Rachel Reeves złoży w poniedziałek oświadczenie przed parlamentem, w którym zapewni, że będzie „uczciwa” co do skali wyzwań finansowych, z jakimi musi zmierzyć się nowy rząd Partii Pracy.

Nie chodzi o nową politykę ani o świeżą prognozę dotyczącą pożyczek.

Zamiast tego urzędnicy Ministerstwa Skarbu przeanalizowali plany poszczególnych resortów w celu wykrycia nieoczekiwanych kosztów i potencjalnych cięć w usługach publicznych, wynikających z planów wydatków odziedziczonych po poprzednim rządzie.

Publikowanie pełnego wad i zalet audytu presji wydatków publicznych jest ryzykowne. Będzie to poważny test dla nowego kanclerza.

Kiedy stanie i powie parlamentarzystom, że odkryła miliardy funtów nieoczekiwanych wydatków, wielu z nich będzie miało pytania.

Czy te naciski są naprawdę nieoczekiwane? Czy zostały uratowane przed niszczarką akt ostatniego rządu?

Pierwszym zadaniem nowego kanclerza jest zdobycie wiarygodności u inwestorów – i wyborców. Wszystko, co minister finansów osiąga gospodarczo, staje się łatwiejsze, gdy ma to zaufanie.

Jednak ostatnie kilka lat pokazało, że wiarygodność trudno zyskać, a znacznie łatwiej ją stracić.

Jej utrata sprawia, że ​​nawet proste zasady stają się trudne do realizacji.

Reeves podjął duże kroki, aby uniemożliwić jakiemukolwiek przyszłemu rządowi odsunięcie niezależnego prognostyka Wielkiej Brytanii od oceny planów gospodarczych kraju, tak jak zrobiła to była premier Liz Truss w przypadku swojego krótkotrwałego mini-budżetu.

W istocie, zamierza ona wprowadzić przepisy mające na celu przyznanie Biuru Odpowiedzialności Budżetowej (OBR) uprawnień do wydawania opinii na temat wszelkich ważniejszych ogłoszeń dotyczących podatków lub wydatków.

OBR nie bierze udziału w poniedziałkowym procesie, choć możemy się od nich czegoś dowiedzieć po wydarzeniu.

W poprzednich raportach rząd sugerował, że regularnie błędnie obliczał zadłużenie w oficjalnych prognozach, ponieważ niedoszacował wydatków poszczególnych resortów.

W zeszłym roku firma wyraźnie wskazała na swój prawny wymóg uzależniania prognoz od „ogłoszonej polityki rządu”, nawet jeśli uznano ją za nierealistyczną.

Na przykład w marcu OBR podało, że rzeczywiste wydatki na osobę w Wielkiej Brytanii będą prawdopodobnie o 8% niższe w 2027 r. niż pierwotnie zakładano w ostatnim przeglądzie wydatków, w którym szczegółowo opisano plany wydatków publicznych dla poszczególnych resortów rządowych.

W poniedziałek pojawi się pytanie, czy Reeves dysponuje szczegółowymi dowodami na to, co to oznacza w praktyce.

Minister spraw wewnętrznych Yvette Cooper powiedziała już, że obecnie wycofany program konserwatystów z Rwandy kosztował 700 mln funtów. W obszarach, które nie są chronione przed cięciami wydatków, służba cywilna miałaby opracować scenariusze dotyczące skutków rzeczywistych cięć w więzieniach, sądach, uniwersytetach, szkołach policealnych i radach, w tym w opiece społecznej dla dorosłych i dzieci.

Nowy rząd wydaje się sugerować, że ogromne wydatki wymagane na podstawowe usługi publiczne oznaczają, że nie ma zbyt dużego pola wyboru. Rady, na przykład, wydają większość swoich budżetów na usługi, które mają ustawowy obowiązek świadczyć.

Nic dziwnego, że wydatki w niektórych obszarach zostały mocno ograniczone.

Ale czy zalecenia dotyczące ugody płacowej w sektorze publicznym, które są o około 3% wyższe niż obecne plany wydatków, są aż tak zaskakujące? Niezależnie od tego, to nadal rząd decyduje, czy je zaakceptuje i sfinansuje.

W prawie każdym Parlamencie (oprócz ostatniego) nowe rządy zdecydowały się podnieść podatki w swoich pierwszych budżetach. Wygląda na to, że plan z poniedziałku jest częścią procesu prowadzącego do tego jesienią.

Rząd wykluczył już podniesienie stawek podatków odpowiadających za 75% dochodów.

Jednak nowa kanclerz będzie musiała poczekać, aż jej urzędnicy znajdą jakieś niezbite dowody w dokumentach departamentu lub będą musieli wyjaśnić, dlaczego nie wszystko zostało wyjaśnione wyborcom bardziej szczegółowo przed wyborami.