Jeśli Nowy Jork jest miastem, które nigdy nie śpi, to w jaki sposób nie pozwala ci zasnąć w nocy? To także zapada się.

Nowe badanie wykazało, że Wielkie Jabłko stopniowo spada, częściowo z powodu ciężaru drapaczy chmur, z których słynie betonowa dżungla.

Zejście sprawia, że ​​metropolia jest bardziej podatna na podnoszący się poziom mórz i powodzie przybrzeżne spowodowane zmianami klimatycznymi, zauważyli naukowcy.

Artykuł, opublikowany w tym miesiącu w czasopiśmie Przyszłość Ziemi czasopismo, starali się oszacować, w jaki sposób rozległa infrastruktura miasta wpływa na osiadanie.

Osiadanie to zatapianie masy lądowej spowodowane naturalnymi procesami, takimi jak erozja, lub działalnością człowieka, taką jak wydobycie minerałów.

Geolodzy obliczyli, że ponad milion budynków Nowego Jorku złożyło się na łączną masę 1,68 biliona funtów (762 miliardów kilogramów) nacisku na ziemię.

CNN podało, że jest to równowartość około 1,9 miliona w pełni zatankowanych Boeingów 747-400.

W raporcie stwierdzono, że kapitał finansowy Ameryki tonie w średnim tempie od jednego do dwóch milimetrów rocznie.

Badania dodały, że niektóre obszary zbudowane na miękkich skałach lub na sztucznych wysypiskach osiadały nawet cztery i pół milimetra rocznie.

Ale budowanie mniejszej liczby drapaczy chmur nie rozwiąże problemu, powiedział AFP główny autor Tom Parsons.

„Główną przyczyną osiadania w Nowym Jorku i wzdłuż większości wschodniego wybrzeża jest tektoniczna i nie można jej zatrzymać” – powiedział geofizyk z US Geological Survey.

Osiadanie ma zaostrzyć wpływ podnoszenia się poziomu mórz spowodowanego ociepleniem temperatur i topnieniem czap lodowych na świecie.

Organizacja Sea Level Rise.org twierdzi, że poziom wody wokół Nowego Jorku jest o dziewięć cali wyższy niż w 1950 roku.

Władze miasta przewidują, że do 2050 roku otaczające wody podniosą się o 20-30 cali.

Stan wydaje miliardy dolarów na budowę wałów morskich, podnoszenie dróg i poprawę drenażu, aby złagodzić ryzyko.

Ale nisko położone obszary już odczuły ciężar niszczycielskich powodzi spowodowanych bardziej intensywnymi burzami.

Huragan Sandy w 2012 roku zabił ponad 40 nowojorczyków, zniszczył około 300 domów i pozostawił dziesiątki tysięcy ludzi bez prądu.

Huragan Ida w 2021 roku spowodował śmierć kilkunastu osób w Nowym Jorku, wielu po tym, jak nie byli w stanie uciec z zalanych piwnic.

Parsons powiedział, że nie można powiedzieć, kiedy części Nowego Jorku znajdą się pod wodą, ale tak się stanie.

„Zbyt trudno jest przewidzieć nawet trudny czas, ponieważ podczas gdy osiadanie miast jest względnie stałe, prognozy wzrostu poziomu mórz są niepewne i zależą od oczekiwanych przyszłych wskaźników emisji gazów cieplarnianych” – powiedział AFP.

Nowy Jork nie jest jedynym dużym miastem na świecie, które tonie.

Osiadanie i podnoszący się poziom wody podsyciły obawy, że pewnego dnia Wenecja może zostać całkowicie zatopiona.

A Dżakarta tonie w tak zastraszającym tempie z powodu nadmiernego wydobycia wód gruntowych, że Indonezja przenosi swoją stolicę.