POMPEII, Włochy (AP) – Nowo odrestaurowane pozostałości bogatego domu w Pompejach, który prawdopodobnie należał do dwóch byłych niewolników, którzy wzbogacili się dzięki handlowi winem, oferują odwiedzającym wyjątkowy wgląd w szczegóły życia domowego w skazanym na zagładę rzymskim mieście.

We wtorek po 20 latach renowacji oficjalnie odsłonięto Dom Wettiuszów, po łacinie Domus Vettiorum. Nowe życie zyskały freski z najnowszej mody w dekoracjach ściennych Pompei, zanim kwitnące miasto zostało pogrzebane pod pyłem wulkanicznym wściekle wypluwającym z Wezuwiusza w 79 rne.

Odsłonięcie odrestaurowanego domu to kolejny znak odrodzenia Pompei, które nastąpiło po dziesięcioleciach nowoczesnego zaniedbania biurokratycznego, powodzi i grabieży dokonywanych przez złodziei w poszukiwaniu artefaktów na sprzedaż.

To zachwyca turystów i nagradza ekspertów kuszącymi świeżymi wglądami w codzienne życie tego, co jest jedną z najbardziej znanych pozostałości starożytnego świata.

„Dom Vettich jest jak historia Pompei, a właściwie rzymskiego społeczeństwa w jednym domu” – zachwycał się dyrektor Pompejów, Gabriel Zuchtriegel, popisując się w zeszłym miesiącu częścią domus, znaną jako Pokoje Kupidyna.

„Widzimy tutaj ostatnią fazę pompejańskiego malowidła ściennego z niesamowitymi szczegółami, więc możesz stać przed tymi obrazami godzinami i wciąż odkrywać nowe szczegóły” – powiedział The Associated Press energiczny dyrektor parku archeologicznego przed publiczną inauguracją.

„Masz więc tę mieszankę: natura, architektura, sztuka. Ale to także opowieść o życiu społecznym społeczeństwa pompejańskiego, a właściwie świata rzymskiego w tej fazie historii” – dodał Zuchtriegel.

Poprzednie prace konserwatorskie, które obejmowały wielokrotne nakładanie parafiny na ściany pokryte freskami w nadziei na ich zachowanie, „powodowały, że z czasem stawały się one bardzo rozmyte, ponieważ tworzyły się bardzo grube i nieprzejrzyste warstwy, co utrudniało„ odczytanie ”fresku” – powiedział. Stefania Giudice, dyrektor restauracji fresków.

Ale wosk służył do ich niezwykłej konserwacji.

Zuchtriegel zaryzykował, że świeże „odczyty” odrodzonego fresku „odzwierciedlają sny, wyobraźnię i niepokoje właścicieli, ponieważ żyli między tymi obrazami”, które obejmują greckie postacie mitologiczne.

A kim byli ci właściciele? Vettis to dwaj mężczyźni — Aulus Vettius Conviva i Aulus Vettius Restitutus. Oprócz tego, że mieli wspólne imiona, mieli wspólną przeszłość – nie jako potomkowie szlacheckich rodzin rzymskich przyzwyczajonych do bogactwa, ale raczej, jak twierdzą eksperci z Pompejów, prawie na pewno jako niegdyś zniewoleni mężczyźni, którzy zostali później uwolnieni.

Uważa się, że wzbogacili się dzięki handlowi winem. Chociaż niektórzy postawili hipotezę, że obaj byli braćmi, nie ma co do tego pewności.

W salonie, zwanym Salą Penteusza, fresk przedstawia Herkulesa jako dziecko, miażdżącego dwa węże, jako ilustrację epizodu z życia greckiego bohatera. Według mitologii Hera, bogini żona Zeusa, wysłała węże, by zabiły Herkulesa, ponieważ była wściekła, że ​​narodził się ze związku Zeusa ze śmiertelniczką Alcmeną.

Czy Aulus Vettius Conviva i Aulus Vettius Restitutus mogli w jakiś sposób rozpoznać własną historię życia w postaci Herkulesa, który pokonywał kolejne wyzwania w swoim życiu?

To pytanie intryguje Zuchtriegela.

Po latach niewoli mężczyźni „mieli potem niesamowitą karierę i osiągnęli najwyższe stopnie lokalnej społeczności, przynajmniej ekonomicznie”, sądząc po ich ekskluzywnym domus i ogrodzie, powiedział Zuchtriegel. „Ewidentnie starali się pokazać swój nowy status także poprzez kulturę i greckie obrazy mitologiczne, a chodzi o powiedzenie:„ Udało się, więc jesteśmy częścią tej elity ”” świata rzymskiego.

Architekt Pompejów, dyrektor prac konserwatorskich, Arianna Spinosa, nazwała odrestaurowany dom „jednym z kultowych domów Pompejów. Rezydencja „reprezentuje pompejański domus par excellence, nie tylko ze względu na freski o wyjątkowym znaczeniu, ale także ze względu na układ i architekturę”.

Ozdobne marmurowe wanny i stoły otaczają ogród.

Po raz pierwszy odkopany podczas wykopalisk archeologicznych pod koniec XIX wieku, domus został zamknięty w 2002 roku z powodu pilnych prac konserwatorskich, w tym podparcia dachu. Po częściowym ponownym otwarciu w 2016 roku został ponownie zamknięty w 2020 roku na ostatnią fazę prac, która obejmowała renowację fresków oraz podłogi i kolumnad.