Początki Piktów były lokalne na Wyspach Brytyjskich, a nie z migracji na dużą skalę z egzotycznych miejsc na wschodzie, sugerują nowe badania.

Badanie pomaga rzucić nowe światło na pochodzenie Piktów, o których po raz pierwszy wspomniano pod koniec III wieku n.e. Szkocja.

Bioarcheolodzy przeprowadzili właśnie pierwszą szeroko zakrojoną analizę genomów Piktów, ujawniając długotrwałą ciągłość genetyczną w niektórych regionach Wysp Brytyjskich.

Naukowcy stwierdzili, że w okresie średniowiecza uważano, że Piktowie byli imigrantami z Tracji (na północ od Morza Egejskiego), Scytii (Europa Wschodnia) lub wysp na północ od Wielkiej Brytanii, ale ponieważ pozostawili po sobie niewiele źródeł pisanych, niewiele wiadomo na ich temat ich pochodzenia lub związków z innymi grupami kulturowymi mieszkającymi w Wielkiej Brytanii.

Badanie zostało przeprowadzone przez międzynarodowy zespół kierowany przez naukowców z Liverpool John Moores University (LJMU) i University of Aberdeen.

Dr Adeline Morez, wykładowca wizytujący w Szkole Nauk Biologicznych i Środowiskowych LJMU i główna autorka badania, powiedziała: „Nasze odkrycia potwierdzają ideę ciągłości regionalnej między późną epoką żelaza a okresem wczesnego średniowiecza i wskazują, że Piktowie byli miejscowi na Wysp Brytyjskich w swoim pochodzeniu, ponieważ ich pula genów pochodzi ze starszej epoki żelaza, a nie z migracji na dużą skalę, z egzotycznych miejsc daleko na wschodzie.

„Jednak porównując próbki z południowego i północnego Pictlandu, możemy również zobaczyć, że nie były one jedną jednorodną grupą i że istnieją pewne wyraźne różnice, które wskazują na wzorce migracji i mobilności w ciągu całego życia, które wymagają dalszych badań”.

Naukowcy wykorzystali metody Identity-By-Descent (IBD) do porównania dwóch wysokiej jakości genomów piktyjskich zsekwencjonowanych od osób wydobytych z cmentarzy z epoki piktyjskiej w Lundin Links w Fife (Southern Pictland) i Balintore w Easter Ross (Northern Pictland) z tymi z wcześniej opublikowane starożytne genomy, jak również współczesna populacja.

Analiza genomów mitochondrialnych z Lundin Links dostarczyła również wglądu w inną teorię na temat Piktów – że praktykowali oni formę matrylinii, w której sukcesja i być może dziedziczenie przechodziło na syna siostry, a nie bezpośrednio przez linię męską.

Badacze powiedzieli, że w systemie matrylokalnym spodziewaliby się znaleźć kobiety pozostające w miejscu urodzenia po ślubie i przez całe życie.

Jednak w Lundin Links różnorodność mitochondrialnego DNA odziedziczonego po matce sugeruje, że tak nie było.

Naukowcy stwierdzili, że to odkrycie podważa starsze hipotezy, że sukcesja Piktów była przekazywana ze strony matki i rodzi dalsze pytania dotyczące naszego rozumienia społeczeństwa Piktów i jego organizacji.

Współautor, prof. Joel D Irish z LJMU, dodał: „Wśród ludów obecnych w Wielkiej Brytanii w pierwszym tysiącleciu n.e. Piktowie są jednymi z najbardziej tajemniczych”.

„Ich charakterystyczne cechy kulturowe, takie jak symbole piktyjskie oraz niedostatek źródeł literackich i archeologicznych, zaowocowały wieloma różnymi hipotezami dotyczącymi ich pochodzenia, stylu życia i kultury – których kulminacją był tak zwany„ problem piktyjski ”.

Dr Linus Girdland Flink, University of Aberdeen i Visiting Research Fellow w LJMU, wyjaśnił: „Nasze wyniki DNA pokazują, że osoby z zachodniej Szkocji, Walii, Irlandii Północnej i Northumbrii wykazują wyższy stopień współdzielenia tożsamości przez pochodzenie (IBD) z genomy piktyjskie, co oznacza, że ​​są one genetycznie najbardziej podobne wśród współczesnych populacji”.

Badanie zostało opublikowane w ogólnodostępnym czasopiśmie Plos Genetics.