W naturze każde stworzenie — od największego ssaka po najmniejszego robaka — zostawia swój ślad. Jedno z ich oznaczeń pomogło wielu naukowcom zrozumieć gatunki dzikich zwierząt z odpowiedniej odległości. Czy potrafisz zgadnąć, o czym mówimy? To ich odchod! Tak, dobrze przeczytałeś, odchody zwierząt, często pomijane i odrzucane jako odrażające, zawierają skarbnicę informacji, które mogą rozwikłać tajemnice dzikiej przyrody.

Odchody, zwane także odchodami, kupą, łajnem, odchodami, granulkami, odchodami i wydalinami, pomogły naukowcom na więcej niż jeden sposób. Po przeprowadzeniu analizy odchodów zwierząt zebrano niezbędną wiedzę na temat diety zwierząt, dynamiki populacji, oceny zdrowia, a nawet składników genetycznych. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej!

Jak przeprowadzana jest analiza Scat?

Technika analizy odchodów jest preferowana przez naukowców na całym świecie dla szeregu gatunków. To, co wyróżnia tę technikę, to fakt, że jest to metoda nieinwazyjna, co oznacza, że ​​najdrobniejsze szczegóły można wykryć w odchodach bez zakłócania lub manipulowania zachowaniem zwierzęcia. Procedura polega na pobraniu próbek kału pozostawionego przez zwierzęta na wolności.

Nieuchwytne i zagrożone zwierzęta, takie jak łuskowiec indyjski czy hangul, są trudne do zbadania w ich naturalnym środowisku, dlatego rozproszenie, wraz z innymi znakami, staje się niezbędnym narzędziem. Specjaliści są w stanie przeanalizować te gatunki zamieszkujące najodleglejsze i najbardziej niedostępne tereny. Analiza odchodów obejmuje dokładne zbadanie kształtu, wielkości, koloru, konsystencji, a nawet zapachu kału.

Wskazówki można również znaleźć w materiałach spożywanych przez zwierzę, takich jak pazury, pióra, nasiona, łuski i kości. W laboratoriach można wydobyć skomplikowane szczegóły, takie jak składniki genetyczne lub DNA obecne w odchodach. Odchody zwierząt mogą ujawnić niezbadane cechy gatunku, rzucając światło na życie, jakie żyją na wolności.

Więc jeśli natkniesz się na odchody podczas następnego spaceru na łonie natury, pamiętaj, że są one kluczowymi składnikami zadania, które czekają na rozszyfrowanie!

Co analiza Scat mówi o zwierzęciu?

Przewód pokarmowy istoty żywej ma kluczowe znaczenie dla utrzymania jej stanu zdrowia. Oprócz ujawnienia obecności zwierzęcia, analiza odchodów może dostarczyć cennych informacji na temat ich codziennej rutyny. Oto kilka kluczowych informacji, których można się nauczyć, badając odchody zwierzęcia:

1. Dieta: Analiza rozproszenia ujawnia całe menu drapieżników, takich jak duże koty, roślinożercom, takim jak kopytne. Można zidentyfikować niestrawione produkty spożywcze spożywane przez zwierzę, w tym kości, futro, pióra, nasiona lub materię roślinną.

2. Zdrowie: Jako narzędzie do wykrywania, analiza odchodów ujawnia pasożyty, patogeny i choroby, które mogą być obecne w odchodach zwierzęcia. Monitorowanie rozpowszechnienia chorób pomaga ocenić ich ogólny stan zdrowia, a tym samym zaplanować dalsze działania lecznicze.
3. Identyfikacja osobników i populacji: Scat skrywa genetyczne sekrety. Naukowcy mogą wyodrębnić DNA z kału, aby określić, w jaki sposób poszczególne zwierzęta są ze sobą spokrewnione i jak powiązane są różne gatunki. Analiza genetyczna z odchodów może oszacować populacje zwierząt, a nawet dokładnie ocenić ich wzorce hodowlane.
4. Siedlisko i dystrybucja: Badanie rozproszenia może pomóc w określeniu preferencji siedliskowych gatunku, tras migracji i rozmieszczenia przestrzennego.
5. Znaczenie ekologiczne: Scat zapewnia wgląd w rolę ekologiczną zwierzęcia. Pomaga interpretować przepływ energii w ekosystemie i określa pozycję zwierzęcia w łańcuchu pokarmowym i sieci troficznej. Na przykład badanie odchodów wykazało, że słonie rozsiewają nasiona, a węże kontrolują populację mniejszych zwierząt.

6. Terytorium i zachowanie: Scat może pomóc zrozumieć terytorium zwierzęcia i adaptacje behawioralne. Co ciekawe, niektóre zwierzęta, takie jak lamparty, wolą ukrywać swoje odchody, aby uniknąć przyciągania drapieżników lub konfliktów.

Badanie niedźwiedzi brunatnych w Kaszmirze

W 2021 roku zespół Wildlife SOS przeprowadził badania nad himalajskimi niedźwiedziami brunatnymi w krajobrazie Dżammu i Kaszmiru. Połączył siły z Departamentem Ochrony Dzikiej Przyrody, aby przeprowadzić kompleksową ocenę rozmieszczenia, liczebności, siedlisk i wzorców przemieszczania się niedźwiedzi brunatnych. Badając odchody, ślady stóp i oznaki karmienia, zespół zebrał cenne dowody na temat tych nieuchwytnych zwierząt.

Jednym z aspektów, który zwrócił uwagę zespołu, były zachowania żywieniowe i sezonowe zmiany w diecie niedźwiedzi. Aby zagłębić się w ten temat, zespół zwrócił się do analizy scat. Starannie zbierając i przygotowując próbki odchodów, wykorzystali techniki mikroskopowe do zidentyfikowania produktów spożywczych spożywanych przez niedźwiedzie brunatne.

Fascynujące odkrycia ujawniły, że niedźwiedzie brunatne miały zróżnicowaną dietę, składającą się głównie z materiałów wegetatywnych i mięsistych owoców, przy czym tylko minimalna część zawierała materię pochodzenia zwierzęcego. Jednak w badaniu dokonano zdumiewającego odkrycia: 75% diety niedźwiedzi brunatnych pochodziło z wygrzebywania śmieci. Ta znacząca część składała się głównie z plastikowych torebek, mleka w proszku, a nawet opakowań po czekoladzie, które zostały wyrzucone do śmieci!

Ten ważny przegląd pomógł zespołowi lepiej zrozumieć preferencje żywieniowe i wyzwania stojące przed niedźwiedziami brunatnymi w Dżammu i Kaszmirze.

Wgląd w zdrowie leniwca

Nieinwazyjne metody, takie jak analiza odchodów, wielokrotnie okazywały się skuteczne w gromadzeniu szczegółowych informacji o zwierzętach. Nasze zespoły w ośrodkach Wildlife SOS dla leniwców, Agra Bear Rescue Facility (ABRF) i Bannerghatta Bear Rescue Center (BBRC) również stosują to podejście. Przełomowe badania trwające ponad dwie dekady obejmowały skrupulatne badanie próbek kału prawie 400 uratowanych leniwców. Ujawniły one różne problemy zdrowotne, w tym pasożyty żołądkowo-jelitowe, zapalenie wątroby, gruźlicę, biegunkę i alergie.

Odkrycia nie tylko podkreśliły ich zdrowie żołądkowo-jelitowe, ale także dostarczyły cennych informacji na temat ich preferencji żywieniowych. Niedźwiedzie zjadły wspaniały asortyment arbuzów, orzechów kokosowych, marchwi, tykwy i interesujące odkrycie nasion palmy daktylowej i indyjskiej jujuby. Uzbrojony w wiedzę o odchodach, dedykowany zespół Wildlife SOS dokonał znaczących ulepszeń w diecie niedźwiedzi, mając na celu poprawę ich wchłaniania składników odżywczych i ogólnego samopoczucia. Wprowadzili gotowane warzywa i owoce, które były starannie tłuczone w ich posiłkach.

Oprócz tych wysiłków, zespół badawczy zapuścił się ostatnio do lasów Karnataki, aby przeprowadzić pionierskie badania nad dzikimi niedźwiedziami leniwcami. Głównym celem projektu jest zakładanie niedźwiedziom obroży radiowych, a następnie monitorowanie ich ekologii i zachowania. Kładąc nacisk na metody nieinwazyjne, zespół stara się zrozumieć preferowaną dietę niedźwiedzi bez zakłócania ich zachowania.

Dzięki szeroko zakrojonym badaniom, takim jak analiza odchodów, Wildlife SOS nadal czyni znaczące postępy w zrozumieniu dzikiej przyrody Indii. Prosimy o rozważenie wsparcia naszych bieżących projektów badawczych poprzez przekazanie nam darowizny. Możesz być na bieżąco z bardziej interesującymi informacjami, zapisując się do naszego newslettera.