W naturze konie muszą uważać na drapieżniki, które mogą je zaatakować. Oznacza to, że nawet udomowione konie są tak zaprogramowane, że są świadome niebezpieczeństwa i łatwo je przestraszyć.

Niestety, ta tak zwana „reakcja zaskoczenia” lub „straszenie” jest odruchowa, a konie często nie potrafią odróżnić niebezpieczeństwa, jakie może stanowić pantera z Florydy, od plastikowej torby unoszącej się na ujeżdżalni. Niektóre konie reagują na te postrzegane zagrożenia, stając dęba, rzucając się lub wierzgając, co może stwarzać niebezpieczne sytuacje dla właścicieli i jeźdźców.

Naukowcy z University of Florida pracują nad identyfikacją genów, które wpływają na skłonność koni do reagowania na te „upiorne” plastikowe torby. Zidentyfikowanie tych cech genetycznych byłoby pierwszym krokiem w kierunku pewnego dnia selekcji lub hodowli koni o typach temperamentu, które preferujemy. Te wyniki badań mogą być oddalone o dekadę.

Samantha Brooks, profesor nadzwyczajny genetyki koni UF/IFAS i jej zespół przeprowadzili eksperyment na kilku grupach młodych koni, które są częścią programu hodowlanego UF/IFAS, który pomaga zrozumieć reakcje zaskoczenia.

Konie noszą bezprzewodowe czujniki tętna i są luzem w okrągłej kojcu. W ustalonych odstępach czasu w zasięgu wzroku zwierząt szybko otwierany jest parasol. Zespół przeanalizował zachowanie zwierząt i zmianę częstości akcji serca w trakcie i po początkowej reakcji zaskoczenia.

„Nie możemy czytać w ich myślach” — powiedział Brooks. „Ich tętno mówi nam, co dzieje się w środku, czego nie możemy zobaczyć na podstawie samej mowy ciała. Ciekawie było zobaczyć historie, jakie opowiedziały nam ich tętno”.

Z danych wyłoniły się dwie wyraźne grupy koni. Pierwsza grupa była zaskoczona otwarciem parasola, miała skok tętna, utrzymywała stan reaktywności lub hiper-czujności, w tym więcej czasu spędzała na patrzeniu i oddalaniu się od parasola. Druga grupa zaskoczyła podobnie jak pierwsza grupa podczas otwarcia parasola, ale z innym skutkiem. Konie doświadczyły skoku tętna, ale potem szybko się uspokoiły i kontynuowały swój dzień. Zwierzęta te postrzegały bodziec i uważały go za zaskakujący, ale nie przechodziły przez wzorce behawioralne unikania, strachu itp., Jak pierwsza grupa.

„Konie przystosowały się przez tysiące lat do życia z ludźmi” – powiedziała. „Niektóre z tych zmian obejmują zmniejszenie reakcji zaskoczenia i są naprawdę pomocne w lepszym zrozumieniu koni, z którymi obecnie pracujemy”.

Teraz, gdy wyłoniły się dwie wyraźne grupy, zespół wykorzysta te informacje i opracuje badanie mające na celu rozróżnienie elementów genetycznych, które składają się na reakcję koni na strach. Od każdego konia w badaniu pobrano próbki krwi i sierści do przyszłej analizy.

Wiedza o tym, jak genetyka wpływa na zachowanie, może pomóc koniom i właścicielom w znalezieniu odpowiedniego dopasowania. Być może upiorny koń nie jest najlepszą opcją dla 10-letniej 4-Her. Ale bardziej przerażający, nerwowy koń może lepiej pasować do wysokoenergetycznej „pracy”, takiej jak skoki przez przeszkody.

„Zrozumienie składu genetycznego każdego konia pomoże ci zrozumieć typ zwierzęcia, którego potrzebujesz” – powiedział Brooks. „Jeśli wcześnie dowiemy się, jakie są najprawdopodobniej naturalne tendencje tego zwierzęcia, możemy podejmować przemyślane decyzje dotyczące szkolenia i przyszłej kariery, aby dać koniowi najlepszą szansę na rozwinięcie swojego potencjału, zamiast stawać się problemem lub zagrożeniem”.

Ponadto zrozumienie reakcji konia na niewygodne sytuacje może mieć wpływ na to, jak traktuje się go podczas zabiegów medycznych, transportu i nie tylko.

„Ważne jest, aby znać te cechy, ponieważ mogą one mieć wpływ na to, jak ogólnie dbamy o konie” — powiedział dr Barclay Powell. student pracujący nad projektem. „Będzie to również niezwykle ważne w dziedzinie weterynarii. Jest to pomocne nie tylko dla osób zajmujących się zwierzętami, ale także dla dobrostanu koni”.

„Nie ma znaczenia, czy koń jest koniem wyścigowym, zwierzęciem terapeutycznym czy prowadzącym bryczkę, nieplanowana reakcja zaskoczenia jest na ogół problemem” — powiedział Brooks. „Dopiero zaczynamy drapać tę powierzchnię. Pełne zrozumienie może zająć nam 10 lat lub więcej, ale jest warte wysiłku”.

Projekt ten, finansowany przez Narodowy Instytut Wyżywienia i Rolnictwa, był wynikiem współpracy między naukowcami i studentami studiującymi genetykę koni, behawioryzm i nauki o dobrostanie.

„Badania te dały studentom i studentom możliwość zobaczenia badań w akcji i dowiedzenia się więcej o zachowaniu koni” – powiedziała Carissa Wickens, profesor nadzwyczajny UF/IFAS i partner badawczy. „Zaangażowani uczniowie nauczyli się bardzo wiele o przeprowadzaniu testów behawioralnych na poziomie terenowym i pracy z młodymi końmi. Podobało im się bycie częścią tego procesu, kolejny ekscytujący element tego projektu”.