Czy stać nas na to? Wykazano, że pomimo tego, że Hindusi znajdują się blisko równika, mają we krwi niski poziom 25(OH)D (zwanego dalej D) z różnych powodów, w tym z powodu unikania słońca i ekstremalnego zanieczyszczenia powietrza. Rzućmy okiem na najważniejsze wnioski.

Czy u dzieci i młodzieży (grupa wiekowa 1-18 lat) należy stosować empiryczną suplementację witaminą D?

Panel sugeruje, że dla tej grupy suplementacja witaminą D aby zapobiec krzywicy żywieniowej (wciąż obserwowanej w Indiach) i potencjalnie zmniejszyć ryzyko infekcji dróg oddechowych. Obejmuje to żywność wzbogaconą lub suplementy. W badaniu przeprowadzonym w 2014 roku wykazano, że u ponad połowy dzieci w szkołach w Delhi poziom D wynosi poniżej 12 ng/ml, co jest bardzo niskim poziomem. W badaniach indyjskich 1000 IU/dzień było w stanie skorygować niedobór.

Czy suplementację witaminy D powinny stosować osoby dorosłe <50. roku życia?

Panel był przeciwny rutynowej suplementacji witaminą D. Jednakże w Indiach, biorąc pod uwagę wysoką częstość występowania i niższy wiek wystąpienia osteoporozy/złamań oraz niższy poziom D, można rozważyć suplementację, szczególnie wśród osób o słabej ekspozycji na światło słoneczne oraz w miesiącach zimowych w środowisku miejskim.

Czy suplementację powinni stosować osoby dorosłe w wieku >75 lat?

W przypadku ogólnej populacji w tej grupie wiekowej panel zasugerował suplementację ze względu na jej potencjał obniżania ryzyka śmiertelności. Dzieje się tak niezależnie od wyjściowego poziomu D. Zalecane są dawki dzienne w zakresie 900-1000 jednostek/dzień. W tej grupie wiekowej występuje zazwyczaj wysoki odsetek chorób kości/osteoporozy i mniejszy odsetek osób zdrowych. Decyzję powinien podjąć lekarz w zależności od stanu chorobowego.

A co z ciążą?

Panel zaleca suplementację witaminy D w czasie ciąży, ze względu na jej potencjał zmniejszania ryzyka stanu przedrzucawkowego, śmiertelności wewnątrzmacicznej, porodu przedwczesnego i śmiertelności noworodków. Dzieje się tak niezależnie od poziomu D. Badacze stosowali szeroki zakres dawek (600–5000 IU/dzień), a optymalna dawka pozostaje do ustalenia. Średnia dzienna dawka w badaniach wynosiła ~2500 IU/dzień. Wobec braku badań ustalających optymalną dawkę, dla Hindusów bezpiecznym wyborem byłoby ~2000 IU/dzień w ciąży.

A co ze stosowaniem witaminy D przez osoby dorosłe ze stanem przedcukrzycowym?

W przypadku dorosłych ze stanem przedcukrzycowym panel zasugerował suplementację w celu zmniejszenia ryzyka progresji do pełnoobjawowej cukrzycy, oprócz modyfikacji stylu życia. W badaniach stosowano szeroki zakres dawek. Do uzyskania takiego efektu prawdopodobnie wystarczy dawka ~2000 IU dziennie. Jest to ważne (i nowe) zalecenie w kontekście Indii, gdzie częstość występowania i liczba osób ze stanem przedcukrzycowym jest wysoka (15,3%, 136 milionów).

Czy tam, gdzie jest to wskazane, należy stosować dzienną niższą dawkę witaminy D w porównaniu z okresowymi większymi dawkami witaminy D?

U osób dorosłych w wieku 50 lat i starszych, które mają wskazania do suplementacji lub leczenia witaminą D, panel sugeruje codzienną, niższą dawkę witaminy D. W przypadku Hindusów dobrą opcją jest dzienna dawka 1000-2000 IU/dzień.

(Przy udziale prof. S. Bhadady, szefa endokrynologii, PGI Chandigarh i generała dywizji (w stanie spoczynku) RK Marwaha, endokrynologa, DRDO, Delhi)