Dla polskiego ambasadora Grzegorza Kowala szansa spędzenia jeszcze jednego dnia w Pahīatua przed wyjazdem z Nowej Zelandii zapewniła „niezapomniane wspomnienie”.

Ambasador, który powróci do Warszawy po zakończeniu swojej kadencji pod koniec lipca, przybył do gminy dystryktu Tararua na początku tego miesiąca, aby wziąć udział w obchodach Dnia Polskiej Flagi Narodowej.

Wyjaśnia, że ​​maj jest historycznie i tradycyjnie miesiącem świętowania Polaków, zarówno tych mieszkających w kraju, jak i tych, którzy mieszkają za granicą.

Obchody rozpoczynają się 1 maja, czyli Świętem Pracy w Polsce i trwają do 3 maja, czyli Święta Konstytucji.

2 maja przypada Dzień Polonii i Polaków przebywających za granicą oraz dzień flagi narodowej.

Miasteczko Pahīatua jest szczególnie związane z Polską, gdyż w tym miejscu znajdował się obóz dla polskich dzieci wysłanych w 1944 roku ze zniszczonej wojną Europy do Nowej Zelandii.

Radna okręgu Tararua, Alison Franklin, twierdzi, że pomysł obchodów Dnia Flagi Narodowej Polski wyszedł początkowo z Muzeum Pahīatua i uznano, że ten dzień powinien zostać upamiętniony.

Na pokładzie było kilka lokalnych firm, udekorowano witryny sklepowe, a ambasadora zaproszono na przyjęcie obywatelskie.

„Pomyśleliśmy, że to ważne, aby był obecny w tak wyjątkowym dniu” – mówi Alison.

Uroczystość obejmowała podniesienie polskiej flagi, spacer po mieście w celu obejrzenia wystaw wystawowych oraz wizytę w muzeum.

Ambasador Kowal twierdzi, że flaga nie tylko symbolizuje polską narodowość. Stanowi także graficzny symbol jego kraju.

„To opowieść, która jest głęboko związana z naszym duchem i dziedzictwem”.

Mówi, że gdy ludzie walczyli o niepodległość, to walczyli pod polską flagą.

„W czasach, gdy pozbawiano nas państwa, te barwy podnosiły naszego ducha narodowego.

„Ludzie umierali w jej obronie, a także celebrowano to w najważniejszych momentach naszej historii”.

Związek z Pahīatuą jest także częścią historii opowiedzianej pod flagą.

„Dla polskich sierot, które w 1944 roku przybyły do ​​Nowej Zelandii, było nieznane wszystko poza polską flagą, która przypominała im o utraconej ojczyźnie.

„I tym symbolem zostali powitani przez obywateli małego, ale dumnego nowozelandzkiego miasteczka”.

Ambasador Kowal powiedział, że przespacerowanie się tego dnia ulicami Pahīatua w towarzystwie przedstawicieli Polonii w Nowej Zelandii oraz urzędników Pahīatua było dla niego zaszczytem.

„Dzień spędzony w Pahīatua pozostanie we mnie niezapomnianym wspomnieniem o więzi między dwoma narodami, która została wyrzeźbiona pośrodku południowo-wschodniej Wyspy Północnej podczas mrocznych dni II wojny światowej”.

Gościem na przyjęciu była także dyrektor generalna Pukaha/Mt Bruce, Emily Court, która wspomniała o silnych powiązaniach między rezerwatem dzikiej przyrody a ambasadorem, ponieważ był on gościem w zeszłym roku na ceremonii nadania imienia pisklęciu kiwi, Porana, pochodzącej z ostatni znany biały kiwi wciąż żyjący w niewoli – Mapuna.

Porana ma wkrótce zostać wypuszczona na wolność.

Tymczasem plany są już zaawansowane, aby uczcić 80. rocznicę przybycia polskich dzieci do Nowej Zelandii i zorganizować dwudniowe wydarzenie w listopadzie.