Według listu badawczego opublikowanego w Medycyna wewnętrzna JAMAbadania przesiewowe w kierunku raka prostaty często skutkują biopsjami, które wykrywają raka nieistotnego klinicznie lub w ogóle go nie stwierdzają.

Ocena ryzyka poligenicznego (PRS) może mierzyć ryzyko choroby związane z wariantami genetycznymi, które niesie dana osoba, i istnieje kliniczne zainteresowanie wykorzystaniem tych wyników opartych na genach do poprawy przewidywania ryzyka raka prostaty. Mimo to w obecnym liście ostrzega się, że poleganie na tej metodzie może spowodować niepotrzebne procedury i niedoszacowanie prognozy ryzyka dla agresywnych raków prostaty.

Naukowcy z Vanderbilt University Medical Center i Stanford University przyjrzeli się genom 655 mężczyzn bez raka prostaty, których mediana wieku wynosiła 63 lata, którzy przeszli biopsję prostaty. Każdemu mężczyźnie przypisano ocenę ryzyka poligenicznego (PRS) w oparciu o sumę ważoną 269 wariantów genetycznych związanych z rakiem prostaty w ocenie zwanej PRS₂₆₉.

Naukowcy skupili się na dwóch wynikach: jakikolwiek rak prostaty vs. brak raka oraz rak prostaty stopnia 2 lub wyższego vs. brak raka lub rak stopnia 1 (nieistotny). Wielowymiarowa regresja logistyczna porównała PRS₂₆₉ do standardowego predyktora klinicznego (Prostate Biopsy Collaborative Group) i wyników biopsji.

Rak gruczołu krokowego (dowolny typ) został zidentyfikowany na podstawie wyników biopsji u 341 (52%), a 176 (27%) miało raka stopnia 2 lub wyższego. PRS₂₆₉ został pomyślnie powiązany z wykryciem raka (dowolnego typu) w biopsji, ale nie był lepszy niż ocena kliniczna przy przewidywaniu stopnia 2 lub wyższego.

Odkrycie potwierdza wnioski z poprzednich prac badawczych członków obecnej grupy badawczej. W jednym z poprzednich artykułów, opartym na badaniu prowadzonym przez obecną członkinię zespołu, Lindę Kachuri, adiunkta na Wydziale Epidemiologii i Zdrowia Populacji w Stanford, stwierdzono, że same genetyczne techniki przesiewowe skutkowały „…nadmierną diagnozą i nadmiernym leczeniem guzów nieistotnych klinicznie”. Kachuri i inni opublikowali pracę, w której uzyskano podobne wyniki w przypadku raka piersi.

Według artykułu w Medycyna wewnętrzna JAMAnatomiast PRS₂₆₉ poprawiona dyskryminacja modelu dla wszystkich nowotworów, nadal była mniejsza niż w przypadku innych zwalidowanych predyktorów biomarkerów raka prostaty, takich jak Prostate Health Index. Badanie podkreśla potrzebę polegania na najskuteczniejszych narzędziach prognozowania w przypadku agresywnego raka prostaty, ponieważ zaniedbanie tego może być śmiertelne.