Od Jaguara, Hamleya do BT: Kolonia kontratakuje, gdy indyjska rodzina królewska przejmuje Britannicę
Tata zapoczątkowała ten trend na przełomie wieków, kupując Tetley, pierwszy wykup lewarowany przez indyjski konglomerat, za 407 milionów dolarów, stając się drugą co do wielkości firmą herbacianą na świecie. W 2007 roku Tata przejęła Corus w największej zagranicznej fuzji i przejęciu przez indyjską firmę za 12,11 miliarda dolarów, tuż przed światowym kryzysem finansowym. Większość brytyjskich operacji Corus może się dziś skurczyć, ale najbardziej zaufany konglomerat Indii nadal ma głębokie korzenie w tym wyspiarskim kraju, przejmując Jaguar Land Rover, British Salt i Brunner Mond, dzięki czemu Tata stała się największym pracodawcą w sektorze prywatnym w kraju.
W zeszłym roku grupa ogłosiła budowę gigafabryki ogniw akumulatorowych greenfield o wartości 4 miliardów funtów w Wielkiej Brytanii, co w tamtym czasie zostało uznane za swego rodzaju zamach stanu przez pierwszego premiera Wielkiej Brytanii pochodzenia indyjskiego, Rishi Sunaka. Nie żeby to mogło powstrzymać jego porażkę w lipcowych wyborach powszechnych.
W poniedziałek Sunil Mittal umocnił swoją pozycję w Old Blighty, przejmując jedną czwartą największej brytyjskiej grupy telekomunikacyjnej, BT, dawniej British Telecom, za około 4 miliardy dolarów. Wiadomość ta spowodowała wzrost akcji BT o 7,6% w Londynie w poniedziałek. Mittal ma już znaczną bazę w kraju, ponieważ założył swój biznes telekomunikacji satelitarnej One Web we współpracy z rządem Wielkiej Brytanii, poza ultra-luksusową grupą hotelarską prowadzoną przez jego córkę i zięcia.
„Od czasu Brexitu Wielka Brytania wypadła słabiej niż większość światowych indeksów i była eksporterem netto niestabilności do reszty świata, ale teraz staje się bezpieczną przystanią, zwłaszcza gdy spojrzysz na Europę i zobaczysz słabość i zmienność w Niemczech lub Francji. W porównaniu z tym Wielka Brytania oferuje przewidywalność, pewność i spójność” — powiedział Jitesh Gadhia, członek Izby Lordów od 2016 r. i były bankier inwestycyjny, który doradzał Ratanowi Tata w transakcji Corus.
Pokonanie złożoności rynku indyjskiego mogło być wyzwaniem dla brytyjskich firm, takich jak Vodafone, Cairn Plc, a nawet Diageo, ale dla indyjskich odpowiedników Wielka Brytania zawsze była strategiczną placówką dzięki anglojęzycznej sile roboczej, dostępowi do rynku i technologii, a także zyskom z wymiany walut. Poza tym ostatnio aktywa były dostępne tanio. Ponieważ Rosjanie nie są już mile widziani z powodu wojny na Ukrainie, to albo królowie Zatoki Perskiej, albo indyjscy potentaci szaleją z zakupami marek, które do niedawna były poza zasięgiem. Od Mahindra and Mahindra (BSA) i Essar Oil (Stanlow Refinery) po Wipro i Infosys, brytyjskie firmy były celem zagranicznych fuzji i przejęć lub joint ventures.
„Jest centralnie położony między Europą a USA i jest bezpiecznym i stabilnym środowiskiem” — powiedział Adar Poonawalla, CEO Serum Institute of India. „Mamy silne powiązania z Wielką Brytanią zarówno z perspektywy rodzinnej, jak i dla naszych firm i inwestycji”.
W rzeczywistości Indie stały się drugim co do wielkości źródłem bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) dla Wielkiej Brytanii po NAS Według danych Invest India do września 2023 r. 954 rodzimych firm wygenerowało łącznie 65 miliardów dolarów przychodu.
Urodzony w Nowym Delhi przemysłowiec, który spędza lata w Londynie, przyznał, że odczuwa „szczególne poczucie dumy”, które może być wynikiem wciąż trwającego kaca kolonialnego.
„Po ponad 200 latach rządów Korony, masz dodatkową siłę, gdy już się rozłożysz lub założysz bazę w Londynie” – powiedział. Singapur i Dubaj są bliżej domu, ale dla zamożnych Wielka Brytania zawsze ma szczególną atrakcję.
Status rezydencji
Potem są domy.
Lakshmi Mittal z ArcelorMittal ustanowił rekord około dekady temu, kiedy kupił 12-pokojową rezydencję w ekskluzywnych Kensington Palace Gardens za 57 milionów funtów. W 2008 roku baron stali pobił swój własny rekord, kupując nieruchomość za 117 milionów funtów na ulicy obok prywatnej alei, która prowadzi do Kensington Palace. Przewodniczący grupy Vedanta Anil Agarwal jest właścicielem domu na Hill Street, Mayfair. Podobnie jak Ajay Piramal, Analjit Singh, Kanwarowie z Apollo Tires, Poonawalowie z Serum Institute, Burmanowie z Dabur i wielu innych — nowe elity Londynu.
Mukesh Ambani przeprowadził się do 300-akrowej posiadłości w Stoke Park w 2021 r., swojego domu z dala od Antilii. Stało się to po tym, jak rodzina wraz z przyjaciółmi spędziła pandemiczne lato 2020 r. w Heckfield Place, słynnym georgiańskim domu rodzinnym w Hampshire odrestaurowanym z klasycznych początków w luksusowy hotel o powierzchni ponad 400 akrów.
Reliance dokonała również dwóch przejęć w Wielkiej Brytanii — wykupiła zmagającą się z niedoborami gotówki sieć sklepów z zabawkami Hamley’s oraz start-up z branży nowych źródeł energii Faradion, aby przejąć pionierskie technologie.
Żadna relacja z kolonii kontratakującej nie byłaby kompletna bez Hindujas. Bracia, jedni z pierwszych, którzy osiedlili się w Wielkiej Brytanii, przejęli i przekształcili edwardiańskie barokowe miejsce pracy Winstona Churchilla, Old War Office (OWO) — brytyjską bazę operacyjną podczas dwóch wojen światowych — i ponownie otworzyli je jako super-błyszczące Raffles London w The OWO, wydając 1,4 miliarda funtów na same koszty budowy. Stało się to po przekształceniu czterech budynków objętych ochroną klasy 1 w jedną podzieloną 50-pokojową rezydencję pałacową w Carlton Terrace, która kiedyś należała do króla Jerzego IV. Można powiedzieć, że Indianie są nowymi monarchami.
A żebyśmy nie zapomnieli, Kompania Wschodnioindyjska, uosobienie imperialnej tyranii, jest obecnie korporacją produkującą wykwintną herbatę, kawę i żywność, będącą od 19 lat własnością indyjskiego przedsiębiorcy Sanjiva Mehty.
