Jak wynika z komunikatu prasowego, Lajos Berkes z Uniwersytetu Humboldta w Berlinie i Gabriel Nocchi Macedo z Uniwersytetu w Liège w Belgii, dwaj papirolodzy, datują je na IV lub V wiek.

Odszyfrowali fragment i zidentyfikowali go jako fragment Ewangelii dzieciństwa Tomasza, biblijny apokryf — czyli dzieło spoza przyjętego kanonu Pisma Świętego — które prawdopodobnie zostało napisane w II wieku naszej ery. To czyni go najstarszym zachowanym egzemplarzem tej konkretnej ewangelii.

Fragment ten jest „niezwykle interesujący dla badań” – stwierdził Berkes w oświadczeniu, zauważając, że oferuje „nowy wgląd w transmisję tekstu”. Nocchi Macedo stwierdził, że potwierdza to oceny zawarte w Ewangelii Dzieciństwa Tomasza pierwotnie został napisany w języku greckim.

Kiedy badacze zauważyli w dokumencie słowo „Jezus”, odszyfrowali je „lista po literze” i szybko zdali sobie sprawę, że nie może to być dokument codziennego użytku – powiedział Berkes. Kluczowe terminy, takie jak „pianie” i „gałąź”, pozwoliły im porównać go z innymi tekstami wczesnochrześcijańskimi i zidentyfikować go jako wczesną kopię Ewangelii Dzieciństwa Tomasza. Niezdarny zapis rękopisu przez długi czas był postrzegany jako oznaka nieistotnego dokumentu, ale obecnie badacze uważają, że powstał on w ramach ćwiczeń w szkole lub klasztorze.

W oświadczeniu zauważono, że apokryfy biblijne, od greckiego apokryphos oznaczającego „ukryte”, to historie, które nie trafiły do ​​Biblii, ale były szeroko czytane w starożytności i średniowieczu. Chociaż sekty chrześcijańskie nie są zgodne co do statusu i zakresu apokryfów, według Australijskiego Centrum Apologetyki Chrześcijańskiej, Stypendium i Edukacji są one badane od dawna, zapewniając kontekst umożliwiający zrozumienie tła Nowego Testamentu.

Michael Zellmann-Rohrer, papirolog z Macquarie University w Sydney, który bada starożytną religię i magię, nazwał dekodowanie fragmentu „ekscytującym odkryciem”.

„Mamy tu jeszcze jedno świadectwo różnorodności pism chrześcijańskich przed opracowaniem stałego kanonu” – stwierdził w e-mailu, zauważając, że oferuje on również „szczegółowe spojrzenie na kształt, w jakim jeden taki niekanoniczny tekst został skopiowany i przeczytany w Późna starożytność”.

Dodał, że „trudno jest uzyskać pewność w przypadku fragmentarycznych tekstów, takich jak papirusy”, ale nazwał proponowaną identyfikację „wysoce prawdopodobną”.

Zauważa, że ​​chociaż ewangelie kanoniczne wspominają już o narodzinach Jezusa, jest to „najstarszy zapis rękopisowy, który szczegółowo poświadcza dzieciństwo Jezusa”.

Słowa na fragmencie Uważa się, że są one częścią historii, w której w pobliżu bawi się pięcioletni Jezus strumień i glinę, którą znajdzie w błocie, w wróble. Kiedy Józef karci go i pyta, dlaczego robi to w szabat, czyli dzień odpoczynku, Jezus klaszcze w dłonie i postacie ożywają.

Zellmann-Rohrer powiedziała, że ​​żartobliwy charakter odcinka twierdzenie, że Jezus stworzył życia z substancji nieożywionej, a ukazana „tekstura relacji między Jezusem a Józefem” „w znaczący sposób wzbogaca obraz dzieciństwa Jezusa, jaki otrzymujemy z ewangelii kanonicznych”.