Jednym z największych problemów w energetyce jest sposób magazynowania wyprodukowanej energii. Naukowcy stale poszukują coraz wydajniejszych rozwiązań. A co, gdyby nasze domy były bateriami? Tę koncepcję rozwinęli naukowcy z Massachusetts Institute of Technology (MIT) i Uniwersytetu Harvarda w USA. Opis i rezultaty tych badań ukazały się na łamach pisma „The Proceedings of the National Academy of Sciences” (DOI: 10.1073/pnas.2304318120).

Cementowa bateria

Uczeni na całym świecie od lat pracują nad stworzeniem materiałów budowlanych, które byłyby zdolne do magazynowania energii. Ale cement, główny składnik betonu, zwykle jest słabym przewodnikiem elektrycznym. W ostatnich latach kilka zespołów badawczych stworzyło strukturalne superkondensatory, wzbogacając cement wysoce przewodzącymi formami węgla, takimi jak grafen lub nanorurki węglowe. Chociaż działają one dobrze, składniki potrzebne do ich wytworzenia są drogie.

W poszukiwaniu alternatywy badacze skupili się na sadzy, która już w starożytności była wykorzystywana przez człowieka jako czarny pigment. Powstaje w rezultacie niepełnego spalania materiałów o znacznej zawartości węgla. Co ważne, tania i powszechna na całym świecie sadza jest również wysoce przewodząca.

Stworzona przez amerykańskich uczonych mieszanka składa się z cementu, wody oraz sadzy. Z wymienionymi materiałami człowiek ma do czynienia przynajmniej od dwóch tysięcy lat. — Nasz materiał jest fascynujący, ponieważ mamy tu do czynienia z najczęściej używanym na świecie materiałem stworzonym przez człowieka, czyli cementem, który łączy się z sadzą, czyli kolejnym dobrze znanym z historii materiałem — za jego pomocą spisano Zwoje znad Morza Martwego — mówi Admir Masic, materiałoznawca z MIT. — Te materiały sprzed co najmniej dwóch tysięcy lat połączone w określony sposób, tworzą przewodzący nanokompozyt i wtedy sprawy stają się naprawdę interesujące — dodaje.