręcie.

Verstappen następnie zniszczył wszelkie nadzieje na walkę z DRS, natychmiast zyskując ponad sekundę przewagi nad Norrisem. W ciągu kilku kolejnych okrążeń przewaga ta wzrosła do 1,5 sekundy, co pozwoliło utrzymać Norrisa na dystans.

Jednak kierowca Red Bulla nie był w stanie powiększyć swojej przewagi dalej, ponieważ Norris dzielnie trzymał się tuż za marginesem DRS, a Verstappen miał problemy z wchodzeniem w zakręty na wolniejszych zakrętach. Po pierwszych 15 okrążeniach Norris wyrwał się ze swojego wczesnego zarządzania i zbliżył się do Verstappena, chociaż jego próba z DRS w zakręcie 1 na początku 17. okrążenia została udaremniona.

Jednak jego atak na kolejnym okrążeniu nie przyniósł rezultatu i zaczął nabierać rozpędu na nachylonym zakręcie nr 14, by wyprzedzić Verstappena po wewnętrznej.

Niedługo potem Norris odtrącił Verstappena i zaczął wyprzedzać rywala w walce o mistrzostwo o ponad pół sekundy na okrążenie. Chociaż Verstappen zjechał okrążenie wcześniej, podczas ich jedynych postojów na świeże opony, Norris zachował sporą przewagę i zniknął na drodze w miażdżącym – i podobnym do Verstappena – pokazie dominacji.

Charles Leclerc skompletował pierwszą trójkę, otrząsając się z długotrwałej presji ze strony Oscara Piastriego i wyprzedzając Australijczyka i George’a Russella podczas pit stopów.

Monakijczyk szybko poradził sobie z tłumem wokół niego po postoju, aby uwolnić się od Russella. Mimo wszelkich starań Piastriego, Leclerc zachował wystarczającą prędkość maksymalną na pierwszym zakręcie, aby utrzymać Piastriego na dystans.

Piastri wywalczył dłuższy czas wyścigu i w drugiej fazie wyścigu, jadąc na twardych oponach, przesunął się o dziewięć okrążeń; chociaż dogonił i wyprzedził Russella z względną łatwością, Leclerc okazał się znacznie trudniejszym orzechem do zgryzienia.

Carlos Sainz otrząsnął się po odpadnięciu z Q2 i zajął piąte miejsce dzięki serii dobrze przemyślanych wyprzedzeń, co pozwoliło mu na atak na Sergio Pereza, mimo silnej obrony Meksykanina, i awans na szóste miejsce.

Miało to być piąte miejsce, gdy dogonił Russella, ale Brytyjczyk zjechał do boksów, aby zaryzykować na miękkich oponach pod koniec wyścigu. Nie do końca się to udało, ponieważ Russellowi zabrakło czasu – a w rzeczywistości brakowało mu tempa – aby dogonić Pereza i stracić pozycję na torze.

Lewis Hamilton również wykonał solidny ruch odrabiania strat, aby zająć ósme miejsce, po tym jak również odpadł w Q2 i otrzymał karę przesunięcia na starcie za przeszkadzanie Perezowi. Pierre Gasly i Fernando Alonso uzupełnili pierwszą dziesiątkę, ten drugi zdegradował Nico Hulkenberga z punktów.