Z analizy wynika, że ​​kilka mechanizmów może pomóc wyjaśnić, dlaczego niskie spożycie soli prowadzi do insulinooporności. Po pierwsze, niska zawartość soli aktywuje układ renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS) i zwiększa poziom hormonów stresu, takich jak noradrenalina. Aktywacja RAAS i zwiększona aktywność współczulnego układu nerwowego są powiązane z rozwojem insulinooporności.
Ograniczenie soli zmniejsza również objętość krwi i przepływ krwi do tkanek, takich jak mięśnie szkieletowe. Utrudnia to dostarczanie glukozy i insuliny do tkanki mięśniowej, pogarszając insulinooporność. Przepływ krwi w mięśniach jest krytyczny dla umożliwienia insulinie promowania wychwytu glukozy.
„Zauważono, że w przypadku nadciśnienia występuje oporność na rozszerzające naczynia krwionośne działanie insuliny” – wyjaśnił DiNicolantonio. „Insulina zwiększa swoją zdolność do promowania wychwytu glukozy poprzez działanie zwiększające przepływ krwi przez mięśnie szkieletowe”.
Oprócz insuliny, w przeglądanych badaniach konsekwentnie stwierdzono, że diety niskosolne podnoszą poziom glukozy, cholesterolu LDL, trójglicerydów i hormonów stresu, takich jak noradrenalina i renina. W niektórych przypadkach obniżają również poziom cholesterolu HDL.
„Umiarkowana dieta z ograniczeniem soli wydaje się znacznie zwiększać stężenie peptydu C insuliny” – zauważono w jednym z badań uwzględnionych w analizie. „Wnioskiem jest, że ograniczenie soli może zwiększać insulinooporność u pacjentów z nadciśnieniem”.
Być może najbardziej niepokojący jest fakt, że w recenzowanych badaniach obniżenie ciśnienia krwi obserwowane przy niskim spożyciu soli było na ogół niewielkie lub nieistotne. W rzeczywistości u pewnej podgrupy osób na diecie o niskiej zawartości soli zaobserwowano wzrost ciśnienia krwi. Sugeruje to, że negatywne skutki metaboliczne ograniczenia soli przewyższają wszelkie niewielkie korzyści związane z ciśnieniem krwi.
„W niniejszym badaniu korzyści netto w zakresie ryzyka sercowo-naczyniowego wynikające ze średniego obniżenia ciśnienia krwi o zaledwie 1,1 mmHg mogą z nawiązką zostać zrekompensowane wzrostem poziomu cholesterolu, insuliny, noradrenaliny i hematokrytu wynikającym z ograniczenia spożycia soli” – stwierdzono w jednym z badań zbadanych w analiza.
Jedzenie na wynos? Zachowaj ostrożność w przypadku sztywnych zaleceń dotyczących niskiej zawartości soli, szczególnie w przypadku osób cierpiących na problemy z insulinoopornością lub narażonych na ryzyko takich problemów, jak otyłość, wysokie ciśnienie krwi i cukrzyca. W niektórych przypadkach uzasadnione może być umiarkowane ograniczenie soli pod nadzorem lekarza, ale skrajne ograniczenie może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.
Osoby martwiące się wysokim ciśnieniem krwi powinny w pierwszej kolejności skupić się na zwiększeniu spożycia pokarmów bogatych w potas, takich jak owoce, warzywa, fasola, orzechy, nasiona i produkty pełnoziarniste. W badaniach klinicznych wykazano, że potas obniża ciśnienie krwi, przy niewielkim ryzyku. Utrata masy ciała, ćwiczenia, sen i redukcja stresu to także krytyczne czynniki związane ze stylem życia, na które należy zwrócić uwagę w pierwszej kolejności.
Przed wprowadzeniem poważnych zmian w diecie porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby opracować najlepszy plan kontroli ciśnienia krwi dostosowany do Twoich indywidualnych potrzeb zdrowotnych. Zmiany stylu życia należy dostosować w oparciu o osobiste czynniki ryzyka i profil metaboliczny.

Źródło