Dzieci autystyczne urodzone w zaniedbanych dzielnicach częściej wykazują nasilone objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) w średnim dzieciństwie i okresie dojrzewania w porównaniu z dziećmi urodzonymi w obszarach o większych zasobach, zgodnie z nowymi badaniami opublikowanymi w czasopiśmie Postępy JCPP. Badanie to jest pierwszym, które bada, w jaki sposób czynniki sąsiedzkie są powiązane z objawami ADHD u dzieci autystycznych i nieautystycznych, oferując nowe spojrzenie na potencjalne współdziałanie między warunkami środowiskowymi a zdrowiem psychicznym w populacjach neuroróżnorodnych.

Autyzm, znany formalnie jako zaburzenie ze spektrum autyzmu, jest chorobą neurorozwojową, która wpływa na sposób komunikacji, interakcji społecznych i przetwarzania informacji. Autyzm prezentuje szeroki zakres objawów i poziomów upośledzenia, od wyzwań w komunikacji społecznej i powtarzalnych zachowań po wyjątkowe zdolności w określonych obszarach. Podstawowe cechy autyzmu zazwyczaj ujawniają się we wczesnym dzieciństwie i utrzymują się przez całe życie, kształtując sposób, w jaki jednostki postrzegają i wchodzą w interakcje ze światem wokół nich.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD, to kolejne zaburzenie neurorozwojowe, ale charakteryzuje się uporczywymi wzorcami nieuwagi, nadpobudliwości i impulsywności. Objawy te mogą prowadzić do trudności w środowisku akademickim, zawodowym i społecznym. ADHD jest zazwyczaj diagnozowane w dzieciństwie, chociaż jego objawy mogą utrzymywać się do wieku dorosłego, czasami prowadząc do poważnych wyzwań życiowych, jeśli nie jest odpowiednio leczone.

Chociaż autyzm i ADHD to odrębne schorzenia, często współistnieją. Znaczna część dzieci autystycznych wykazuje również objawy ADHD, co może komplikować diagnozę, leczenie i codzienne funkcjonowanie. W przypadku tych dzieci obecność obu schorzeń może prowadzić do poważniejszych wyzwań, w tym większych trudności w szkole, bardziej wyraźnych problemów behawioralnych i bardziej złożonych potrzeb w zakresie wsparcia i interwencji.

Potrzeba przeprowadzenia badania wynika z rosnącej świadomości, że czynniki środowiskowe, w tym sąsiedztwa, w których dorastają dzieci, odgrywają kluczową rolę w ich rozwoju. Podczas gdy genetyka niewątpliwie przyczynia się zarówno do autyzmu, jak i ADHD, środowiska, w których żyją dzieci, mogą zaostrzać lub łagodzić nasilenie tych schorzeń. Poprzednie badania wykazały, że czynniki takie jak status społeczno-ekonomiczny rodziny i stres rodzicielski są powiązane z objawami ADHD, ale mniej uwagi poświęcono szerszemu środowisku sąsiedztwa.

Aby wypełnić tę lukę w wiedzy, badacze wykorzystali dane z dwóch szeroko zakrojonych, trwających badań: badania CHARGE (Childhood Autism Risks from Genetics and the Environment) i badania uzupełniającego ReCHARGE. Badania te dostarczyły bogatego źródła danych na temat dzieci z autyzmem, dzieci z opóźnieniami rozwojowymi bez autyzmu i dzieci rozwijających się prawidłowo, z których wszystkie zostały początkowo ocenione w wieku od 2 do 5 lat, a następnie ponownie ocenione w okresie od średniego dzieciństwa do okresu dojrzewania, w wieku od 8 do 20 lat.

Kluczowym elementem badania było wykorzystanie Child Opportunity Index 2.0 (COI), narzędzia mierzącego otoczenie sąsiedztwa w trzech domenach: edukacji, zdrowia i środowiska oraz czynników społecznych i ekonomicznych. Indeks ten obejmuje szeroki zakres wskaźników, takich jak obecność centrów edukacji wczesnoszkolnej, dostęp do terenów zielonych, średni dochód gospodarstwa domowego i wskaźniki zatrudnienia, zapewniając szczegółowy obraz warunków sąsiedztwa w momencie narodzin każdego dziecka.

Objawy ADHD mierzono przy użyciu Aberrant Behavior Checklist (ABC), dobrze znanego narzędzia oceny zaprojektowanego specjalnie dla dzieci z zaburzeniami neurorozwojowymi. Naukowcy skupili się na podskali nadpobudliwości psychoruchowej ABC, która wskazuje na objawy ADHD. Porównując te objawy w różnych grupach dzieci — tych z autyzmem, tych z opóźnieniami rozwojowymi, ale bez autyzmu, i dzieci rozwijających się typowo — naukowcy chcieli odkryć, w jaki sposób warunki sąsiedztwa w chwili urodzenia wpływają na objawy ADHD w miarę dorastania dzieci.

Naukowcy odkryli, że dzieci urodzone w dzielnicach o mniejszych możliwościach, mierzone wskaźnikiem COI, częściej wykazywały silniejsze objawy ADHD w okresie dzieciństwa i adolescencji. Związek ten był szczególnie silny u dzieci autystycznych, które wykazywały większą wrażliwość na wpływy otoczenia sąsiedzkiego w porównaniu z dziećmi z opóźnieniami rozwojowymi bez autyzmu i dziećmi rozwijającymi się typowo. Co ciekawe, podczas gdy zarówno dzieci autystyczne, jak i rozwijające się typowo doświadczały objawów ADHD, te z dzielnic o najmniejszych możliwościach miały znacznie silniejsze objawy.

„Odkryliśmy, że niektóre czynniki sąsiedzkie są silnie powiązane z objawami ADHD u dzieci autystycznych” – powiedziała Catrina Calub, pierwsza autorka artykułu. Calub jest badaczką podoktorską w laboratorium Julie Schweitzer, profesor na Wydziale Psychiatrii i Nauk Behawioralnych UC Davis oraz w Instytucie MIND.

„W tym badaniu nie znaleźliśmy tego efektu u dzieci rozwijających się prawidłowo ani u dzieci z innymi zaburzeniami rozwojowymi, tylko u dzieci autystycznych. Sugeruje to, że gdy dzieci autystyczne mieszkają w dzielnicach z mniejszymi zasobami, mają tendencję do bardziej wyraźnych objawów ADHD” – powiedział Calub.

Dalsza analiza wykazała, że ​​domena społeczno-ekonomiczna COI była najsilniejszym predyktorem objawów ADHD u dzieci autystycznych. Domena ta obejmuje takie czynniki, jak dochód gospodarstwa domowego, wskaźniki zatrudnienia i odsetek gospodarstw domowych z jednym rodzicem — wskaźniki zdrowia ekonomicznego i wsparcia społecznego w sąsiedztwie. Badanie wykazało, że podczas gdy nie było istotnych różnic w objawach ADHD między dziećmi autystycznymi z sąsiedztw o wysokich i niskich możliwościach we wczesnym dzieciństwie, w okresie od połowy dzieciństwa do okresu dojrzewania, dzieci z sąsiedztw o niskich możliwościach wykazywały znacznie wyższe objawy ADHD.

„Te wyniki są dość niepokojące” — powiedział Calub. „Osoby z autyzmem i ADHD są już bardziej narażone na dodatkowe wyzwania — behawioralne, poznawcze, emocjonalne i społeczne. Urodzenie się w dzielnicy o niskich dochodach stawia je w jeszcze gorszej sytuacji. To tylko potwierdza, że ​​potrzeba więcej zasobów dla obszarów niedostatecznie obsługiwanych, a w szczególności dla osób z takimi schorzeniami jak autyzm”.

Calub podkreślił, że konieczne są dalsze badania w celu ustalenia, czy wyniki te można uogólnić na szerszą populację.

„Ważne będzie, aby przyszłe badania były większe i bardziej zróżnicowane. Powinno to pomóc nam dowiedzieć się, czy warunki sąsiedztwa mogą również wpływać na objawy ADHD u innych grup, takich jak młodzież bez autyzmu lub u osób czarnoskórych, azjatyckich i rdzennych Amerykanów, którzy byli niedostatecznie reprezentowani w naszej próbie” – dodał Calub.

Schweitzer, współautor badania, zauważył, że wyniki te dostarczają wskazówek, które pomogą w opracowaniu ukierunkowanych strategii zapobiegawczych mających na celu zmniejszenie ryzyka nasilenia objawów ADHD.

„ADHD jest bardzo rozpowszechnione w populacji ogólnej i jest powszechne u młodzieży autystycznej. Jeśli znajdziemy sposoby na zwiększenie zasobów w tych dzielnicach, będziemy mieli potencjał, aby poprawić wyniki w zakresie zdrowia akademickiego, społecznego, psychicznego i fizycznego, szczególnie w przypadku młodzieży autystycznej, a także zmniejszyć długoterminowe koszty ekonomiczne” – wyjaśnił Schweitzer.

Autorami badania „Badanie związku warunków sąsiedzkich z objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u młodzieży autystycznej przy użyciu wskaźnika możliwości dziecka 2.0” są Catrina A. Calub, Irva Hertz-Picciotto, Deborah Bennett i Julie B. Schweitzer.