Jestem zastępcą dyrektora Narodowego Centrum ds. Grypy (NIC) w Sankt Petersburgu, które jest częścią Światowego Systemu Nadzoru i Reagowania na Grypę WHO. Jestem także kierownikiem Laboratorium Czynników Ryzyka Grypy i Ostrych Infekcji Układu Oddechowego w Instytucie Badawczym Grypy Smorodintsev.

Moja kariera jako wirusologa grypy rozpoczęła się w 1963 roku, kiedy po pomyślnym ukończeniu Leningradzkiego Instytutu Medycznego rozpoczęłam studia podyplomowe w Zakładzie Wirusologii Instytutu Medycyny Doświadczalnej. Kierownikiem oddziału był wybitny naukowiec Anatolij A. Smorodintsev, który w latach 1933–1936 wyizolował wirusy grypy od pacjentów w Leningradzie i udowodnił możliwość atenuacji, czyli modyfikacji wirusa w celu unieszkodliwienia, w celu uzyskania żywej szczepionki przeciw grypie.

W 1967 roku obroniłem doktorat. rozprawa doktorska pt. „Immunofluorescencyjna kontrola reprodukcji mykso- i paramyksowirusów w hodowlach komórkowych i organizmie”. Otrzymane koniugaty FITC okazały się przydatne w rozpoznawaniu przypadków i ognisk grypy podczas pandemii 1968-1969. Później metody ich przygotowania wprowadzono do eksperymentalnej produkcji odczynników w nowo zorganizowanym Ogólnounijnym Instytucie Badawczym Grypy Ministerstwa Zdrowia.

W 1971 roku nasz Instytut został uznany przez WHO za Krajowe Centrum ds. Grypy i od tego czasu pracujemy nad poprawą nadzoru nad grypą poprzez wprowadzenie nowych metod diagnostycznych, rozszerzenie geografii badań oraz opracowanie bazowych danych epidemicznych dotyczących zapadalności i hospitalizacji do wczesnego wykrywania epidemii. Od 2010 roku wprowadziliśmy monitoring wartowniczy.

Projektowanie i produkcja odpowiednich odczynników diagnostycznych zostały przeprowadzone w moim laboratorium przy użyciu nowo opracowanych technik do analizy działalności 60 współpracujących regionalnych laboratoriów bazowych (RBL) w zakresie nadzoru nad grypą oraz do prowadzenia badań odporności populacji. Od początku pandemii H1N1 w 2009 r. rRT-PCR wprowadzono powszechnie w NIC i RBL w celu nadzoru nad grypą i zakażeniem wirusem ARI, a także w przypadku SARS-CoV-2 w ciągu ostatnich dwóch lat.

Ścisła współpraca z centralą WHO, Biurem Regionalnym WHO na Europę (WHO Europe) i Centrami Współpracy WHO (CC) ds. Referencji i Badań nad Grypą w Londynie i Atlancie przyczyniła się do wzmocnienia nadzoru nad grypą, standaryzacji badań, intensyfikacji pracować nad izolacją wirusa, charakteryzacją antygenową i wczesnym udostępnianiem wirusów właściwym organom WHO w celu wybrania szczepów do składu szczepionki przeciw grypie.

Znaczący postęp badań genetycznych nad wirusami grypy i SARS-CoV-2 nastąpił w ostatnich latach w Pracowni Wirusologii Molekularnej kierowanej przez Andrieja Komissarowa. Ustalili drogi wprowadzenia SARS-CoV-2 do Rosji, zidentyfikowali liczne mutacje SARS-CoV-2 podczas długotrwałego utrzymywania się wirusa u pacjenta z niedoborami odporności, wykryli tego wirusa u zakażonych kotów oraz zidentyfikowali nowy północno-zachodni gen. wariant (AT1).

Istotny wkład w charakterystykę antygenową wirusów grypy wniósł DM Danilenko w wyniku współpracy z Centrum Współpracy WHO w Londynie i wprowadzenia metody kartografii antygenowej do wizualizacji powiązań antygenowych wirusów grypy krążących w kraju i szczepów szczepionkowych .

Na przestrzeni lat opracowaliśmy wytyczne dotyczące nadzoru nad grypą w Federacji Rosyjskiej i wspólnie z Olegiem Kiselevem zaktualizowaliśmy Krajowy plan gotowości na wypadek pandemii grypy. W ciągu ostatnich dziesięciu lat, współpracując z US CDC i WHO/Europe, przywiązywaliśmy dużą wagę do szkolenia specjalistów z Europy Wschodniej przy dużym udziale czołowych specjalistów NIC i wsparciu ze strony WHO/Europe i WHO CC.

Podsumowując, chciałbym wyrazić moją głęboką wdzięczność Ann Moen, Wenqing Zhang, Caroline Brown, Dmitry Pereyaslov, Nancy Cox, Alexander Klimov, Alan Hay, John Wood oraz za współpracę, szkolenie naszych specjalistów, doradztwo i wszechstronną pomoc od czasu początek lat 90.

Za osiągnięcia w dziedzinie wirusologii otrzymałem tytuł „Zasłużony Naukowiec Federacji Rosyjskiej”. Nagroda ta była wyrazem uznania dla całego naszego utalentowanego zespołu NIC oraz naszej pracy w Globalnym Systemie Nadzoru i Reagowania na Grypę, przy wsparciu dyrektora Instytutu Olega Kiselewa.

Na koniec w pełni podpisuję się pod słowami Roberta Webstera, wybitnego naukowca i wirusologa, głęboko przeze mnie szanowanego, że sieć GISRS posłużyła jako model współpracy międzynarodowej, niezbędny do zrozumienia ewolucji wirusów grypy na poziomie globalnym oraz sposobów pojawienia się nowych szczepów pandemicznych.

Udział w GISRS był dla mnie zaszczytem i mam przyjemność pogratulować wszystkim obchodów 70-lecia działalności i życzyć wielu kolejnych lat.