Gdybyś zanurzył palce w środku północnego Atlantyku – powiedzmy gdzieś pomiędzy Karoliną Południową a Hiszpanią – woda wydawałaby się lodowata. Na pewno nie chciałbyś pływać. Jest zima.

Jednak ta woda byłaby w rzeczywistości bardzo ciepła, mówiąc relatywnie. Obecnie Ocean Północnoatlantycki jest średnio cieplejszy niż kiedykolwiek w historii i jest o około 2 stopnie Fahrenheita cieplejszy niż średnia temperatura z ostatnich trzech dekad.

Aby zrozumieć, jak niezwykłe jest to zjawisko, spójrz na poniższy wykres. Fala falistych linii przedstawia temperaturę powierzchni morza, średnią dla północnego Atlantyku, od 1981 r. do chwili obecnej; każdy zakręt to inny rok.

Dzięki uprzejmości Briana McNoldy’ego (na podstawie danych z NOAA)

Gruba pomarańczowo-czerwona linia, która biegnie przez całą długość wykresu i wisi nad prawie wszystkimi pozostałymi, pochodzi z roku 2023. Północny Atlantyk zaczął bić rekordy temperatury upałów w marcu ubiegłego roku.

Jeszcze bardziej niepokojące jest odejście, jakie reprezentuje nowa, krótsza linia z 2024 roku. Jest znacznie wyższy od pozostałych, co wskazuje, że ten ekstremalny, nietypowy wzrost utrzymuje się w tym roku.

„Jest znacznie cieplej niż kiedykolwiek o tej porze roku” – powiedział Vox Brian McNoldy, badacz klimatu w szkole Rosenstiel School na Uniwersytecie w Miami. „To bardzo niepokojące” – stwierdził niedawno napisał na X.

Naukowcy twierdzą, że całe to ciepło jest obecnie problemem nie tylko ekosystemów morskich. To także ostrzeżenie przed tym, co może nadejść – w tym przed tym, co może zagrozić życiu ludzkiemu.

Co podgrzewa Atlantyk?

Ciepły Atlantyk to jeden z sygnałów, że planeta jako całość się nagrzewa. Są też inne: w tym roku duże obszary Stanów Zjednoczonych doświadczają „straconej zimy” z rekordowo wysokimi temperaturami (na początku tygodnia Minneapolis-St. Paul osiągnęło rekordową temperaturę 65 stopni). Tymczasem NASA niedawno potwierdziła, że ​​rok 2023 był najcieplejszym rokiem w historii.

Nowe badanie w czasopiśmie Natura Zmiany Klimatu wskazuje, że ocieplenie na planecie przekroczyło już 1,5 stopnia Celsjusza, czyli granicę określoną w porozumieniu paryskim z 2015 r., aby uniknąć najgorszych skutków zmiany klimatu. (Badanie przeprowadzono na gąbkach morskich, dużej kategorii bardzo fajnych i pożytecznych zwierząt morskich.)

Jennifer Adler dla Voxa

Do ocieplenia przyczyniają się nasze samochody, elektrownie i gospodarstwa rolne, które pokryły Ziemię gazami cieplarnianymi zatrzymującymi ciepło. Co ciekawe, około 90 procent tego dodatkowego ciepła jest pochłaniane przez oceany; bez nich bylibyśmy jeszcze bardziej schrzanieni.

Kilka bardziej niejasnych powodów pomaga wyjaśnić, dlaczego w szczególności na północnym Atlantyku było tak gorąco, jak pisze mój kolega Umair Irfan. Na przykład w niektórych regionach Atlantyku wiało mniej. Wiatr ten nie tylko chłodzi powierzchnię oceanu, ale także wysyła piasek i pył z Sahary do morza, gdzie rozprasza światło słoneczne z powrotem w przestrzeń kosmiczną (co dodatkowo pomaga ochłodzić ocean). Jak na ironię, spadek zanieczyszczenia powietrza – co w ostatecznym rozrachunku jest rzeczą dobrą – może również przyczyniać się do ocieplenia oceanu.

Kogo obchodzi gorący ocean?

Plankton! Ryba! Wieloryby! I miejmy nadzieję – Ty!

Ogólnie rzecz biorąc, dzika przyroda naprawdę dobrze przystosowuje się do zmian środowiskowych, ale ocieplenie postępuje zbyt szybko. Zmienia wzrost, lokalizację, a może nawet kolor zbiorowisk planktonu, które składają się z maleńkich organizmów morskich, na których opiera się dosłownie każde zwierzę oceaniczne. Na przykład plankton, który stanowił zagrożenie dla wielorybów biskajskich z północnego Atlantyku, przemieszcza się na północ, a wieloryby podążają za nimi. To sprawia, że ​​niektóre obszary chronione, które utknęły w przestrzeni kosmicznej (gdzie działania wyrządzające krzywdę wielorybom są ograniczone) są mniej przydatne.

Upał sprawia, że ​​niektóre ryby stają się mniejsze. Tymczasem niektóre łowiska przesuwają się w stronę biegunów, w niektórych przypadkach spychając je na inne terytoria polityczne. Stanowi to problem ludzi jedzących ryby i wartego 253 miliardy dolarów amerykańskiego przemysłu rybnego. Co więcej, jak wiem aż za dobrze, upał oceanu może niemal z dnia na dzień zniszczyć rafy koralowe, zagrażając ogromnemu przemysłowi turystycznemu i rybackiemu, który wspierają te ekosystemy.

Gorąca zima na Atlantyku również może być złym znakiem dla tegorocznego sezonu huraganów. „Ciepłe temperatury powierzchni morza w lutym często korelują z aktywnymi sezonami huraganów” – napisał meteorolog Jeff Berardelli na początku tego miesiąca. Prognozy sugerują, że w nadchodzących miesiącach El Niño może przekształcić się w La Niña – zjawisko pogodowe powodujące huragan na Atlantyku. „Wszystkie oznaki wskazują na aktywny sezon huraganów” – napisał Berardelli.

Więc tak. Super gorący ocean = źle.

Niestety prognozy sugerują również, że to anomalne ciepło na Północnym Atlantyku szybko nie ustąpi, powiedział McNoldy. Nadejdzie lato, już gorąca woda w niektórych częściach Atlantyku, takich jak Karaiby, będzie prawdopodobnie jeszcze gorętsza – ponownie zwiastując straszny sezon dla raf koralowych i huraganów.

Jeśli jest jakaś dobra wiadomość, to taka, że ​​jesteśmy lepsi niż kiedykolwiek w przewidywaniu tych zmian. Oznacza to, że mamy trochę czasu na przygotowanie się. Biolodzy morscy mogą na przykład próbować hodować koralowce bardziej odporne na ciepło, tak jak to robili. Rządy mogą przygotować fundusze na pokrycie szkód spowodowanych przez huragan. Jednak frustrujące jest to, że zamiast nakłonić duże firmy i bogate kraje do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, rozwiązania takie jak te sprowadzają się jedynie do niekończącej się kontroli szkód.