Choć szczęścia rzeczywiście można się nauczyć, według nowych badań opublikowanych w czasopiśmie „Szczęścia” kluczem do utrzymania jego korzyści jest ciągła praktyka Wyższa edukacja. Wyniki badania, którego przedmiotem był kurs „Nauka o szczęściu” na Uniwersytecie w Bristolu, sugerują, że przyjęcie nawyków opartych na dowodach, takich jak wdzięczność, ćwiczenia, medytacja i prowadzenie dziennika, może znacznie poprawić samopoczucie, ale tylko pod warunkiem, że praktyki te będą utrzymywane w miarę upływu czasu.

Kurs Science of Happiness, oparty na kursie „Psychologia i dobre życie” Uniwersytetu Yale, ma na celu poprawę dobrostanu psychicznego poprzez pryzmat badań naukowych. Kurs ten, uruchomiony w 2018 roku, unika tradycyjnych egzaminów i zajęć, skupiając się zamiast tego na przekazywaniu wiedzy na temat tego, co współczesne, recenzowane badania z psychologii i neuronauki ujawniają na temat natury szczęścia.

Kurs obejmuje szereg tematów, od biologicznych i środowiskowych determinantów szczęścia po praktyczne porady dotyczące wspierania dobrostanu psychicznego. Kurs zachęca uczniów do angażowania się w działania oparte na dowodach — zwane „happy hackami”. Podejście to ma na celu nie tylko edukację, ale także wyposażenie uczniów w narzędzia umożliwiające aktywną poprawę własnego zdrowia psychicznego.

Wcześniejsze badania sugerowały, że kursy psychoedukacyjne mogą w krótkim okresie poprawić dobrostan psychiczny, nie było jednak pewne, czy ta poprawa utrzyma się na dłuższą metę. Naukowcy rozpoczęli obecne badanie, aby sprawdzić, czy uczestnictwo w ustrukturyzowanym programie edukacyjnym, takim jak Science of Happiness może stanowić trwały sposób na poprawę dobrostanu psychicznego uczniów.

Systematycznie badając długoterminowe skutki takich kursów psychoedukacyjnych, zespół starał się odkryć, czy początkowe korzyści zaobserwowane w zakresie dobrostanu uczniów mogą się utrzymać w czasie.

Na potrzeby badania naukowcy zebrali dane od studentów, którzy wzięli udział w kursie Science of Happiness i odpowiedzieli na kolejne ankiety. Początkowo zaproszenia wysłano do grupy 905 studentów, którzy w poprzednich latach wzięli udział w ankietach dotyczących samopoczucia przed i po kursie, z czego 638 posiadało pełne dane przed i po kursie. Spośród nich 228 studentów wzięło udział w długoterminowej ankiecie uzupełniającej, która odbyła się w okresie od 12 do 29 miesięcy po zakończeniu kursu.

Do pomiaru dobrostanu w badaniu wykorzystano kilka dobrze zweryfikowanych instrumentów. Do oceny ogólnego dobrostanu psychicznego wykorzystano Krótką Skalę Dobrostanu Psychicznego Warwick-Edinburgh. Skala ta jest powszechnie uznawana za rzetelną i trafną w pomiarze pozytywnych aspektów zdrowia psychicznego. W przypadku lęku wykorzystano Kwestionariusz Uogólnionych Zaburzeń Lękowych (GAD-7). samotność oceniano za pomocą 3-punktowej wersji Skali Samotności UCLA.

Początkowo studenci, którzy uczestniczyli w kursie, zgłaszali znaczną poprawę ogólnego dobrostanu, przy zaobserwowanym wzroście wyników w Krótkiej Skali Dobrostanu Psychicznego Warwick-Edinburgh o 10 do 15%. Ten natychmiastowy impuls podkreśla skuteczność kursu w poprawie zdrowia psychicznego uczniów w perspektywie krótkoterminowej.

Około połowa respondentów (50,67%) stwierdziła, że ​​kontynuuje przynajmniej jedną z wprowadzonych na kursie praktyk zwiększających poczucie szczęścia, takich jak wyrażanie wdzięczności, praktykowanie uważności lub medytacji, regularna aktywność fizyczna, prowadzenie dziennika czy wykonywanie czynności życiowych. życzliwość. Wśród nich wdzięczność była najczęściej kontynuowaną praktyką.

Kiedy naukowcy przeprowadzili oceny uzupełniające do 29 miesięcy po zakończeniu kursu, wyłonił się pełen niuansów obraz. Poprawa samopoczucia, której doświadczyli uczniowie, nie była z natury trwała. Tylko tym, którzy aktywnie kontynuowali praktykowanie „hacków szczęścia” poznanych podczas kursu, udało się utrzymać lepszy poziom dobrostanu w dłuższej perspektywie.

„To badanie pokazuje, że samo ukończenie kursu – czy to na siłowni, na odosobnieniu medytacyjnym, czy na kursie szczęścia opartym na dowodach, takim jak nasz – to dopiero początek: musisz zobowiązać się do regularnego korzystania z tego, czego się nauczysz” – wyjaśnił Bruce Hood, starszy autor badania i profesor psychologii rozwojowej w społeczeństwie na Uniwersytecie w Bristolu.

„Większość tego, czego uczymy, kręci się wokół pozytywnych interwencji psychologicznych, które odwracają twoją uwagę od siebie, pomagając innym, przebywając z przyjaciółmi, okazując wdzięczność lub medytując. Jest to przeciwieństwo obecnej doktryny „samoopieki”, ale niezliczone badania wykazały, że wyjście z własnych myśli pomaga nam uciec od negatywnych rozmyślań, które mogą być przyczyną wielu problemów ze zdrowiem psychicznym.

Badanie podkreśla znaczenie proaktywnego podejścia do zdrowia psychicznego. Badanie ma jednak pewne ograniczenia, takie jak możliwość błędu systematycznego w odpowiedziach i wyzwania związane z zapewnieniem reprezentatywnej próby w długoterminowych obserwacjach. Zastrzeżenia te torują drogę przyszłym badaniom, które pozwolą na dalsze udoskonalenie naszej wiedzy na temat skutecznego utrzymywania dobrostanu psychicznego poprzez kursy psychoedukacyjne.

Badanie „Długoterminowa analiza kursu psychoedukacyjnego dotyczącego dobrostanu psychicznego studentów uniwersytetu”, Catherine Hobbs, Sarah Jelbert, Laurie R. Santos i Bruce Hood.